Dag 2010, hallo 2011
Buiten wordt er al veel afgestoken door de jongens bij ons in de buurt ( lees: voor veel geld de lucht in geknald ). Binnen is het lekker warm en gezellig.
De Kerstboom staat al aan. Elke ochtend blaast kleine man de lampjes aan. Elke keer weer een magisch moment voor hem. Daarna steken we het waxinelichtje aan bij de foto van opa. Dan pas kan de dag beginnen.
Kleine man heeft nog steeds de waterpokken, dus we doen het rustig aan. Gisteren gezellig met zijn drietjes naar de grote bieb geweest, waar kleine man en ik boeken hebben uitgezocht. Grote man houdt niet van lezen, helaas.
Daarna ergens wat gedronken en toen snel weer naar huis.
Vandaag de laatste boodschapjes gehaald. Vanavond komt de familie van grote man langs. Fijn om bij elkaar te zijn na het overlijden van zijn vader.
Op de valreep nog het boek "oei ik groei"opgestuurt naar M. Ik hoop dat je er inspiratie in opdoet, en anders is het een mooie give away voor een andere a.s. moeder.
Ik wens jullie allemaal een heel mooi, gezond en liefdevol 2011 toe.
Fijne jaarwisseling.
vrijdag 31 december 2010
woensdag 29 december 2010
over jarig zijn en leermomenten
Over jarig zijn en leermomenten
Gisteren was het groot feest. Want kleine man was jarig en werd 2 jaar. Ik vind het elke keer weer een speciaal moment. Een paar jaar geleden konden we niet geloven dat we ooit ouders zouden worden en nu hebben we een prachtmannetje van alweer 2 jaar. Wat zijn alle cliche's waar. Het gaat zo snel. Waar is mijn kleine baby gebleven die ik met heel veel moeite toch aan de borst kreeg. Waar is dat kleine manneke die, toen hij 6 maanden oud was,een redressiehelmpje op moest. Het babietje dat ons ouders maakte. Maar ook een manneke wat mij als moeder zo onzeker kon maken. Wat heb ik gehuild de eerste maanden. Ik dacht dat ik het allemaal wel wist, na mijn jarenlange ervaring met kinderen. Niets is minder waar. Ik wist niets leek het wel. Hele boeken verslinde ik. Op zoek naar het ware woord. Maar het ware woord zit diep van binnen in je. Een kind heeft niet veel nodig. Liefde en opgroeien in een veilige omgeving.
Kleine man kreeg trouwens wel een heel origineel kado: de waterpokken. Gelukkig hebben we alledrie vakantie en kan hij het lekker uitzieken.
Het afgelopen jaar stond ook in het teken van consuminderen. Ik merkte dat ik mijn geluk meet aan wat ik heb in plaats van wat ik ben. Ik spiegel me (nog) teveel aan wat anderen hebben. Daar wil ik echt vanaf. Mijn streven is om tevreden te zijn met wat ik al wel heb. En dat is heel veel. In 2010 heb ik een beginnende start gemaakt. In 2011 wil ik echt serieus aan de slag. Laten we het maar op houden dat het een leermoment is geweest. Nu gaan we echt beginnen. De boodschappen gaan al heel redelijk. Op afgelopen weken na dan. Want een verjaardag en de Kerstdagen hakken er wel in. Maar de E.SPRIT en de H.EMA hebben nog steeds een goede klant aan mij.
Ik wens iedereen een heel goed, gezond 2011, waarin genieten van de kleine dingen en van elkaar de boventoon voert.
Gisteren was het groot feest. Want kleine man was jarig en werd 2 jaar. Ik vind het elke keer weer een speciaal moment. Een paar jaar geleden konden we niet geloven dat we ooit ouders zouden worden en nu hebben we een prachtmannetje van alweer 2 jaar. Wat zijn alle cliche's waar. Het gaat zo snel. Waar is mijn kleine baby gebleven die ik met heel veel moeite toch aan de borst kreeg. Waar is dat kleine manneke die, toen hij 6 maanden oud was,een redressiehelmpje op moest. Het babietje dat ons ouders maakte. Maar ook een manneke wat mij als moeder zo onzeker kon maken. Wat heb ik gehuild de eerste maanden. Ik dacht dat ik het allemaal wel wist, na mijn jarenlange ervaring met kinderen. Niets is minder waar. Ik wist niets leek het wel. Hele boeken verslinde ik. Op zoek naar het ware woord. Maar het ware woord zit diep van binnen in je. Een kind heeft niet veel nodig. Liefde en opgroeien in een veilige omgeving.
Kleine man kreeg trouwens wel een heel origineel kado: de waterpokken. Gelukkig hebben we alledrie vakantie en kan hij het lekker uitzieken.
Het afgelopen jaar stond ook in het teken van consuminderen. Ik merkte dat ik mijn geluk meet aan wat ik heb in plaats van wat ik ben. Ik spiegel me (nog) teveel aan wat anderen hebben. Daar wil ik echt vanaf. Mijn streven is om tevreden te zijn met wat ik al wel heb. En dat is heel veel. In 2010 heb ik een beginnende start gemaakt. In 2011 wil ik echt serieus aan de slag. Laten we het maar op houden dat het een leermoment is geweest. Nu gaan we echt beginnen. De boodschappen gaan al heel redelijk. Op afgelopen weken na dan. Want een verjaardag en de Kerstdagen hakken er wel in. Maar de E.SPRIT en de H.EMA hebben nog steeds een goede klant aan mij.
Ik wens iedereen een heel goed, gezond 2011, waarin genieten van de kleine dingen en van elkaar de boventoon voert.
woensdag 22 december 2010
De kerstpakketten zijn weer binnen
De Kerstpakketten zijn weer binnen.
Afgelopen week hebben grote man en ik onze kerstpakketten gekregen. Altijd leuk en spannend wat er in zit. Iets bruikbaars, iets lekkers of gewoon zooi waar je eigenlijk niets aan hebt.
Nou, het viel reuze mee. Eigenlijk was het heel leuk wat we kregen.
Grote man kreeg een Hollands pakket. Lekkere Hollandse dingen die de meesten wel lusten. Varierend van drop, ertwensoep, schenkstroop, jonge jenever, pannekoekenmix etc.
Ik kreeg een heel mooi kerstpakket van dit atelier:
http://www.evenietsandersdaneenander.nl/atelier.htm
Een saladekom, kleine schaaltjes, een slacouvert, een boekje over salades en een mooie boodschappentas.
Ben er erg blij mee.
Gemaakt door mensen met een verstandelijke beperking.
Afgelopen week hebben grote man en ik onze kerstpakketten gekregen. Altijd leuk en spannend wat er in zit. Iets bruikbaars, iets lekkers of gewoon zooi waar je eigenlijk niets aan hebt.
Nou, het viel reuze mee. Eigenlijk was het heel leuk wat we kregen.
Grote man kreeg een Hollands pakket. Lekkere Hollandse dingen die de meesten wel lusten. Varierend van drop, ertwensoep, schenkstroop, jonge jenever, pannekoekenmix etc.
Ik kreeg een heel mooi kerstpakket van dit atelier:
http://www.evenietsandersdaneenander.nl/atelier.htm
Een saladekom, kleine schaaltjes, een slacouvert, een boekje over salades en een mooie boodschappentas.
Ben er erg blij mee.
maandag 20 december 2010
Er is flink geknutseld en een levendige ruilhandel
Er is flink geknutseld en een levendige ruilhandel.
Vandaag had ik een vrije dag.
Ik had ook niets gepland staan, en dat is wel uniek. Want meestal is het op die dagen even koffie drinken met vriendinnen, boodschappen doen, het huis poetsen enzovoorts.
Boodschappen moesten er wel gedaan worden en dit keer was ik voordelig uit. Nog geen € 50,- voor de weekboodschappen. Met wat uit de voorraadkast moeten we het zo heel de week wel kunnen doen.
Met kleine man lekker aan de knutsel gegaan. De kerstboom moet nog wat aangekleed worden, en ik wil geen boom rechtstreeks uit een woonblaadje.
Kleine man mocht een kerstbal schilderen en een kerstboom. Hoe origineel !
's Middags kwam er toch onverwachts visite langs. Mijn collega kwam gezellig op de koffie samen met haar dochtertje.
Ook doen we sinds kort aan ruilhandel met een aantal mensen. Ik heb een grote pan pompoensoep gemaakt. Daarvan heb ik een deel geruild tegen verse litchies. Even vertellen hoe dat kan; vriendin van mij komt uit een exotisch land waar die dingen gewoon in de tuin groeien. Haar vader is in Nederland met een halve koffer vol met die dingen. Heerlijk.
Andere vriendin heeft heel veel worstebroodjes gemaakt. Die ruilen we weer tegen verse erwtensoep. Dat zijn nog eens goede deals.
Vandaag had ik een vrije dag.
Ik had ook niets gepland staan, en dat is wel uniek. Want meestal is het op die dagen even koffie drinken met vriendinnen, boodschappen doen, het huis poetsen enzovoorts.
Boodschappen moesten er wel gedaan worden en dit keer was ik voordelig uit. Nog geen € 50,- voor de weekboodschappen. Met wat uit de voorraadkast moeten we het zo heel de week wel kunnen doen.
Met kleine man lekker aan de knutsel gegaan. De kerstboom moet nog wat aangekleed worden, en ik wil geen boom rechtstreeks uit een woonblaadje.
Kleine man mocht een kerstbal schilderen en een kerstboom. Hoe origineel !
's Middags kwam er toch onverwachts visite langs. Mijn collega kwam gezellig op de koffie samen met haar dochtertje.
Ook doen we sinds kort aan ruilhandel met een aantal mensen. Ik heb een grote pan pompoensoep gemaakt. Daarvan heb ik een deel geruild tegen verse litchies. Even vertellen hoe dat kan; vriendin van mij komt uit een exotisch land waar die dingen gewoon in de tuin groeien. Haar vader is in Nederland met een halve koffer vol met die dingen. Heerlijk.
Andere vriendin heeft heel veel worstebroodjes gemaakt. Die ruilen we weer tegen verse erwtensoep. Dat zijn nog eens goede deals.
zaterdag 11 december 2010
he he, weekend.....
hè hè, weekend......
Tijd om dit weekend met zijn drieën de Kerstboom eens op te gaan zetten. Voor het eerst maakt kleine man het bewust mee. In de winkel roept hij nog wel waar Sinterplaas ( de letter K blijft moeilijk ) is, en de Kerstman is ook nog niet heel duidelijk voor hem, maar hij kent nu ook het woordje Kerstboom. Op het kinderdagverblijf waar ik werk en waar kleine man ook zit, staat al een mooie boom te prijken. Nu thuis nog.
Nu wil ik elk jaar iets moois in de boom kopen, speciaal voor kleine man. Dit jaar viel mijn oog op een return to sender hanger van de H.EMA.
Tijd om dit weekend met zijn drieën de Kerstboom eens op te gaan zetten. Voor het eerst maakt kleine man het bewust mee. In de winkel roept hij nog wel waar Sinterplaas ( de letter K blijft moeilijk ) is, en de Kerstman is ook nog niet heel duidelijk voor hem, maar hij kent nu ook het woordje Kerstboom. Op het kinderdagverblijf waar ik werk en waar kleine man ook zit, staat al een mooie boom te prijken. Nu thuis nog.
Nu wil ik elk jaar iets moois in de boom kopen, speciaal voor kleine man. Dit jaar viel mijn oog op een return to sender hanger van de H.EMA.
Volgend jaar mag hij dan zelf iets uitkiezen. Dan wordt het een boom met betekenis, i.p.v. een gestylde boom rechtstreeks uit een boekje. Ik vind het belangrijk dat hij Kerst beleeft zoals ik het vroeger ook beleefde. Namelijk als een gezellig samenzijn met de mensen waarvan je houdt. Een fijne sfeer en oog hebben voor je medemensen. En niet als een commercieel feest, waarin je voor heul veul geld aan eten weggooit en heul veul kado's onder de boom kunt vinden.
Het enige verschil is dat wij vroeger naar de kerk gingen met Kerst, en dat dat nu niet gaat gebeuren. Kleine man is niet gedoopt en ook wij zijn niet praktiserend Katholieken meer.
Maar het was wel speciaal, de nachtmis. Je klasgenootjes zien in de Kerk, laat op mogen blijven, mooie muziek en een hele fijne Pastoor die mooi kon preken. Fijne herinneringen van vroeger.
woensdag 8 december 2010
Bewogen weken
Bewogen weken
Er is heel wat gebeurd de afgelopen weken. Om de privacy van grote man te respecteren, zal ik niet veel details schrijven. Maar na een lang ziekbed is zijn vader, mijn schoonvader en de opa van ons klein manneke overleden. Een trieste gebeurtenis wat nu een plekje moet zien te krijgen.
Kleine man krijgt er wel iets van mee. Regelmatig vraagt hij waar opa nu is. Moeilijk om te bevatten voor een bijna 2 jarige. We zeggen maar dat opa een sterretje is en we hem niet meer kunnen zien.
Misschien dat mensen nog tips hebben?
Sinterklaas stond ook voor de deur. Dat lieten we gewoon doorgaan. We hadden een paar kadootjes gekocht en wilden het klein vieren. Maar ook de oma en de andere oma en opa wilden wat kopen. En zo had kleine man toch een hele mand vol met kadootjes.
Na het zingen en het kloppen op de deur, lieten we de mand met kadootjes in de gang zien.
Het eerste wat kleine man zei was "hoef nie". Hij vond er niets aan aan al die kadootjes. Maar hij heeft toch 2 kadootjes uitgepakt en de rest mocht opa uitpakken.
Hij is flink verwend met een treinrails van de IKEA, de garage van Little People, een theeserviesje, klei en de dierenwinkel van Duplo.
Daarna gourmetten met zijn allen. Was erg gezellig, totdat kleine man alles onderspuugde. Tot drie keer toe. Er heeft hem iets dwarsgezeten, want de dag daarna was hij weer helemaal de oude. Op maandag was ik ziek en nu is grote man ziek. Dat hebben we dan ook weer gehad.
Het consuminderen gaat best goed. De weekboodschappen zitten gemiddeld rond de € 60,-. Alleen vandaag had ik een uitspatting en heb ik lekkere dingetjes gekocht voor het weekend, en was ik € 80,- kwijt ( sushi pakket, twee rompertjes, geurstokjes etc ).
In 2011 trekken we de broekriem weer wat strakker aan.
Er is heel wat gebeurd de afgelopen weken. Om de privacy van grote man te respecteren, zal ik niet veel details schrijven. Maar na een lang ziekbed is zijn vader, mijn schoonvader en de opa van ons klein manneke overleden. Een trieste gebeurtenis wat nu een plekje moet zien te krijgen.
Kleine man krijgt er wel iets van mee. Regelmatig vraagt hij waar opa nu is. Moeilijk om te bevatten voor een bijna 2 jarige. We zeggen maar dat opa een sterretje is en we hem niet meer kunnen zien.
Misschien dat mensen nog tips hebben?
Sinterklaas stond ook voor de deur. Dat lieten we gewoon doorgaan. We hadden een paar kadootjes gekocht en wilden het klein vieren. Maar ook de oma en de andere oma en opa wilden wat kopen. En zo had kleine man toch een hele mand vol met kadootjes.
Na het zingen en het kloppen op de deur, lieten we de mand met kadootjes in de gang zien.
Het eerste wat kleine man zei was "hoef nie". Hij vond er niets aan aan al die kadootjes. Maar hij heeft toch 2 kadootjes uitgepakt en de rest mocht opa uitpakken.
Hij is flink verwend met een treinrails van de IKEA, de garage van Little People, een theeserviesje, klei en de dierenwinkel van Duplo.
Daarna gourmetten met zijn allen. Was erg gezellig, totdat kleine man alles onderspuugde. Tot drie keer toe. Er heeft hem iets dwarsgezeten, want de dag daarna was hij weer helemaal de oude. Op maandag was ik ziek en nu is grote man ziek. Dat hebben we dan ook weer gehad.
Het consuminderen gaat best goed. De weekboodschappen zitten gemiddeld rond de € 60,-. Alleen vandaag had ik een uitspatting en heb ik lekkere dingetjes gekocht voor het weekend, en was ik € 80,- kwijt ( sushi pakket, twee rompertjes, geurstokjes etc ).
In 2011 trekken we de broekriem weer wat strakker aan.
zondag 28 november 2010
Kuche, kuche, hatsjoe
Kuche, Kuche, hatsjoe
Kleine man hoest. En dan bedoel ik niet zo'n klein kuchje, nee, meneertje hoest zijn longen uit zijn lijf. Een zware van Nelle roker is er niets bij. En dat, terwijl wij echte anti-rokers zijn.
Althans, dat ben ik nu. In het verleden heb ik menig sigaretje weggerookt. En ook af en toe een heerlijk sigaartje uit Cuba kon me wel bekoren. Die heb ik overigens ook in Cuba gekocht, na een mooie vakantie daar met vriendin N.
Mijn ultieme afkickmethode is: rook zoveel sigaretten in een paar uurtjes tijd, zodat je er een hele week ziek van bent. Het heeft mij goed geholpen. Ben nu al weer bijna 8 jaar van de stinkstokjes af. Niks geen Alan Carr, niks geen accupunctuur, niks geen kauwgom. Gewoon mijn methode volgen. Kost u niets, succes gegarandeerd.
Weet je ook hoeveel dat scheelt op jaarbasis? Ik weet niet wat nu een pakje sigaretten kost, maar toendertijd rookte ik een pakje per dag. Maal 7 en reken maar uit.
Als dat geen consuminderen is....
Maargoed, met kleine man ga ik morgen toch maar eens langs de huisarts. Het hoesten heeft nu wel lang genoeg geduurd.
wordt vervolgd.
Kleine man hoest. En dan bedoel ik niet zo'n klein kuchje, nee, meneertje hoest zijn longen uit zijn lijf. Een zware van Nelle roker is er niets bij. En dat, terwijl wij echte anti-rokers zijn.
Althans, dat ben ik nu. In het verleden heb ik menig sigaretje weggerookt. En ook af en toe een heerlijk sigaartje uit Cuba kon me wel bekoren. Die heb ik overigens ook in Cuba gekocht, na een mooie vakantie daar met vriendin N.
Mijn ultieme afkickmethode is: rook zoveel sigaretten in een paar uurtjes tijd, zodat je er een hele week ziek van bent. Het heeft mij goed geholpen. Ben nu al weer bijna 8 jaar van de stinkstokjes af. Niks geen Alan Carr, niks geen accupunctuur, niks geen kauwgom. Gewoon mijn methode volgen. Kost u niets, succes gegarandeerd.
Weet je ook hoeveel dat scheelt op jaarbasis? Ik weet niet wat nu een pakje sigaretten kost, maar toendertijd rookte ik een pakje per dag. Maal 7 en reken maar uit.
Als dat geen consuminderen is....
Maargoed, met kleine man ga ik morgen toch maar eens langs de huisarts. Het hoesten heeft nu wel lang genoeg geduurd.
wordt vervolgd.
woensdag 24 november 2010
kan ik iemand verblijden met....
Kan ik iemand verblijden met....
Het boek "oei, ik groei" ? Toen ik zwanger was van kleine man, kreeg ik van een vriendin dit boek. Enthousiast bladerde ik erin. Kijken of er nog wat te leren viel, na alle opvoedboeken die ik vanuit mijn opleiding heb gelezen. Bovendien werk ik al meer dan 15 jaar met kinderen, dus ik vond me ervaren genoeg.
Viel dat even vies tegen. Ja, andermans kinderen opvoeden gaat me redelijk goed af. Ik kan consequent zijn, af en toe met een grapje de sfeer ombuigen maar vooral veel warmte geven. Daarnaast heb ik cursussen "effectief communiceren met kinderen"gevolgd. Maar met een eigen kind is het toch wel even anders. Dan is consequent zijn soms best moeilijk, probeer je toch eten naar binnen te proppen ondanks alle weigeringen van zijn kant en sla je alle opvoedadviezen in de wind. Gelukkig hebben we een heerlijk manneke, die ook af en toe zijn streken heeft, maar over het algemeen erg gezellig en vrolijk is. We genieten volop van hem.
En wat al die boeken betreft; opvoeden doe je vooral met je hart en je gevoel. Dan zit je altijd goed.
Daarom, als iemand interesse heeft in dit boek, mail me dan even en ik stuur hem naar je op.
Het boek "oei, ik groei" ? Toen ik zwanger was van kleine man, kreeg ik van een vriendin dit boek. Enthousiast bladerde ik erin. Kijken of er nog wat te leren viel, na alle opvoedboeken die ik vanuit mijn opleiding heb gelezen. Bovendien werk ik al meer dan 15 jaar met kinderen, dus ik vond me ervaren genoeg.
Viel dat even vies tegen. Ja, andermans kinderen opvoeden gaat me redelijk goed af. Ik kan consequent zijn, af en toe met een grapje de sfeer ombuigen maar vooral veel warmte geven. Daarnaast heb ik cursussen "effectief communiceren met kinderen"gevolgd. Maar met een eigen kind is het toch wel even anders. Dan is consequent zijn soms best moeilijk, probeer je toch eten naar binnen te proppen ondanks alle weigeringen van zijn kant en sla je alle opvoedadviezen in de wind. Gelukkig hebben we een heerlijk manneke, die ook af en toe zijn streken heeft, maar over het algemeen erg gezellig en vrolijk is. We genieten volop van hem.
En wat al die boeken betreft; opvoeden doe je vooral met je hart en je gevoel. Dan zit je altijd goed.
Daarom, als iemand interesse heeft in dit boek, mail me dan even en ik stuur hem naar je op.
zaterdag 20 november 2010
slow living
slow living
Hebben jullie dat nou ook? Dat je een paar dagen vrij bent en meent vanalles te moeten gaan doen? Dat je eigenlijk gewoon een lekker boek wilt lezen, maar daar niet de tijd voor kunt nemen?
Dat je baalt van al die zenders op de tv, waar je maar doorheen zit te zappen, omdat je meent dat je anders iets mist?
Vandaag zend de KRO oude uitzendingen uit, in het kader van hun 85 jarig bestaan. Uitzendingen waar nog geen vaart in zit. Met maar 2 camerastanden en grapjes waar we nu niet meer om kunnen lachen.
De tijd waarin ik nog maar klein was en op zaterdag fris gewassen, met een bakje chips voor de tv zat. Paulus de Boskabouter en jaren later Stuif es In, en de Willem Ruis show. Daar heb ik mooie herinneringen aan.
En nu? 24 uur per dag is er vanalles te zien. De kinderen worden overspoeld met snelle beelden, prikkels en niet altijd even pedagogisch verantwoorde kinderfilmpjes.
Ik hoop dat we kleine man ook die fijne herinneringen kunnen geven. Ook op zaterdag lekker gewassen op de bank. Wat we dan gaan kijken? Ik weet het niet, maar van mij mag die goede oude TV-tijd terug komen.
Hebben jullie dat nou ook? Dat je een paar dagen vrij bent en meent vanalles te moeten gaan doen? Dat je eigenlijk gewoon een lekker boek wilt lezen, maar daar niet de tijd voor kunt nemen?
Dat je baalt van al die zenders op de tv, waar je maar doorheen zit te zappen, omdat je meent dat je anders iets mist?
Vandaag zend de KRO oude uitzendingen uit, in het kader van hun 85 jarig bestaan. Uitzendingen waar nog geen vaart in zit. Met maar 2 camerastanden en grapjes waar we nu niet meer om kunnen lachen.
De tijd waarin ik nog maar klein was en op zaterdag fris gewassen, met een bakje chips voor de tv zat. Paulus de Boskabouter en jaren later Stuif es In, en de Willem Ruis show. Daar heb ik mooie herinneringen aan.
En nu? 24 uur per dag is er vanalles te zien. De kinderen worden overspoeld met snelle beelden, prikkels en niet altijd even pedagogisch verantwoorde kinderfilmpjes.
Ik hoop dat we kleine man ook die fijne herinneringen kunnen geven. Ook op zaterdag lekker gewassen op de bank. Wat we dan gaan kijken? Ik weet het niet, maar van mij mag die goede oude TV-tijd terug komen.
maandag 15 november 2010
Hij komt, hij komt....
Hij komt, hij komt....
en kleine man keek de andere kant op. Want de spare-ribs bij de slager in de etalage waren toch veel interessanter. En ook van zwarte Piet werd hij niet warm of koud. Plaas ( Sinterklaas ) noemt hij steevast Kabouter Plop. En dat die goede man cadeautjes komt brengen boeit hem ook niet veel.
Afgelopen vrijdag een studiedag vanuit mijn werk gehad. Het onderwerp was "vroegsignalering ". Oftewel het vroegtijdig herkennen van mishandeling in welke vorm dan ook. Een interessante dag waar ik wel wat aan gehad hebt. De dag daarna kocht ik de zaterdagkrant en stond er een groot artikel in over een meisje wat vroeger misbruikt is. Daardoor is het bergafwaarts gegaan en verdient ze nu haar geld als prostituee, mede om haar verslaving te kunnen bekostigen. Dat meisje ken ik. Een klasgenoot van de lagere school, waar ik 6 jaar bij in de klas heb gezeten. Wat moet zij eenzaam zijn geweest. En wat zou er van haar geworden zijn als ze wel de juiste hulp had gekregen op jonge leeftijd. Het liet me niet los dit weekend. Alletwee opgegroeid in een klein dorpje, en toch zo verschillend. Ik hoop oprecht dat ze haar leven op orde krijgt en ze weer mag dromen over een mooie toekomst.
en kleine man keek de andere kant op. Want de spare-ribs bij de slager in de etalage waren toch veel interessanter. En ook van zwarte Piet werd hij niet warm of koud. Plaas ( Sinterklaas ) noemt hij steevast Kabouter Plop. En dat die goede man cadeautjes komt brengen boeit hem ook niet veel.
Afgelopen vrijdag een studiedag vanuit mijn werk gehad. Het onderwerp was "vroegsignalering ". Oftewel het vroegtijdig herkennen van mishandeling in welke vorm dan ook. Een interessante dag waar ik wel wat aan gehad hebt. De dag daarna kocht ik de zaterdagkrant en stond er een groot artikel in over een meisje wat vroeger misbruikt is. Daardoor is het bergafwaarts gegaan en verdient ze nu haar geld als prostituee, mede om haar verslaving te kunnen bekostigen. Dat meisje ken ik. Een klasgenoot van de lagere school, waar ik 6 jaar bij in de klas heb gezeten. Wat moet zij eenzaam zijn geweest. En wat zou er van haar geworden zijn als ze wel de juiste hulp had gekregen op jonge leeftijd. Het liet me niet los dit weekend. Alletwee opgegroeid in een klein dorpje, en toch zo verschillend. Ik hoop oprecht dat ze haar leven op orde krijgt en ze weer mag dromen over een mooie toekomst.
maandag 8 november 2010
Ik ben HEMA-fan
Ik ben HEMA-fan
Ik zal het maar bekennen. Ik ben een echte HEMA-fan. Waar ik voorheen mijn kleding in kledingzaken kocht, zijn veel kledingstukken nu van de HEMA. Maar niet alleen ik, ook kleine man wordt in HEMA kleding gestoken. Grote man blijft tot nu toe bespaart. Hij houdt niet van winkelen. HEMA-kleding blijft mooi na het wassen, vaak vrij basic en makkelijk te combineren.
Maar ook voor knutselspullen, lingerie, sokken, kantoorspullen, rozijntjes en noem maar op ga ik naar deze winkel.
Toch weet ik me redelijk te beheersen. Want nog steeds wil ik niet teveel uitgeven en eerst kijken of ik iets nodig heb voordat ik het koop. Dus loop ik de rijen met tassen, portemonnaies, woonaccesoires enz. maar snel voorbij.
Afgelopen weekend waren grote man en ik 7 jaar bij elkaar. Om dat te vieren zijn we lekker gaan uit eten mijn drietjes. Niet chique, maar naar een restaurantje waar kinderen geen probleem zijn. Echt lekker was het niet. De kok had iets teveel zout gebruikt.
Mijn droom is om nog ooit in een echt sterren-restaurant te mogen eten. Zoiets als de Librije of iets vergelijkbaars. Heerlijk lijkt me dat. Smaken proberen die je nog niet kent, ware kunstwerken op je bord krijgen. Jammer dat de rekening daarna komt. Daar zal ik eerst nog heel veel voor moeten consuminderen.
Kleine man had een mooie verftekening gemaakt voor papa en mama.
De eerste granny's zijn af. Ben nog niet helemaal tevreden, maar het begin is gemaakt. iemand nog tips hoe ik de draadjes weg kan werken?
Ik zal het maar bekennen. Ik ben een echte HEMA-fan. Waar ik voorheen mijn kleding in kledingzaken kocht, zijn veel kledingstukken nu van de HEMA. Maar niet alleen ik, ook kleine man wordt in HEMA kleding gestoken. Grote man blijft tot nu toe bespaart. Hij houdt niet van winkelen. HEMA-kleding blijft mooi na het wassen, vaak vrij basic en makkelijk te combineren.
Maar ook voor knutselspullen, lingerie, sokken, kantoorspullen, rozijntjes en noem maar op ga ik naar deze winkel.
Afgelopen weekend waren grote man en ik 7 jaar bij elkaar. Om dat te vieren zijn we lekker gaan uit eten mijn drietjes. Niet chique, maar naar een restaurantje waar kinderen geen probleem zijn. Echt lekker was het niet. De kok had iets teveel zout gebruikt.
Mijn droom is om nog ooit in een echt sterren-restaurant te mogen eten. Zoiets als de Librije of iets vergelijkbaars. Heerlijk lijkt me dat. Smaken proberen die je nog niet kent, ware kunstwerken op je bord krijgen. Jammer dat de rekening daarna komt. Daar zal ik eerst nog heel veel voor moeten consuminderen.
Kleine man had een mooie verftekening gemaakt voor papa en mama.
De eerste granny's zijn af. Ben nog niet helemaal tevreden, maar het begin is gemaakt. iemand nog tips hoe ik de draadjes weg kan werken?
woensdag 3 november 2010
Over tevreden zijn, de weekboodschappen en een ongenode gast.
Over tevreden zijn, de weekboodschappen en een ongenode gast
Klein manneke ligt in bed, de wasmachine en vaatwasser staan aan en de strijk blijft nog even liggen. Het is weer blog-tijd. Aangezien mijn stem weg is, is dit nu even een medium waar ik mijn verhaal op kwijt kan.
Op hyves stond een berichtje van een kennis van me. Daarin stond dat ze zo ontevreden was over haar leven. Daar schrok ik toch wel even van, want in mijn ogen heeft ze alles om tevreden over te zijn. Na vele jaren van medische molen ( IVF) uiteindelijk 3 kinderen, een eigen huis en een lieve man ( denk ik ). Waarom dan toch zo ontevreden? Onbewust ga je dan ook eens nadenken over je eigen leven. Is dit het leven zoals je gepland hebt? Of had je het toch anders in gedachten?
Ik ben er wel achter dat je het leven helemaal niet kunt plannen. Dromen, dat wel. Maar plannen? Nee. Als ik mijn leven had gepland waren mijn ouders niet gaan scheiden na 32 jaar huwelijk. Was ik meteen zwanger geworden in plaats van de medische molen en hadden we misschien wel 2 kinderen gehad. Ik zou misschien een baan hebben gehad met iets meer mogelijkheden ( pedagoog ), en in een groter huis hebben gewoond.
En toch ben ik tevreden. Ik heb een lieve vriend, een schat van een kind, een eigen huis en een fijne baan. Ik heb dat wel moeten leren, tevreden zijn. Nog vaak kijk ik naar wat anderen hebben in plaats van wat we zelf hebben.
Soms wil best terug naar de tijd van vroeger. Verre reizen, studententijd, alles kon en alles mocht. Ik heb er intens van genoten. Nu is het tijd voor een andere fase in mijn leven.
De weekboodschappen zijn weer goed gelukt. Ik ben weer onder de € 60,- kunnen blijven. Dit keer weer naar mijn vertrouwde AH. Blijft toch een fijne winkel.
En we hebben een ongenode gast in de tuin. Ons prachtig Brabants tuintje begint langzamerhand een Limburgs heuvellandschapje te worden. We hebben een mol in de tuin!!
Nu is dit wel mijn favoriete boek ( over een mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft ), maar niet in mijn tuin!!!
Klein manneke ligt in bed, de wasmachine en vaatwasser staan aan en de strijk blijft nog even liggen. Het is weer blog-tijd. Aangezien mijn stem weg is, is dit nu even een medium waar ik mijn verhaal op kwijt kan.
Op hyves stond een berichtje van een kennis van me. Daarin stond dat ze zo ontevreden was over haar leven. Daar schrok ik toch wel even van, want in mijn ogen heeft ze alles om tevreden over te zijn. Na vele jaren van medische molen ( IVF) uiteindelijk 3 kinderen, een eigen huis en een lieve man ( denk ik ). Waarom dan toch zo ontevreden? Onbewust ga je dan ook eens nadenken over je eigen leven. Is dit het leven zoals je gepland hebt? Of had je het toch anders in gedachten?
Ik ben er wel achter dat je het leven helemaal niet kunt plannen. Dromen, dat wel. Maar plannen? Nee. Als ik mijn leven had gepland waren mijn ouders niet gaan scheiden na 32 jaar huwelijk. Was ik meteen zwanger geworden in plaats van de medische molen en hadden we misschien wel 2 kinderen gehad. Ik zou misschien een baan hebben gehad met iets meer mogelijkheden ( pedagoog ), en in een groter huis hebben gewoond.
En toch ben ik tevreden. Ik heb een lieve vriend, een schat van een kind, een eigen huis en een fijne baan. Ik heb dat wel moeten leren, tevreden zijn. Nog vaak kijk ik naar wat anderen hebben in plaats van wat we zelf hebben.
Soms wil best terug naar de tijd van vroeger. Verre reizen, studententijd, alles kon en alles mocht. Ik heb er intens van genoten. Nu is het tijd voor een andere fase in mijn leven.
De weekboodschappen zijn weer goed gelukt. Ik ben weer onder de € 60,- kunnen blijven. Dit keer weer naar mijn vertrouwde AH. Blijft toch een fijne winkel.
En we hebben een ongenode gast in de tuin. Ons prachtig Brabants tuintje begint langzamerhand een Limburgs heuvellandschapje te worden. We hebben een mol in de tuin!!
zaterdag 30 oktober 2010
granny square , deel 2
Granny square, deel 2
Aangestoken door vriendin uit Sneek, die nu ook weet dat ik een weblog heb, toch maar weer begonnen met een granny square. Ik heb het juiste garen gekocht, de juiste haaknaald. Nu nog een goed patroon. Maar ik denk dat ik met de beschrijving van http://back2basics-b2b.blogspot.com/ een heel eind kom. De eerste steken zijn gemaakt.
Nu nog wat doorzettingsvermogen, een klein manneke wat hopelijk even gaat slapen en een grote pot thee.
Wordt wederom vervolgd.
o'ja, het was gezellig N en A. Fijn om jullie weer eens in real life gesproken te hebben. Tot snel.
Aangestoken door vriendin uit Sneek, die nu ook weet dat ik een weblog heb, toch maar weer begonnen met een granny square. Ik heb het juiste garen gekocht, de juiste haaknaald. Nu nog een goed patroon. Maar ik denk dat ik met de beschrijving van http://back2basics-b2b.blogspot.com/ een heel eind kom. De eerste steken zijn gemaakt.
Nu nog wat doorzettingsvermogen, een klein manneke wat hopelijk even gaat slapen en een grote pot thee.
Wordt wederom vervolgd.
o'ja, het was gezellig N en A. Fijn om jullie weer eens in real life gesproken te hebben. Tot snel.
woensdag 27 oktober 2010
Tis me gelukt
Tis me gelukt
Vandaag weer op pad voor de wekelijkse boodschappen. Elke woensdag doen kleine man en ik boodschappen. Niet dat hij er altijd zin in heeft. Voor een peutertje is voor in de winkelwagen zitten niet altijd een feest. Maarja, wat moet dat moet.
Eerst de ALDI binnen gelopen en daarna de Plus. Bij elkaar was ik € 57,- kwijt. Niet slecht gedaan toch? Daar reken ik niet de luiers bij voor kleine man. Die haal ik bij het Kruidvat.
Bovendien heb ik ook nog lekkere dingen in huis gehaald voor de visite van a.s. vrijdag. Vriendin en man uit Friesland komen gezellig op de koffie 's avonds. Dit keer zonder kinderen, zodat we eens fijn kunnen bijkletsen. Zo vaak zien we elkaar niet, aangezien we ver uit elkaar wonen.
En kijk eens wat ik vandaag van een vriendin heb gekregen?
Een echte Desiguel jas. Hij hangt een beetje raar op het hangertje, maar als ik hem aan heb, valt hij heel mooi getailleerd. Vriendin had hem een tijd geleden gekocht, maar vond het toch niet helemaal haar stijl. Ze wil er geen geld voor hebben, maar voor een avondje oppassen op haar kinderen, was de jas van mij. Ik ben er superblij mee. Ik vond het zo'n mooie jas en nu mag ik hem dragen. wauw.
Vandaag weer op pad voor de wekelijkse boodschappen. Elke woensdag doen kleine man en ik boodschappen. Niet dat hij er altijd zin in heeft. Voor een peutertje is voor in de winkelwagen zitten niet altijd een feest. Maarja, wat moet dat moet.
Eerst de ALDI binnen gelopen en daarna de Plus. Bij elkaar was ik € 57,- kwijt. Niet slecht gedaan toch? Daar reken ik niet de luiers bij voor kleine man. Die haal ik bij het Kruidvat.
Bovendien heb ik ook nog lekkere dingen in huis gehaald voor de visite van a.s. vrijdag. Vriendin en man uit Friesland komen gezellig op de koffie 's avonds. Dit keer zonder kinderen, zodat we eens fijn kunnen bijkletsen. Zo vaak zien we elkaar niet, aangezien we ver uit elkaar wonen.
En kijk eens wat ik vandaag van een vriendin heb gekregen?
dinsdag 26 oktober 2010
Mijn weekbudget
Mijn weekbudget
Ik ben al een tijdje bezig om te kijken hoeveel we nu eigenlijk uitgeven aan onze boodschappen. Ik haal meestal mijn boodschappen bij de Albert Heijn. Daarbij let ik natuurlijk op aanbiedingen, koop regelmatig vlees met een 35% sticker en gooi die dan meteen in de diepvries. Ik let er natuurlijk op dat ik niet alleen A-merken koop, maar ook eigen merk of euroshopper.
Per week ben ik nu zo'n € 65,- kwijt. Maar ik denk dat het wel goedkoper kan, zonder dat we honger moeten lijden.
Morgen ga ik de ALDI weer eens een bezoekje brengen. Kijken of ik onder de € 60,- kan komen.
Met mijn ouders heb ik vaak over consuminderen. Mijn ouders zijn ongeveer 8 jaar geleden gescheiden, na een lang huwelijk ( 32 jaar ). We hadden het financieel altijd goed. Een eigen zaak, nooit sparen voor aankopen, maar kochten vaak wat we nodig hadden. Zij hoefden niet te letten op de kleintjes. Dat is nu voor beiden wel anders. Mijn moeder moet het echt wel met minder doen. Mijn vader iets minder, maar ook hij heeft de waarde van het geld leren kennen. In plaats van verwend worden met financiële middelen, worden we nu "verwend" met echte aandacht. En dat is heel veel waard. Mijn vader is veranderd in een attente man. Mijn moeder in een zelfstandige vrouw. Consuminderen is niet erg. het is ook wel bevredigend dat je eerst "spaart" voordat je je geld uitgeeft. Genieten van je aankopen in plaats van alles maar heel normaal vinden.
Ik hoop dat we kleine man ook zo kunnen opvoeden. Dat hij kan genieten van de dingen om hem heen, hoe klein ze ook zijn.
Dankjewel voor de reakties op mijn vorige blog. We hebben de Sint kado's al binnen en gaan er een gezellige avond van maken, met een paar mooie kadootjes.
Ik ben al een tijdje bezig om te kijken hoeveel we nu eigenlijk uitgeven aan onze boodschappen. Ik haal meestal mijn boodschappen bij de Albert Heijn. Daarbij let ik natuurlijk op aanbiedingen, koop regelmatig vlees met een 35% sticker en gooi die dan meteen in de diepvries. Ik let er natuurlijk op dat ik niet alleen A-merken koop, maar ook eigen merk of euroshopper.
Per week ben ik nu zo'n € 65,- kwijt. Maar ik denk dat het wel goedkoper kan, zonder dat we honger moeten lijden.
Morgen ga ik de ALDI weer eens een bezoekje brengen. Kijken of ik onder de € 60,- kan komen.
Met mijn ouders heb ik vaak over consuminderen. Mijn ouders zijn ongeveer 8 jaar geleden gescheiden, na een lang huwelijk ( 32 jaar ). We hadden het financieel altijd goed. Een eigen zaak, nooit sparen voor aankopen, maar kochten vaak wat we nodig hadden. Zij hoefden niet te letten op de kleintjes. Dat is nu voor beiden wel anders. Mijn moeder moet het echt wel met minder doen. Mijn vader iets minder, maar ook hij heeft de waarde van het geld leren kennen. In plaats van verwend worden met financiële middelen, worden we nu "verwend" met echte aandacht. En dat is heel veel waard. Mijn vader is veranderd in een attente man. Mijn moeder in een zelfstandige vrouw. Consuminderen is niet erg. het is ook wel bevredigend dat je eerst "spaart" voordat je je geld uitgeeft. Genieten van je aankopen in plaats van alles maar heel normaal vinden.
Ik hoop dat we kleine man ook zo kunnen opvoeden. Dat hij kan genieten van de dingen om hem heen, hoe klein ze ook zijn.
Dankjewel voor de reakties op mijn vorige blog. We hebben de Sint kado's al binnen en gaan er een gezellige avond van maken, met een paar mooie kadootjes.
donderdag 21 oktober 2010
Die goede Sint
Die goede Sint
Dit jaar moeten we er echt aan geloven. Ook de goede Sint zal ons huisje aan komen doen. Daar hebben we jaren over gedroomd toen we nog in de medische molen zaten. Voor mij was de Sinterklaastijd altijd een beetje een moeilijke tijd. Een echt kinderfeest, waar we altijd aan mee hebben gedaan voor de neefjes en nichtjes. Vaak met een lach op mijn gezicht, maar ook wel met een beetje pijn in mijn hart.
Vorig jaar kreeg kleine man natuurlijk ook al kadootjes, maar nu is hij bijna 2 jaar en krijgt er al weer iets meer van mee. Ik vind het een geweldig feest hoor. Die snoetjes vol spanning, de lekkere pepernoten van zwarte Piet en heel misschien een liedje zingen voor de goede man. En daarna natuurlijk kadootjes uitpakken.
Maar daar wringt toch een beetje de schoen. Want in mijn omgeving zie ik veel en vooral dure kadootjes uit de zak komen. Het lijkt wel of het steeds gekker en duurder moet worden. En eigenlijk wil ik daar niet aan mee doen, zonder dat ik kleine man tekort ga doen.
We hebben nu al wat kadootjes in huis, maar erg beperkt. Een pot klei, de dierenwinkel van Duplo en we kopen de treinrails van de IKEA. En daar blijft het wel zo'n beetje bij. Drie weken later is kleine man jarig en krijgt hij natuurlijk weer kadootjes.
We maken er gewoon een gezellig feest van. Samen met mijn moeder en (stief)vader gaan we lekker wat eten, veel liedjes zingen en tot slot uitpakken. Is de sfeer niet veel belangrijker dan wat we allemaal hebben uitgegeven?
Dit jaar moeten we er echt aan geloven. Ook de goede Sint zal ons huisje aan komen doen. Daar hebben we jaren over gedroomd toen we nog in de medische molen zaten. Voor mij was de Sinterklaastijd altijd een beetje een moeilijke tijd. Een echt kinderfeest, waar we altijd aan mee hebben gedaan voor de neefjes en nichtjes. Vaak met een lach op mijn gezicht, maar ook wel met een beetje pijn in mijn hart.
Vorig jaar kreeg kleine man natuurlijk ook al kadootjes, maar nu is hij bijna 2 jaar en krijgt er al weer iets meer van mee. Ik vind het een geweldig feest hoor. Die snoetjes vol spanning, de lekkere pepernoten van zwarte Piet en heel misschien een liedje zingen voor de goede man. En daarna natuurlijk kadootjes uitpakken.
Maar daar wringt toch een beetje de schoen. Want in mijn omgeving zie ik veel en vooral dure kadootjes uit de zak komen. Het lijkt wel of het steeds gekker en duurder moet worden. En eigenlijk wil ik daar niet aan mee doen, zonder dat ik kleine man tekort ga doen.
We hebben nu al wat kadootjes in huis, maar erg beperkt. Een pot klei, de dierenwinkel van Duplo en we kopen de treinrails van de IKEA. En daar blijft het wel zo'n beetje bij. Drie weken later is kleine man jarig en krijgt hij natuurlijk weer kadootjes.
We maken er gewoon een gezellig feest van. Samen met mijn moeder en (stief)vader gaan we lekker wat eten, veel liedjes zingen en tot slot uitpakken. Is de sfeer niet veel belangrijker dan wat we allemaal hebben uitgegeven?
woensdag 13 oktober 2010
Ik heb hem.....
Ik heb hem.....
Tja, na een nachtje erover geslapen te hebben, gisteren toch maar mijn nieuwe, rode Oililytas gekocht. Zelf had ik er nooit zoveel geld voor over gehad, maar nu, met wat bijbetaling, kon ik hem toch aanschaffen.
En nu ga ik echt stoppen met kopen! Heb de laatste weken wel wat aankopen moeten doen. In veel kledingstukken pas ik niet meer in, of zijn echt versleten.
Misschien dat ik nog een broek erbij moet hebben, maar dan houdt het toch echt wel een beetje op. Alleen kleine man moet nog een lekkere warme winterjas. Ik had nu bij de Zeeman een leuke winterjas gekocht, maar die is denk ik te koud voor echt hartje winter. Bovendien is 2 jassen geen overbodige luxe als je er 1 in de was heb zitten.
Deze week gaan we echt ruimen. Veel dingen naar de kringloop brengen wat we echt niet meer gebruiken. Grote man is daar een hele slecht in. Hij kan niets weggooien, en dat heeft hij van zijn moeder!!!! Die bewaard echt alles. Maar we groeien echt uit ons vestje, dus moet er maar eens schoon schip worden gemaakt. De eerste zakken staan al klaar.
Tja, na een nachtje erover geslapen te hebben, gisteren toch maar mijn nieuwe, rode Oililytas gekocht. Zelf had ik er nooit zoveel geld voor over gehad, maar nu, met wat bijbetaling, kon ik hem toch aanschaffen.
En nu ga ik echt stoppen met kopen! Heb de laatste weken wel wat aankopen moeten doen. In veel kledingstukken pas ik niet meer in, of zijn echt versleten.
Misschien dat ik nog een broek erbij moet hebben, maar dan houdt het toch echt wel een beetje op. Alleen kleine man moet nog een lekkere warme winterjas. Ik had nu bij de Zeeman een leuke winterjas gekocht, maar die is denk ik te koud voor echt hartje winter. Bovendien is 2 jassen geen overbodige luxe als je er 1 in de was heb zitten.
Deze week gaan we echt ruimen. Veel dingen naar de kringloop brengen wat we echt niet meer gebruiken. Grote man is daar een hele slecht in. Hij kan niets weggooien, en dat heeft hij van zijn moeder!!!! Die bewaard echt alles. Maar we groeien echt uit ons vestje, dus moet er maar eens schoon schip worden gemaakt. De eerste zakken staan al klaar.
maandag 11 oktober 2010
Ik kan niet beslissen
Ik kan niet beslissen
Omdat ik dus 12,5 jaar in dienst ben van het kinderdagverblijf, mag ik met de pinpas een kado uitzoeken ter waarde van 50 euro.
Vandaag had ik een uur pauze, dus met pinpas en collega op pad. Ik heb besloten om een mooie tas te kopen. Een luxe voor mij, want ik heb in principe een tas, maar vind het wel heel leuk om meerdere tassen te hebben. Ieder zijn verslaving, zeg maar.
Nou heb ik een mooie tas gezien, eentje van Oilily.
Ongeveer deze, maar dan in het rood. Wat vinden jullie daar van?
Het valt nu niet mee om een beslissing te nemen, nu ik bewuster met geld omga. Klakkeloos uitgeven is er niet meer bij, maar meer er wordt meer afgewogen.
Misschien een nachtje over slapen en morgen toch maar gaan halen?
Omdat ik dus 12,5 jaar in dienst ben van het kinderdagverblijf, mag ik met de pinpas een kado uitzoeken ter waarde van 50 euro.
Vandaag had ik een uur pauze, dus met pinpas en collega op pad. Ik heb besloten om een mooie tas te kopen. Een luxe voor mij, want ik heb in principe een tas, maar vind het wel heel leuk om meerdere tassen te hebben. Ieder zijn verslaving, zeg maar.
Nou heb ik een mooie tas gezien, eentje van Oilily.
Het valt nu niet mee om een beslissing te nemen, nu ik bewuster met geld omga. Klakkeloos uitgeven is er niet meer bij, maar meer er wordt meer afgewogen.
Misschien een nachtje over slapen en morgen toch maar gaan halen?
zaterdag 9 oktober 2010
Genieten.......met een grote G
Genieten.......met een grote G
Grote man en ik hadden nieuwe energie nodig. En die halen wij het beste uit een dagje sauna. Voor ons is dat Genieten met een grote G.
Dus kleine man bij mijn vader ondergebracht, en wij naar een hele fijne sauna in Brabant.
Het was weer heerlijk. Nergens aan denken, je laten verwennen met lekker eten, fijne sauna's en een goed gesprek samen ( wat dan meestal toch over ons manneke gaat ). Deze sauna geeft ook opgietsessies. En die zijn toch me toch een partij lekker.
Vandaag had ik een high-tea met collega's van mijn werk omdat ik 12,5 jaar in dienst ben van het kinderdagverblijf. En ook dat was weer genieten. Lekkere sandwiches, scones, een glas champagne op nuchtere maag, wraps en allerlei snoeperijtjes.
Bovendien mag ik een kado uitzoeken van 50 euro. Maar aangezien ik bewuster met geld omga, valt dat nog niet mee. Ik kan geen keus maken van wat ik echt nodig heb. Misschien moet ik dat maar loslaten en me laten verwennen met iets wat ik normaal niet zou kopen. Toch die mooie rok van Desiguel?
Grote man en ik hadden nieuwe energie nodig. En die halen wij het beste uit een dagje sauna. Voor ons is dat Genieten met een grote G.
Dus kleine man bij mijn vader ondergebracht, en wij naar een hele fijne sauna in Brabant.
Het was weer heerlijk. Nergens aan denken, je laten verwennen met lekker eten, fijne sauna's en een goed gesprek samen ( wat dan meestal toch over ons manneke gaat ). Deze sauna geeft ook opgietsessies. En die zijn toch me toch een partij lekker.
Vandaag had ik een high-tea met collega's van mijn werk omdat ik 12,5 jaar in dienst ben van het kinderdagverblijf. En ook dat was weer genieten. Lekkere sandwiches, scones, een glas champagne op nuchtere maag, wraps en allerlei snoeperijtjes.
Bovendien mag ik een kado uitzoeken van 50 euro. Maar aangezien ik bewuster met geld omga, valt dat nog niet mee. Ik kan geen keus maken van wat ik echt nodig heb. Misschien moet ik dat maar loslaten en me laten verwennen met iets wat ik normaal niet zou kopen. Toch die mooie rok van Desiguel?
donderdag 30 september 2010
Symbolen
Symbolen
 |
| Tijdens ons weg naar ons wondertje stonden de volgende symbolen centraal: Bij de Boeddha brandde ik elke keer een kaarsje na een IUI poging ( hij is nu een beetje stoffig, ahum, had ik wel eens even mogen poetsen voor de foto. het Mariabeeldje met wijwater heb ik van mijn vader gekregen na een reis naar Lourdes. Ik ben niet gelovig, mijn vader ook niet praktizerend, maar hij ging met zijn vrouw en schoonouders een weekje naar Lourdes. Schoonouders zijn oude ,lieve mensen die dat graag nog eens mee wilde maken op hun leeftijd ( ver in de 80 ). Mijn vader kocht voor mij het beeldje en die maand ben ik zwanger geworden. In elke vreemde stad ( buitenland ) brand ik een kaarsje bij Maria. Als dankbaarheid voor mijn klein manneke. Raar he, voor een eigenlijk niet-gelovige. Het houten beeld kreeg ik van mijn moeder tijdens mijn zwangerschap. Symbool voor mijn klein gezinnetje. Ik heb al eens geschreven welke weg wij hebben moeten bewandelen ( blog getikt ) om zwanger te mogen worden. Het was geen gemakkelijke weg. Het is als een trein die in gang wordt gezet, en eruit stappen is heel moeilijk. Elke keer wordt je grens verlegd. Je begint met een eerste bezoek aan je huisarts. Dan volgt al snel een bezoek aan het ziekenhuis. Om alles uit te sluiten werd mijn vriend als eerste getest. dat was allemaal ok, dus toen kwam ik aan de beurt. Ik kreeg een laparoscopie ( kijkoperatie ) een HSG ( dan wordt met contrastvloeistof de eileiders door gespoten ) en een hysteroscopie ( met een cameraatje de binnenkant van je baarmoeder bekeken ). Dat was best pijnlijk. Maar ok, je hebt er voor over. Allerlei nevenonderzoeken werden gedaan. Een samenlevingstest waarbij je binnen een paar uur nadat je gevreeen heb, je na moet laten kijken of de spermacellen niet afsterven in je baarmoederslijmvlies. Alles was ok, dus toen begon de eerste pogingen met IUI. Voor het eerst ook mezelf moeten injecteren met hormonen ( Menopur en pregnyl ). Hormonen waar je niet altijd even vrolijk van wordt. Vriendlief moest het dan even bezuren. Maar ook dat calculeer je in, en ga je verder. Op de meest vreemde plaatsen heb ik gespoten. In de sauna, in het kantoor van de directie en op menig toilet. Om me heen werden steeds meer mensen zwanger. Was soms moeilijk, maar ik heb mijn ogen er nooit voor gesloten. Gelukkig kon ik ook blij voor die mensen zijn. Bij de 4e IUI was ik zwanger. De blijdschap was groot, maar op de een of andere manier kon ik er niet echt van genieten. Na 8 weken ging het mis en kreeg ik een miskraam. Het verdriet was groot. Ik wilde even niet veel mensen zien, maar het samen verwerken. Een dag naar zee deed wonderen. Alsof de golven mijn zorgen meenamen. Intussen was ik van ziekenhuis veranderd. Ik vond dat ik slecht werd behandeld in de ene ziekenhuis. Niet menselijk genoeg voor mijn gevoel. Ik ging naar mijn "oude "ziekenhuis. Een ziekenhuis waar ik al een hele geschiedenis heb liggen. Mijn fertliteitsarts was een geschenk. Wat een fijne en gepassioneerde vrouw. Ik kwam in een hele menselijke omgeving terecht. De volgende IUI's volgden. Waar de IUI's in de ene ziekenhuis zeer pijnlijk waren, ging het hier meestal pijnloos. De keer dat het zeer pijnlijk was, gaf een arts me een lekker kopje koffie om even bij te komen. Dat is pas menselijk. Bij de 9e IUI was het raak. Dit keer wist ik het zeker. Mijn gevoel was nu wel goed, alhoewel je natuurlijk pas echt kunt genieten als je het hartje ziet kloppen. Deze week hoorde ik dat mijn nichtje een zoontje heeft gekregen waar het niet goed mee gaat. Details weet ik niet, dat zijn ze nog aan het onderzoeken. Waarschijnlijk iets met een ontbrekend gen. Een hoop zorgen voor een nieuw gezinnetje. Voor hen ook een kaarsje bij de Boeddha. Hopelijk mag het helpen. |
maandag 27 september 2010
De anatomie van de mens
De anatomie van de mens
Klein gesprekje tussen kleine man en mij onder de douche;
"mama pimo ? "
"nee mama heeft geen piemeltje, alleen papa en jij hebben een piemeltje."
Hij kijkt nog eens ernstig omhoog en wijst richting mijn "pimo".
"mooi, mama ".
Kijk, daar kun je wat mee.
Klein gesprekje tussen kleine man en mij onder de douche;
"mama pimo ? "
"nee mama heeft geen piemeltje, alleen papa en jij hebben een piemeltje."
Hij kijkt nog eens ernstig omhoog en wijst richting mijn "pimo".
"mooi, mama ".
Kijk, daar kun je wat mee.
Shop untill you drop
Shop untill you drop
Afgelopen zaterdag met vriendinnetje naar de stad geweest. Vriendinnetje uit de Randstad en ik uit Brabant, dus een stad gepakt die halverwege ligt. Dit keer was Tilburg aan de beurt.
Lang getwijfeld of ik met de auto zou gaan, of toch de trein zou nemen. Maar aangezien ik geen snelweg-favoriet ben, toch maar weer voor de trein gekozen. En eigenlijk bevalt me dat wel goed. Mensen kijken, even wegdromen of een mooi tijdschrift lezen.
Nu ik een beetje aan het consuminderen ben, ik wil me nog geen echte consuminderaar noemen, daarvoor heb ik nog teveel te leren, is shoppen niet meer wat het geweest is. Vroeger keek ik niet echt naar de prijs. Ik kocht wat ik leuk vond, of waarvan vriendinnen zeiden dat het leuk was.
Wat is het dan prijzig zeg, als je er goed over nadenkt. Bij Sandwich een mooie broek en tuniek gezien. Broek was 90 euro en de tuniek 70 euro. Die heb ik maar laten hangen.
Uiteindelijk heb ik het volgende gekocht:
Afgelopen zaterdag met vriendinnetje naar de stad geweest. Vriendinnetje uit de Randstad en ik uit Brabant, dus een stad gepakt die halverwege ligt. Dit keer was Tilburg aan de beurt.
Lang getwijfeld of ik met de auto zou gaan, of toch de trein zou nemen. Maar aangezien ik geen snelweg-favoriet ben, toch maar weer voor de trein gekozen. En eigenlijk bevalt me dat wel goed. Mensen kijken, even wegdromen of een mooi tijdschrift lezen.
Nu ik een beetje aan het consuminderen ben, ik wil me nog geen echte consuminderaar noemen, daarvoor heb ik nog teveel te leren, is shoppen niet meer wat het geweest is. Vroeger keek ik niet echt naar de prijs. Ik kocht wat ik leuk vond, of waarvan vriendinnen zeiden dat het leuk was.
Wat is het dan prijzig zeg, als je er goed over nadenkt. Bij Sandwich een mooie broek en tuniek gezien. Broek was 90 euro en de tuniek 70 euro. Die heb ik maar laten hangen.
Uiteindelijk heb ik het volgende gekocht:
Een skinny jeans, een blouse en een paar laarzen.
Ben er erg content mee. Vooral van de skinny jeans. Dacht niet dat me dat stond met maatje 42, maar met iets langs eroverheen staat het echt goed ( al zeg ik het zelf ).
En wat hebben we verder gedaan? Lekkere tapas gegeten, flink bijgekletst en een lekker bakje koffie gedronken. Het was een fijne, toch wel beetje consuminderdag.
donderdag 23 september 2010
NEIL DIAMOND - September Morn
Na een drukke middag op het kinderdagverblijf, reed ik alleen door het mooie Brabantse land terug naar huis.
Ik genoot van de laatste zonnestralen, de bossen en heide, en van dit nummer van Neil Diamond.
Zucht, zo mooi.
Effe snel
Effe snel
Even snel een blogje. Klein manneke is naar een vriendin toe, want mama moet vanmiddag "centjes verdienen". Het is zo schaars gesteld met invalkrachten, dat ze me belden of ik een extra middag kon werken.
Natuurlijk wilde ik dat wel doen. Maar vanochtend belden ze of ik dan ook de ochtend extra wilde werken. Daar heb ik toch vriendelijk voor bedankt. Ik had nog zoveel te doen. Samen boodschappen halen, samen stofzuigen en samen in de douche. Ik heb nu even een momentje alleen in huis, en dat komt niet veel meer voor. Zometeen een wasje ophangen en dan aan de slag op het kinderdagverblijf.
Gisteren heerlijk genoten van het lekkere weer. 's Ochtends eerst met kleine man en een vriendin met haar dochtertje naar de kinderboerderij. De kindjes spelen en rondkijken en wij lekker bijkletsen met een kop koffie.
's Avonds met twee vriendinnen ( die ene had ik dus al 's ochtends gezien ) ook lekker theeleuten. Zo verwonderlijk, onze vriendschap. We hebben elkaar leren kennen tijdens de zwangerschapsgym. Voor de ene vriendin en ik ons eerste kindje, de andere was in verwachting van nummer 4 en 5. Het klikte goed, zo goed dat we al snel wat afspraken hadden staan na onze bevallingen. Geen van drieen komen we uit de stad waar we nu wonen, dus nieuwe mensen leren kennen was mooi meegenomen.
Al snel gingen de gesprekken van koetjes en kalfjes naar de diepere en intiemere betekenis van het leven. Dingen die je normaal gesproken niet zo makkelijk deelt met anderen. Misschien omdat we met zijn drieen een belangrijke levensfase in ons leven meemaken; moeder worden.
Ik ben blij dat ik deze meiden heb ontmoet.
Even snel een blogje. Klein manneke is naar een vriendin toe, want mama moet vanmiddag "centjes verdienen". Het is zo schaars gesteld met invalkrachten, dat ze me belden of ik een extra middag kon werken.
Natuurlijk wilde ik dat wel doen. Maar vanochtend belden ze of ik dan ook de ochtend extra wilde werken. Daar heb ik toch vriendelijk voor bedankt. Ik had nog zoveel te doen. Samen boodschappen halen, samen stofzuigen en samen in de douche. Ik heb nu even een momentje alleen in huis, en dat komt niet veel meer voor. Zometeen een wasje ophangen en dan aan de slag op het kinderdagverblijf.
Gisteren heerlijk genoten van het lekkere weer. 's Ochtends eerst met kleine man en een vriendin met haar dochtertje naar de kinderboerderij. De kindjes spelen en rondkijken en wij lekker bijkletsen met een kop koffie.
's Avonds met twee vriendinnen ( die ene had ik dus al 's ochtends gezien ) ook lekker theeleuten. Zo verwonderlijk, onze vriendschap. We hebben elkaar leren kennen tijdens de zwangerschapsgym. Voor de ene vriendin en ik ons eerste kindje, de andere was in verwachting van nummer 4 en 5. Het klikte goed, zo goed dat we al snel wat afspraken hadden staan na onze bevallingen. Geen van drieen komen we uit de stad waar we nu wonen, dus nieuwe mensen leren kennen was mooi meegenomen.
Al snel gingen de gesprekken van koetjes en kalfjes naar de diepere en intiemere betekenis van het leven. Dingen die je normaal gesproken niet zo makkelijk deelt met anderen. Misschien omdat we met zijn drieen een belangrijke levensfase in ons leven meemaken; moeder worden.
Ik ben blij dat ik deze meiden heb ontmoet.
donderdag 16 september 2010
Ik ben getikt
Ik ben getikt.
Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Wel dat iklief, leuk, knap, spontaan gewoon een aardig meid ben. Maar getikt? Er gaat een wereld voor me open in blogland.
Ik zal openhartig moeten worden, dus hier komt het:
Vier dingen die standaard in mijn handtas voorkomen:
Natuurlijk mijn ladyphone. Wie kan tegenwoordig nog zonder?
Mijn agenda, onmisbaar, sinds ik een kleine man heb. Ik vergeet nogal eens wat anders.
Drie!! portemonnaies. Eentje van mezelf, eentje van de gezamelijke portemonnaie en een mapje voor mijn paspoort en rijbewijs.
Sleutels van ons heerlijk huisje.
Vier dingen uit mijn bureaula:
Ik heb eigenlijk geen bureaula. Het meeste wat ik nodig heb ligt op de tafel. Het zullen wel papieren zijn die ik nop op moet bergen.
Vier dingen uit mijn slaapkamer:
Oeps, dat wordt wel intiemer zeg. Foto's van mijn grote en kleine man. Lieve kaartjes die we elkaar schrijven. Een heerlijk bed waar ik helaas niet meer in uit kan slapen. Om zes uur is de kleine man al wakker en wil dan keten met papa en mama :-)
Twee afbeeldingen die ik in Thailand heb gekocht, muziekinstrumenten die ik in Cuba heb gekocht, een verfschilderijtje van mijn kleine man. En mijn boeken. Ik lees ontzettend graag, maar heb beneden geen plaats voor mijn boeken. Daarom een klein boekenkastje op mijn slaapkamer en een gedeelte in kratten.
Vier dingen die ik op het moment erg leuk vindt:
Blogs lezen van mensen die me inspireren. Zelf bloggen natuurlijk, alhoewel ik nog veel te leren heb. Met mijn klein manneke aktiviteiten ondernemen, of gewoon kijken naar wat hem allemaal bzighoudt. Naar de sauna, maar dat komt er helaas niet zoveel meer van.
Er zijn zoveel leuke dingen die ik zou willen doen, maar door tijdgebrek komt het er vaak niet van.
O'ja, gezellig kletsen met vriendinnen onder het genot van een wijntje.
Vier dingen die je nog niet over me weet:
Er zijn zoveel dingen die je nog niet over me weet. Sommige houd ik graag voor me, andere wil ik best delen.
Wat veel mensen wel van me weten, maar ik nog niet verteld heb in onze blog, is dat kleine man er niet zomaar is gekomen. Daar gingen jaren van ziekenhuisbezoeken, onderzoeken etc. aan vooraf. Uiteindelijk is kleine man er gekomen dankzij IUI. Hoewel we al op de wachtlijst stonden voor IVF, vond de arts dat we voor de vakantie nog een keer een IUI moesten doen en dit keer zonder hormonen te spuiten. Dat werd IUI nummer 9, en die was echt raak. We waren dolgelukkig natuurlijk. een heerlijke, maar spannende tijd brak aan. Eerder had ik al een miskraam gehad bij de 4e IUI.
Ik liep echt op een roze wolk, totdat ik ongeveer 30 weken zwanger was. Ik kreeg enorme jeuk aan mijn handen en voeten. Een oplettende lotgenote bij de Freya wees me op het bestaan van zwangerschapscholestase. Een gevaarlijke kwaal voor het ongeboren kind. Om de dag moest ik naar het ziekenhuis en werd ik aan het CTG gelegd en bloedgeprikt. Met 37 weken, de dag na Kerst, ben ik ingeleid en pas een dag later beviel ik van een prachtige zoon. Wat was dat een intense ervaring. Wat kun je als vrouw sterk zijn om zo'n bevalling te dragen. Ik vond het heerlijk ( klinkt misschien raar ). In diepe stilte ben ik bevallen. Keerde helemaal in mezelf en deed het op pure eigenkracht.
Kleine man blijft enigst kind. Weer een keer de molen in zien we niet zitten. Bovendien zijn we niet meer zo jong. We zijn intens dankbaar dat we een wondertje hebben gekregen en genieten elke minuut.
Tot zover mijn tik. Ik heb nog niet zoveel volgers, dus iemand aanwijzen vind ik moeilijk. Degene die zich aangesproken voelt mag reageren.
Fijne dag.
Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Wel dat ik
Ik zal openhartig moeten worden, dus hier komt het:
Vier dingen die standaard in mijn handtas voorkomen:
Natuurlijk mijn ladyphone. Wie kan tegenwoordig nog zonder?
Mijn agenda, onmisbaar, sinds ik een kleine man heb. Ik vergeet nogal eens wat anders.
Drie!! portemonnaies. Eentje van mezelf, eentje van de gezamelijke portemonnaie en een mapje voor mijn paspoort en rijbewijs.
Sleutels van ons heerlijk huisje.
Vier dingen uit mijn bureaula:
Ik heb eigenlijk geen bureaula. Het meeste wat ik nodig heb ligt op de tafel. Het zullen wel papieren zijn die ik nop op moet bergen.
Vier dingen uit mijn slaapkamer:
Oeps, dat wordt wel intiemer zeg. Foto's van mijn grote en kleine man. Lieve kaartjes die we elkaar schrijven. Een heerlijk bed waar ik helaas niet meer in uit kan slapen. Om zes uur is de kleine man al wakker en wil dan keten met papa en mama :-)
Twee afbeeldingen die ik in Thailand heb gekocht, muziekinstrumenten die ik in Cuba heb gekocht, een verfschilderijtje van mijn kleine man. En mijn boeken. Ik lees ontzettend graag, maar heb beneden geen plaats voor mijn boeken. Daarom een klein boekenkastje op mijn slaapkamer en een gedeelte in kratten.
Vier dingen die ik op het moment erg leuk vindt:
Blogs lezen van mensen die me inspireren. Zelf bloggen natuurlijk, alhoewel ik nog veel te leren heb. Met mijn klein manneke aktiviteiten ondernemen, of gewoon kijken naar wat hem allemaal bzighoudt. Naar de sauna, maar dat komt er helaas niet zoveel meer van.
Er zijn zoveel leuke dingen die ik zou willen doen, maar door tijdgebrek komt het er vaak niet van.
O'ja, gezellig kletsen met vriendinnen onder het genot van een wijntje.
Vier dingen die je nog niet over me weet:
Er zijn zoveel dingen die je nog niet over me weet. Sommige houd ik graag voor me, andere wil ik best delen.
Wat veel mensen wel van me weten, maar ik nog niet verteld heb in onze blog, is dat kleine man er niet zomaar is gekomen. Daar gingen jaren van ziekenhuisbezoeken, onderzoeken etc. aan vooraf. Uiteindelijk is kleine man er gekomen dankzij IUI. Hoewel we al op de wachtlijst stonden voor IVF, vond de arts dat we voor de vakantie nog een keer een IUI moesten doen en dit keer zonder hormonen te spuiten. Dat werd IUI nummer 9, en die was echt raak. We waren dolgelukkig natuurlijk. een heerlijke, maar spannende tijd brak aan. Eerder had ik al een miskraam gehad bij de 4e IUI.
Ik liep echt op een roze wolk, totdat ik ongeveer 30 weken zwanger was. Ik kreeg enorme jeuk aan mijn handen en voeten. Een oplettende lotgenote bij de Freya wees me op het bestaan van zwangerschapscholestase. Een gevaarlijke kwaal voor het ongeboren kind. Om de dag moest ik naar het ziekenhuis en werd ik aan het CTG gelegd en bloedgeprikt. Met 37 weken, de dag na Kerst, ben ik ingeleid en pas een dag later beviel ik van een prachtige zoon. Wat was dat een intense ervaring. Wat kun je als vrouw sterk zijn om zo'n bevalling te dragen. Ik vond het heerlijk ( klinkt misschien raar ). In diepe stilte ben ik bevallen. Keerde helemaal in mezelf en deed het op pure eigenkracht.
Kleine man blijft enigst kind. Weer een keer de molen in zien we niet zitten. Bovendien zijn we niet meer zo jong. We zijn intens dankbaar dat we een wondertje hebben gekregen en genieten elke minuut.
Tot zover mijn tik. Ik heb nog niet zoveel volgers, dus iemand aanwijzen vind ik moeilijk. Degene die zich aangesproken voelt mag reageren.
Fijne dag.
zondag 12 september 2010
De belastingdienst....is soms best leuk.
De belastingdienst....is soms best leuk.
Voor het eerst van mijn leven, kreeg ik eens geld terug van de belastingdienst. En niet zo'n klein bietje, maar best heul veul. Althans, in mijn ogen is het veul. Ik ben natuurlijk minder gaan werken, we maken meer kosten, dus dat zal wel de reden zijn.
Maar nu komt het......dat geld brand!!! in mijn zakken. Ik voel me rijk, heb dollartekens in mijn ogen, zie allemaal mooie dingen!!! ( Zoveul is het nou eigenlijk ook niet, maar als je niet veel hebt, is elke euro er eentje ).
En toch kan ik me aardig inhouden. Heb nog niets gekocht, terwijl de verleiding groot is. Gisteren bijvoorbeeld; we gingen naar de magazijnverkoop van Goossens-meubelen voor een tv-kast. Als koopjesjunkies liepen we massaal achter elkaar in de rij om net dat ene meubelstuk voor veul minder geld te kunnen bemachtigen. En ik overdrijf niet. In de rij staan ze buiten te wachten om naar binnen te mogen.
Ze hadden geen tv-meubel die bij ons pastte, maar wel een hele mooie salontafel. Afgeprijsd van ongeveer 900 euro naar 300 euro. Een koopje. Je moest hem wel meteen meenemen. Dat ging niet met kleine man ook achterin, bovendien was de tafel veel te groot voor onze stationwagen. Bezorgkosten waren 100 euro!!!! Ja daaaggg, echt niet. We hebben hem dus laten staan ( goed he ).
Ik leer het nog wel, dat consuminderen.
Voor het eerst van mijn leven, kreeg ik eens geld terug van de belastingdienst. En niet zo'n klein bietje, maar best heul veul. Althans, in mijn ogen is het veul. Ik ben natuurlijk minder gaan werken, we maken meer kosten, dus dat zal wel de reden zijn.
Maar nu komt het......dat geld brand!!! in mijn zakken. Ik voel me rijk, heb dollartekens in mijn ogen, zie allemaal mooie dingen!!! ( Zoveul is het nou eigenlijk ook niet, maar als je niet veel hebt, is elke euro er eentje ).
En toch kan ik me aardig inhouden. Heb nog niets gekocht, terwijl de verleiding groot is. Gisteren bijvoorbeeld; we gingen naar de magazijnverkoop van Goossens-meubelen voor een tv-kast. Als koopjesjunkies liepen we massaal achter elkaar in de rij om net dat ene meubelstuk voor veul minder geld te kunnen bemachtigen. En ik overdrijf niet. In de rij staan ze buiten te wachten om naar binnen te mogen.
Ze hadden geen tv-meubel die bij ons pastte, maar wel een hele mooie salontafel. Afgeprijsd van ongeveer 900 euro naar 300 euro. Een koopje. Je moest hem wel meteen meenemen. Dat ging niet met kleine man ook achterin, bovendien was de tafel veel te groot voor onze stationwagen. Bezorgkosten waren 100 euro!!!! Ja daaaggg, echt niet. We hebben hem dus laten staan ( goed he ).
Ik leer het nog wel, dat consuminderen.
donderdag 9 september 2010
zooi
Zooi
Het is een zooitje in huis. We hebben veel te veel spullen voor een klein huisje. Van de week weer speelgoed bijgekregen van de buren voor de kleine man. Erg lief, en ik waardeer het ook echt wel. Bovendien zat er een speelgoedtractor bij ( die hij al 3 heeft, maar deze ziet er echt uit ) en dat was een schot in de roos. Als onze kleine man geen agrarische opleiding gaat doen, weet ik het ook niet meer. Hij is helemaal gek van tractors en tranienien ( = graafmachine ).
Maargoed, we kregen er dus weer een doos bij, en we hebben al zoveel speelgoed. Allemaal gekregen van lieve mensen die al uit de kleine kinders zijn. En ik kan geen Nee zeggen, dus het stapelt zich op.
Bovendien loop ik achter met mijn poetswerk, dus frustratie alom.
Het is een zooitje in huis. We hebben veel te veel spullen voor een klein huisje. Van de week weer speelgoed bijgekregen van de buren voor de kleine man. Erg lief, en ik waardeer het ook echt wel. Bovendien zat er een speelgoedtractor bij ( die hij al 3 heeft, maar deze ziet er echt uit ) en dat was een schot in de roos. Als onze kleine man geen agrarische opleiding gaat doen, weet ik het ook niet meer. Hij is helemaal gek van tractors en tranienien ( = graafmachine ).
Maargoed, we kregen er dus weer een doos bij, en we hebben al zoveel speelgoed. Allemaal gekregen van lieve mensen die al uit de kleine kinders zijn. En ik kan geen Nee zeggen, dus het stapelt zich op.
Bovendien loop ik achter met mijn poetswerk, dus frustratie alom.
Maar..................kleine man en ik hebben niet stilgezeten vanmorgen. Boven en beneden gestofzuigt, de badkamer is bijna gedaan, de was zit in de machine, bedden afgehaald en weer opgedekt, de vloer gedweild, samen ontbeten en gelunched, manneke al weer op bed gelegd en ik zit nog in mijn pyama even uit te rusten. hehe, voelt goed, een schoon huis. Nu nog uitzoeken wat naar de kringloop kan en komt er weer wat orde in de tent.
Gisteren de weekboodschappen bij de Lidl gedaan. Ik was € 49 euro kwijt voor de hele week. Niet slecht toch?
dinsdag 7 september 2010
lekker sjokken
Lekker sjokken.
Wat doe je op een zondagmiddag als het lekker weer is, en je wilt naar buiten toe? Lekker sjokken in de bossen.
Samen met een bevriend stel, met ook een klein menneke, togen we naar de Groote Peel. Een heel mooi natuurgebied.
We zouden 3 kilometer gaan wandelen. Dat is ook goed te doen voor twee mannekes van 20 maanden oud. Maar allez, dat schiet niet op zeg. Dan vonden ze weer een takje, dan een steentje, dan wilden ze weer niet lopen, dan weer wel, dan moesten we over een bruggetje en moesten ze gedragen worden en wilden ze weer niet, dan kregen ze een koekje, dan liep er eentje terug in plaats van vooruit.........
Maar waarom moest het snel gaan? Omdat moeders aan de koffie met vlaai wilde? Of omdat het al laat begon te worden? Waarom leven we zo jachtig en genieten we niet gewoon van het moment? Want lol hadden ze, die twee mennekes.
En papa en mama eigenlijk ook wel. Lekker sjokken in de natuur. Zouden we veel meer moeten doen.
O'ja, de bramen waren nog niet rijp. Moeten we toch een keer terug.
Wat doe je op een zondagmiddag als het lekker weer is, en je wilt naar buiten toe? Lekker sjokken in de bossen.
Samen met een bevriend stel, met ook een klein menneke, togen we naar de Groote Peel. Een heel mooi natuurgebied.
We zouden 3 kilometer gaan wandelen. Dat is ook goed te doen voor twee mannekes van 20 maanden oud. Maar allez, dat schiet niet op zeg. Dan vonden ze weer een takje, dan een steentje, dan wilden ze weer niet lopen, dan weer wel, dan moesten we over een bruggetje en moesten ze gedragen worden en wilden ze weer niet, dan kregen ze een koekje, dan liep er eentje terug in plaats van vooruit.........
Maar waarom moest het snel gaan? Omdat moeders aan de koffie met vlaai wilde? Of omdat het al laat begon te worden? Waarom leven we zo jachtig en genieten we niet gewoon van het moment? Want lol hadden ze, die twee mennekes.
En papa en mama eigenlijk ook wel. Lekker sjokken in de natuur. Zouden we veel meer moeten doen.
O'ja, de bramen waren nog niet rijp. Moeten we toch een keer terug.
donderdag 2 september 2010
Wat wil ik nou?
Wat wil ik nou?
Dat is dus de vraag. Wat wil ik nou? Groener leven, consuminderen, of beiden? Ik weet het niet en ben er ook nog niet uit.
In ieder geval wel wat consuminderen. Sinds we kleine man hebben gekregen ben ik minder gaan werken. We maken kosten voor de kinderopvang, meer boodschappen, kleding, schoenen etc. Dus we moeten het zowiezo zuiniger aandoen. Het is nu niet meer en, en, en, maar en/of.
Ik wil eigenlijk ook wel groener leven. We hebben maar 1 aarde, dus laten we daar zuinig op zijn.
Daarom poets ik met Ecover bijv. Maar dat is hartstikke duur. Bij de ALDI of de LIDL ben ik goedkoper uit voor mijn was en poetsmiddelen. Bovendien kwamen die ook goed uit de verschillende test.
Ook zou ik meer biologisch willen eten. Maar ook daar hangt een prijskaartje aan. Ik kan mijn euro echt maar 1 keer uitgeven.
Toch probeer ik op mijn manier groen te leven. Geen plastic tasjes vragen, maar zelf een tas meenemen. Niet teveel meer uitgeven aan impulsaankopen. De droger gebruik ik al een jaar niet meer, maar alles hangt lekker aan de draad te drogen. Spaarlampen gebruiken, niet teveel water verspillen, korter douchen. Kleine groene veranderingen die makkelijk te realiseren zijn. Het zal ook wel een groei-en leerproces zijn. Fijn dat we elkaar kunnen inspireren middels een blog.
Wat ik wel aan mijn kleine man wil meegeven is dat de aandacht die we aan elkaar kunnen geven 100 keer meer waard is dan de nieuwste Nintendo. Hij zal later heus wel iets daarvan krijgen, maar niet en, en, en.
Ik wil hem de waarde van het geld leren, want dat heb ik zelf niet zo meegekregen. Ik kom uit een zakengezin, geld genoeg. Er werd echt niet gekeken wat er in de aanbieding was, we kochten wat we lekker vonden.
Kleren kochten we bij de buren, die een kledingzaak hadden met merkkleding. Ik heb dus echt moeten leren ( en leer nog steeds ) om met geld om te gaan. Het kan soms echt branden in mijn zak. Gelukkig ben ik met een hele verstandige vriend gaan samenwonen, dus die leert het mij wel.
Tot op heden nog weinig onzinnigs gekocht, dus we gaan de goede kant op.
Dat is dus de vraag. Wat wil ik nou? Groener leven, consuminderen, of beiden? Ik weet het niet en ben er ook nog niet uit.
In ieder geval wel wat consuminderen. Sinds we kleine man hebben gekregen ben ik minder gaan werken. We maken kosten voor de kinderopvang, meer boodschappen, kleding, schoenen etc. Dus we moeten het zowiezo zuiniger aandoen. Het is nu niet meer en, en, en, maar en/of.
Ik wil eigenlijk ook wel groener leven. We hebben maar 1 aarde, dus laten we daar zuinig op zijn.
Daarom poets ik met Ecover bijv. Maar dat is hartstikke duur. Bij de ALDI of de LIDL ben ik goedkoper uit voor mijn was en poetsmiddelen. Bovendien kwamen die ook goed uit de verschillende test.
Ook zou ik meer biologisch willen eten. Maar ook daar hangt een prijskaartje aan. Ik kan mijn euro echt maar 1 keer uitgeven.
Toch probeer ik op mijn manier groen te leven. Geen plastic tasjes vragen, maar zelf een tas meenemen. Niet teveel meer uitgeven aan impulsaankopen. De droger gebruik ik al een jaar niet meer, maar alles hangt lekker aan de draad te drogen. Spaarlampen gebruiken, niet teveel water verspillen, korter douchen. Kleine groene veranderingen die makkelijk te realiseren zijn. Het zal ook wel een groei-en leerproces zijn. Fijn dat we elkaar kunnen inspireren middels een blog.
Wat ik wel aan mijn kleine man wil meegeven is dat de aandacht die we aan elkaar kunnen geven 100 keer meer waard is dan de nieuwste Nintendo. Hij zal later heus wel iets daarvan krijgen, maar niet en, en, en.
Ik wil hem de waarde van het geld leren, want dat heb ik zelf niet zo meegekregen. Ik kom uit een zakengezin, geld genoeg. Er werd echt niet gekeken wat er in de aanbieding was, we kochten wat we lekker vonden.
Kleren kochten we bij de buren, die een kledingzaak hadden met merkkleding. Ik heb dus echt moeten leren ( en leer nog steeds ) om met geld om te gaan. Het kan soms echt branden in mijn zak. Gelukkig ben ik met een hele verstandige vriend gaan samenwonen, dus die leert het mij wel.
Tot op heden nog weinig onzinnigs gekocht, dus we gaan de goede kant op.
zondag 29 augustus 2010
Over groen zijn, zeiknat worden, ikea en een driftbui.
Over groen zijn, zeiknat worden, ikea en een driftbui.
Vol goede moed ging ik gisteren op de fiets naar de bieb. Twee groene daden in 1 keer. Grote vent moest wel lachen, want hij had a. buienradar gezien en b. weet hij dat ik niet zo'n fietser ben. De bieb is toch een heel eind weg. Nu hebben we wel een bieb dichter bij huis, maar dat is zo'n kleintje waar ze niet alles hebben. Voor de nieuwste boeken moet je toch echt naar de centrale bieb.
Afijn, daar vertrok ik op mijn vrij nieuwe Gazelle Orange met 7 versnellingen. Het was heerlijk. De wind in mijn haren, geen CO2-uitstoot,jammer dat ik die van anderen dan wel inadem, gelijk wat aan mijn conditie gedaan en ik bespaar benzine en parkeergeld. Ik voelde me goed. Ik genoot van ons mooie Brabantse stadje.
Maar al snel viel er een druppeltje. de lucht werd donker en daar kwam de rest. ZEIKNAT kwam ik aan. Ik had nog wel een regencape meegenomen, dus mijn jas bleef droog, maar mijn broek helaas niet.
Bij de bieb een boek van Loes den Hollander uitgekozen, nog wat boeken met budgettips en een boek over "hoe schoon is jouw huis".
Daarna foto's opgehaald bij de HEMA, en toen weer naar huis. Ondertussen scheen het zonnetje. Ben trots op mezelf.Nu heb ik spierpijn van jewelste!!!
's Middags naar de IKEA. Ik wil al zo lang een nieuw servies. Die van ons is nog van grote man, erg jaren 80. Eerst moest kleine man nog een boterham eten na zijn slaapje. Hij werd sjacherijnig wakker en bleef daarin hangen.
Hij wilde wel/niet/wel/niet/wel/niet eten. Na lang gemopper was ik er klaar mee, hebben we hem zonder eten in de auto gezet en zijn richting IKEA gereden. Kleine man bleef mopperen, daarna huilen en tenslotte een driftbui. Hij wilde eten!!! Nu hebben we als regel ingevoerd dat we aan tafel eten en niet te pas en onpas rondlopen met eten en drinken. Vrij normaal lijkt me. Bij de IKEA kon hij aan tafel zitten en kreeg hij zijn boterham. Toch had ik het wel met hem te doen. Een driftbui is voor beiden niet leuk. Toegeven zou dan zo makkelijk zijn. Maar dan wordt het van kwaad tot erger. Gelukkig was dit de eerste keer en hopelijk ook de laatste.
Bij de IKEA geen servies gekocht. We houden gewoon het oude en hebben wel mooie onderzetters gekocht, zodat we de tafel mooi aan kunnen kleden als er eters komen.
Ik ben trots op mezelf. Dat consuminderen gaat me best lukkendenk ik. Voor kleine man een maan-lamp gekocht, bekertjes en een bordje. Voor onszelf een wandplank voor in de slaapkamer. Ook de slaapkamermeubels zijn een beetje jaren 80. Wit MDF!!! Maar nieuwe kopen is zo'n grote kostenpost. Dat zit er nu echt niet in. Dan maar een wandplank van 8,95 voor boven het bed, waar we foto's en leuke snuisterijen op kunnen zetten. Ziet de slaapkamer er weer wat gezelliger uit.
Kleine man verwend met Zweedse ballen, ijs en appelmoes, en wijzelf ook. Intussen was kleine man gewoon weer gezellig.
Een vruchtbaar consuminderdagje.
Nu lekker aan de poets op zondagochtend. kan ik lekker doorwerken terwijl de mannen zichzelf vermaken.
Vol goede moed ging ik gisteren op de fiets naar de bieb. Twee groene daden in 1 keer. Grote vent moest wel lachen, want hij had a. buienradar gezien en b. weet hij dat ik niet zo'n fietser ben. De bieb is toch een heel eind weg. Nu hebben we wel een bieb dichter bij huis, maar dat is zo'n kleintje waar ze niet alles hebben. Voor de nieuwste boeken moet je toch echt naar de centrale bieb.
Afijn, daar vertrok ik op mijn vrij nieuwe Gazelle Orange met 7 versnellingen. Het was heerlijk. De wind in mijn haren, geen CO2-uitstoot,
Maar al snel viel er een druppeltje. de lucht werd donker en daar kwam de rest. ZEIKNAT kwam ik aan. Ik had nog wel een regencape meegenomen, dus mijn jas bleef droog, maar mijn broek helaas niet.
Bij de bieb een boek van Loes den Hollander uitgekozen, nog wat boeken met budgettips en een boek over "hoe schoon is jouw huis".
Daarna foto's opgehaald bij de HEMA, en toen weer naar huis. Ondertussen scheen het zonnetje. Ben trots op mezelf.
's Middags naar de IKEA. Ik wil al zo lang een nieuw servies. Die van ons is nog van grote man, erg jaren 80. Eerst moest kleine man nog een boterham eten na zijn slaapje. Hij werd sjacherijnig wakker en bleef daarin hangen.
Hij wilde wel/niet/wel/niet/wel/niet eten. Na lang gemopper was ik er klaar mee, hebben we hem zonder eten in de auto gezet en zijn richting IKEA gereden. Kleine man bleef mopperen, daarna huilen en tenslotte een driftbui. Hij wilde eten!!! Nu hebben we als regel ingevoerd dat we aan tafel eten en niet te pas en onpas rondlopen met eten en drinken. Vrij normaal lijkt me. Bij de IKEA kon hij aan tafel zitten en kreeg hij zijn boterham. Toch had ik het wel met hem te doen. Een driftbui is voor beiden niet leuk. Toegeven zou dan zo makkelijk zijn. Maar dan wordt het van kwaad tot erger. Gelukkig was dit de eerste keer en hopelijk ook de laatste.
Bij de IKEA geen servies gekocht. We houden gewoon het oude en hebben wel mooie onderzetters gekocht, zodat we de tafel mooi aan kunnen kleden als er eters komen.
Ik ben trots op mezelf. Dat consuminderen gaat me best lukken
Kleine man verwend met Zweedse ballen, ijs en appelmoes, en wijzelf ook. Intussen was kleine man gewoon weer gezellig.
Een vruchtbaar consuminderdagje.
Nu lekker aan de poets op zondagochtend. kan ik lekker doorwerken terwijl de mannen zichzelf vermaken.
donderdag 26 augustus 2010
Twee boefkes
Twee boefkes.
Omdat vriendin vandaag moest werken en geen opvang had op het kdv, mocht haar kleine man een hele dag bij ons spelen. Ik had dus een tweeling, oftwel twee kleine boefkes.
Om 8.00 uur stond hij op de stoep. Ik kan je vertellen, twee dreumesjes van ongeveer 20 maanden en een hele regenachtige dag, is gezellig, maar ook vermoeiend.
We hebben met de auto's gespeeld, puzzels gemaakt, lekker fruit gegeten, af en toe even voor de tv gezet ( lang leve de teletubbies ), heel veel rommel gemaakt, ook weer keurig opgeruimd, samen geslapen, ,aan alles gezeten waar je niet aan mag komen ( tv, afstandbediening, telefoon, mobiel en alles wat knopjes heeft )gelijktijdig hun luiers volgeduwd, en koekjes gebakken.
Bestaat uit honderd
Het kind heeft
honderd talen
honderd handen
honderd gedachten
honderd manieren van denken
van spelen, van spreken.
Honderd, altijd weer honderd
Manieren van luisteren
Verwonderen en liefhebben
Honderd vreugden
Om te zingen
En te begrijpen
Honderd werelden
Om te ontdekken
Honderd werelden
Om te verzinnen
Honderd werelden
Om te dromen.
Het kind heeft honderd talen
(en nog honderd honderd honderd meer)
Maar ze pakken er negenennegentig af.
De school en de samenleving
Scheiden het hoofd van lichaam
Zij zeggen tegen het kind:
Dat hij zonder handen moet denken
Zonder hoofd moet handelen
Moet luisteren en niet praten
Moet begrijpen zonder vreugde
Alleen met Pasen en met kerst
Mag lief hebben en verwonderen.
Ze zeggen tegen het kind:
Ik geef je de al ontdekte wereld
en van de honderd
pakken ze er negenennegentig af.
Ze zeggen tegen het kind:
Dat werk en spel
Realiteit en fantasie
Wetenschap en verbeelding
Hemel en aarde
Verstand en droom
Dingen zijn
Die niet bij elkaar horen.
En dus vertellen ze het kind
Dat de honderd er niet is.
Het kind zegt:
ZEKER DIE IS ER WEL!
(Gedicht van Loris Malaguzzi, een van de oprichters van Reggio Emilia, uit; De honderd talen van kinderen
Ik krijg het gedicht er niet mooi op, maar de essentie zal wel duidelijk zijn.
Bij ons op het kdv is de weg ergens naar toe belangrijker dan het eindresultaat. Dus we zijn lekker Reggio bezig geweest.
Het was een fijne dag. Ook om te zien dat mijn klein manneke goed zijn speelgoed kon delen. Voorheen vond hij dat wat moeilijk. Alles was "mijn". Maar van vriendje kan hij veel hebben. Ook mijn aandacht werd goed verdeeld. Geen jaloerse gedoe, maar ieder zijn portie aandacht.
Nu is moeders moe, maar voldaan en sluit ik de dag af met een heerlijk wijntje en een goed boek.
Welterusten.
Omdat vriendin vandaag moest werken en geen opvang had op het kdv, mocht haar kleine man een hele dag bij ons spelen. Ik had dus een tweeling, oftwel twee kleine boefkes.
Om 8.00 uur stond hij op de stoep. Ik kan je vertellen, twee dreumesjes van ongeveer 20 maanden en een hele regenachtige dag, is gezellig, maar ook vermoeiend.
We hebben met de auto's gespeeld, puzzels gemaakt, lekker fruit gegeten, af en toe even voor de tv gezet ( lang leve de teletubbies ), heel veel rommel gemaakt, ook weer keurig opgeruimd, samen geslapen, ,aan alles gezeten waar je niet aan mag komen ( tv, afstandbediening, telefoon, mobiel en alles wat knopjes heeft )gelijktijdig hun luiers volgeduwd, en koekjes gebakken.
Ze zien er niet zo geweldig uit, maar ze smaken heerlijk. Eigenlijk zijn de mannen nog iets te klein voor deze aktiviteit. Vriendje at het deeg al op en mijn kleine man wist ook niet goed wat hij met die homp aan moest. Maarja, het gaat om de gezelligheid en om de ervaring.
Ik werk op mijn kdv volgens het principe van Reggio Emilia. Hieronder het gedicht de 100 talen van het kind:
Het kind
Bestaat uit honderd
Het kind heeft
honderd talen
honderd handen
honderd gedachten
honderd manieren van denken
van spelen, van spreken.
Honderd, altijd weer honderd
Manieren van luisteren
Verwonderen en liefhebben
Honderd vreugden
Om te zingen
En te begrijpen
Honderd werelden
Om te ontdekken
Honderd werelden
Om te verzinnen
Honderd werelden
Om te dromen.
Het kind heeft honderd talen
(en nog honderd honderd honderd meer)
Maar ze pakken er negenennegentig af.
De school en de samenleving
Scheiden het hoofd van lichaam
Zij zeggen tegen het kind:
Dat hij zonder handen moet denken
Zonder hoofd moet handelen
Moet luisteren en niet praten
Moet begrijpen zonder vreugde
Alleen met Pasen en met kerst
Mag lief hebben en verwonderen.
Ze zeggen tegen het kind:
Ik geef je de al ontdekte wereld
en van de honderd
pakken ze er negenennegentig af.
Ze zeggen tegen het kind:
Dat werk en spel
Realiteit en fantasie
Wetenschap en verbeelding
Hemel en aarde
Verstand en droom
Dingen zijn
Die niet bij elkaar horen.
En dus vertellen ze het kind
Dat de honderd er niet is.
Het kind zegt:
ZEKER DIE IS ER WEL!
(Gedicht van Loris Malaguzzi, een van de oprichters van Reggio Emilia, uit; De honderd talen van kinderen
Ik krijg het gedicht er niet mooi op, maar de essentie zal wel duidelijk zijn.
Bij ons op het kdv is de weg ergens naar toe belangrijker dan het eindresultaat. Dus we zijn lekker Reggio bezig geweest.
Het was een fijne dag. Ook om te zien dat mijn klein manneke goed zijn speelgoed kon delen. Voorheen vond hij dat wat moeilijk. Alles was "mijn". Maar van vriendje kan hij veel hebben. Ook mijn aandacht werd goed verdeeld. Geen jaloerse gedoe, maar ieder zijn portie aandacht.
Nu is moeders moe, maar voldaan en sluit ik de dag af met een heerlijk wijntje en een goed boek.
Welterusten.
maandag 23 augustus 2010
Een raar weekend.
Een raar weekend
We hebben een raar weekend achter de rug. Op zaterdag hadden we een lekkere BBQ bij mijn vader en zijn vrouw. Het was een bijzondere BBQ omdat Poolse vrienden, die ik al jaren niet meer heb gezien, daar een weekje op vakantie waren. Het was leuk om haar weer te zien. De laatste keer dat we elkaar zagen waren we nog tieners/ begin twintig. Nu zijn we allebei volwassen, ik een kind, zij een leuke vriend. Bovendien komt ze eigenlijk uit een arme gedeelte van Polen, maar dankzij de steun van Nederlandse gezinnen, hebben zowel zij als haar broer en zus goed kunnen studeren. Zij heeft filosofie en fysiotherapie gestudeerd, haar broer Japans en Engels en haar zus kinderpsychologie.
Van de week zijn ze al bij ons op bezoek geweest en hebben ze ons mooi Brabants stadje bewonderd, onze kleine man en gewoon wat lekker bijgekletst over hoe het haar de afgelopen dagen is vergaan. ook wat foto's gekeken van haar broer en zus en hun kinderen.
Tijdens de BBQ werd mijn vader en zijn vrouw gebeld dat het huis van de broer van zijn vrouw in lichterlaaie stond. De mensen zelf zijn op vakantie en komen morgen thuis en hebben helemaal niets meer. Dat kun je je toch niet voorstellen? Dat je alles kwijt bent. Al je dierbare herinneringen, je kleding, je meubels etc. Alleen nog hebben wat je op dat moment aan had, of in hun geval, wat er nog in de koffer zit.
Het laat me niet goed los. Het is vaak een ver van mijn bed show, maar nu komt het wel erg dichtbij.
Zondag op de koffie geweest bij mijn moeder en haar man en 's middags naar mijn schoonvader. Mijn schoonvader is ernstig ziek en woont al een poosje in een revalidatiecentrum. Schoonmoeder woont nog gewoon thuis. Schoonvader geniet altijd wel als kleine man mee komt. Voor mij is het vaak een beproeving, want houdt een ondernemend peutertje maar eens een hele tijd op de kamer. Dat lukt dus niet, dus meestal loop ik met hem wat rondjes over de gang en benoemen we alles wat we zien.
Met schoonvader zelf is moeilijk te praten op dit moment. Hij geeft hele rare antwoorden op onze vragen. Nu lijkt het iets de goede kant op te gaan, dus daar houden we ons maar aan vast.
Kortom, een echt familieweekend.
We hebben een raar weekend achter de rug. Op zaterdag hadden we een lekkere BBQ bij mijn vader en zijn vrouw. Het was een bijzondere BBQ omdat Poolse vrienden, die ik al jaren niet meer heb gezien, daar een weekje op vakantie waren. Het was leuk om haar weer te zien. De laatste keer dat we elkaar zagen waren we nog tieners/ begin twintig. Nu zijn we allebei volwassen, ik een kind, zij een leuke vriend. Bovendien komt ze eigenlijk uit een arme gedeelte van Polen, maar dankzij de steun van Nederlandse gezinnen, hebben zowel zij als haar broer en zus goed kunnen studeren. Zij heeft filosofie en fysiotherapie gestudeerd, haar broer Japans en Engels en haar zus kinderpsychologie.
Van de week zijn ze al bij ons op bezoek geweest en hebben ze ons mooi Brabants stadje bewonderd, onze kleine man en gewoon wat lekker bijgekletst over hoe het haar de afgelopen dagen is vergaan. ook wat foto's gekeken van haar broer en zus en hun kinderen.
Tijdens de BBQ werd mijn vader en zijn vrouw gebeld dat het huis van de broer van zijn vrouw in lichterlaaie stond. De mensen zelf zijn op vakantie en komen morgen thuis en hebben helemaal niets meer. Dat kun je je toch niet voorstellen? Dat je alles kwijt bent. Al je dierbare herinneringen, je kleding, je meubels etc. Alleen nog hebben wat je op dat moment aan had, of in hun geval, wat er nog in de koffer zit.
Het laat me niet goed los. Het is vaak een ver van mijn bed show, maar nu komt het wel erg dichtbij.
Zondag op de koffie geweest bij mijn moeder en haar man en 's middags naar mijn schoonvader. Mijn schoonvader is ernstig ziek en woont al een poosje in een revalidatiecentrum. Schoonmoeder woont nog gewoon thuis. Schoonvader geniet altijd wel als kleine man mee komt. Voor mij is het vaak een beproeving, want houdt een ondernemend peutertje maar eens een hele tijd op de kamer. Dat lukt dus niet, dus meestal loop ik met hem wat rondjes over de gang en benoemen we alles wat we zien.
Met schoonvader zelf is moeilijk te praten op dit moment. Hij geeft hele rare antwoorden op onze vragen. Nu lijkt het iets de goede kant op te gaan, dus daar houden we ons maar aan vast.
Kortom, een echt familieweekend.
zondag 22 augustus 2010
De moestuin
De moestuin
Ik zou zo graag een moestuin willen beginnen. Maar dan moet ik er eerst bij vertellen dat ik
a. een ongelofelijke fobie heb voor alles wat kruipt, glibberig en gluiperig is,
b. ik de groene vingers van mijn moeder niet heb geërfd,
c. vaak pijn in mijn rug heb, dus tuinieren is niet echt mijn ding,
d. we een kat hebben die de tuin als kattenbak beschouwd.
Ingrediënten die niet echt bevorderlijk zijn.
Nu hebben we op het kinderdagverblijf waar ik pedagogisch medewerker ben, een enorme tuin tot onze beschikking. Een tuin waar regelmatig gespeeld wordt, maar, die naar mijn idee, niet uitdagend genoeg is.
En we hebben een manager die wel in is voor experimenten. En ik heb collega's die zo'n wormpje voor mij aan de kant willen leggen.
Dus ik ben enkele maanden geleden begonnen, samen met de kinderen ( peuters ) om een klein moestuintje aan te leggen.
We hadden snijbiet, spinazie, tuinbonen, tomaat, wat kruiden, pompoen en courgette gezaaid.
Als eerste kwam de spinazie naar boven. Samen met de kinderen geplukt en er heerlijk van gegeten.
De snijbiet deed het ook goed. De tuinbonen gingen ook snel. Maar de courgette, tomaat en pompoen hebben het niet overleefd. Waarschijnlijk opgegeten door de vogels.
In juli had ik 3 weken vakantie en heeft geen een collega naar de tuin omgekeken. Het was een grote chaos. Overal onkruid. ik kon niet meer achterhalen wat nou groente was of onkruid. Doodzonde dat er zo weinig interesse voor is. terwijl het toch zo belangrijk is dat kinderen leren waar hun voedsel vandaan komt.
Nu wil ik dus opnieuw beginnen. Weten mensen wat je nu kunt zaaien en niet erg moeilijk is?
Alle tips zijn welkom.
Ik zou zo graag een moestuin willen beginnen. Maar dan moet ik er eerst bij vertellen dat ik
a. een ongelofelijke fobie heb voor alles wat kruipt, glibberig en gluiperig is,
b. ik de groene vingers van mijn moeder niet heb geërfd,
c. vaak pijn in mijn rug heb, dus tuinieren is niet echt mijn ding,
d. we een kat hebben die de tuin als kattenbak beschouwd.
Ingrediënten die niet echt bevorderlijk zijn.
Nu hebben we op het kinderdagverblijf waar ik pedagogisch medewerker ben, een enorme tuin tot onze beschikking. Een tuin waar regelmatig gespeeld wordt, maar, die naar mijn idee, niet uitdagend genoeg is.
En we hebben een manager die wel in is voor experimenten. En ik heb collega's die zo'n wormpje voor mij aan de kant willen leggen.
Dus ik ben enkele maanden geleden begonnen, samen met de kinderen ( peuters ) om een klein moestuintje aan te leggen.
We hadden snijbiet, spinazie, tuinbonen, tomaat, wat kruiden, pompoen en courgette gezaaid.
Als eerste kwam de spinazie naar boven. Samen met de kinderen geplukt en er heerlijk van gegeten.
De snijbiet deed het ook goed. De tuinbonen gingen ook snel. Maar de courgette, tomaat en pompoen hebben het niet overleefd. Waarschijnlijk opgegeten door de vogels.
In juli had ik 3 weken vakantie en heeft geen een collega naar de tuin omgekeken. Het was een grote chaos. Overal onkruid. ik kon niet meer achterhalen wat nou groente was of onkruid. Doodzonde dat er zo weinig interesse voor is. terwijl het toch zo belangrijk is dat kinderen leren waar hun voedsel vandaan komt.
Nu wil ik dus opnieuw beginnen. Weten mensen wat je nu kunt zaaien en niet erg moeilijk is?
Alle tips zijn welkom.
woensdag 18 augustus 2010
NEE
NEE!!!
* Krijgt mama een kusje? NEE
* Gaan we naaar opa en oma? NEE
* Ga je slapen? NEE
* Wil je een koekje? JA ( dat dan weer wel )
* Krijg ik een handje als we gaan wandelen? NEE
* Eet je je korstjes op? NEE
* Ga je mee opruimen? NEE
* Zet je beker maar op tafel. NEE
* Ga je mee naar het kinderdagverblijf? NEE
* Zullen we de teletubbies opzetten? Tja, daar is hij gek op, dus JA
Ik ben nog geen twee, maar zeg nu al de hele dag NEE.
Maar wat houd ik van mijn manneke.
* Krijgt mama een kusje? NEE
* Gaan we naaar opa en oma? NEE
* Ga je slapen? NEE
* Wil je een koekje? JA ( dat dan weer wel )
* Krijg ik een handje als we gaan wandelen? NEE
* Eet je je korstjes op? NEE
* Ga je mee opruimen? NEE
* Zet je beker maar op tafel. NEE
* Ga je mee naar het kinderdagverblijf? NEE
* Zullen we de teletubbies opzetten? Tja, daar is hij gek op, dus JA
Ik ben nog geen twee, maar zeg nu al de hele dag NEE.
Maar wat houd ik van mijn manneke.
 |
| Mijn klein manneke op weg naar zelfstandigheid. |
zondag 15 augustus 2010
Gezellig weekend
Een gezellig weekend.
Afgelopen zaterdag werden we uitgenodigd door een vriendin van me om lekker bij haar te komen eten. Maar daarvoor moet ik eerst even terug naar het begin.
Toen ik bevallen was van ons klein menneke, vroeg het consternatieburo of ik zin had in een cursus "als je pas bevallen bent". Ik dacht nog, waarom bellen ze mij? Kwam ik zo onzeker over tijdens de kraamtijd? Ja, ik kwam heel onzeker over, omdat de borstvoeding maar niet wilde lukken, maar daarover een andere keer. Ik werk tenslotte al jaren met kinderen, dus enige ervaring met opvoeden heb ik wel. Maargoed, ik besloot toch maar naar de eerste bijeenkomst te gaan. Zoveel mensen kende ik nog niet in mijn woonplaats, dus was dit misschien een mooie gelegenheid om wat kontakten te leggen.
Daar ontmoette ik dus die vriendin. We bleken heel dicht bij elkaar te wonen ( de hoek om ), en al snel volgde een eerste koffieleut afspraak. Het klikte zo goed, dat er snel meerdere koffie en thee middagen volgden.
Onze zoontjes kunnen het ook erg goed met elkaar vinden.
Aangezien die vriendin niet uit Nederland komt, wel met een Nederlander is getrouwd, zou ze ons eens bekend maken met hun eetcultuur. Het was heerlijk. Grote vent en ik hebben heerlijk gegeten, klein manneke en vriendje smulden van een Olvaritpotje ( die van mij lust echt geen rijst. Het blijft toch een Hollands manneke ), en de nodige wijn werd achterover geslagen.
Dit gaan we vaker doen. Lekker bij elkaar eten. Is net zo gezellig, en goedkoper dan naar een restaurant gaan.
Meiske
Afgelopen zaterdag werden we uitgenodigd door een vriendin van me om lekker bij haar te komen eten. Maar daarvoor moet ik eerst even terug naar het begin.
Toen ik bevallen was van ons klein menneke, vroeg het consternatieburo of ik zin had in een cursus "als je pas bevallen bent". Ik dacht nog, waarom bellen ze mij? Kwam ik zo onzeker over tijdens de kraamtijd? Ja, ik kwam heel onzeker over, omdat de borstvoeding maar niet wilde lukken, maar daarover een andere keer. Ik werk tenslotte al jaren met kinderen, dus enige ervaring met opvoeden heb ik wel. Maargoed, ik besloot toch maar naar de eerste bijeenkomst te gaan. Zoveel mensen kende ik nog niet in mijn woonplaats, dus was dit misschien een mooie gelegenheid om wat kontakten te leggen.
Daar ontmoette ik dus die vriendin. We bleken heel dicht bij elkaar te wonen ( de hoek om ), en al snel volgde een eerste koffieleut afspraak. Het klikte zo goed, dat er snel meerdere koffie en thee middagen volgden.
Onze zoontjes kunnen het ook erg goed met elkaar vinden.
Aangezien die vriendin niet uit Nederland komt, wel met een Nederlander is getrouwd, zou ze ons eens bekend maken met hun eetcultuur. Het was heerlijk. Grote vent en ik hebben heerlijk gegeten, klein manneke en vriendje smulden van een Olvaritpotje ( die van mij lust echt geen rijst. Het blijft toch een Hollands manneke ), en de nodige wijn werd achterover geslagen.
Dit gaan we vaker doen. Lekker bij elkaar eten. Is net zo gezellig, en goedkoper dan naar een restaurant gaan.
Meiske
vrijdag 13 augustus 2010
gehaakte tas, deel 2
Hoooked, deel 2
Mijn tas is bijna af. Het haakt wel lekker snel, dat zpagetti-spul. Maar de tas wordt zo megazwaar, dat ik hem toch maar uit ga trekken. Ik moet een andere steek zien te vinden die niet zo compact is, zodat de tas wat luchtiger wordt.
Wordt dus vervolgd.
De granny square moet nog maar even wachten. Daar ga ik volgende week wel mee beginnen.
Verder heeft mijn collega nog een leuk idee om een fotobord te maken. Ik weet niet precies hoe het heet, maar het is iets met stof en linten en knoopjes erop. Het ziet er leuk uit, en je kunt het helemaal maken in de kleuren die je zelf mooi vindt. Ik heb op de wc nog een lelijk prikbord hangen, die ik op ga pimpen.
Meiske
Mijn tas is bijna af. Het haakt wel lekker snel, dat zpagetti-spul. Maar de tas wordt zo megazwaar, dat ik hem toch maar uit ga trekken. Ik moet een andere steek zien te vinden die niet zo compact is, zodat de tas wat luchtiger wordt.
Wordt dus vervolgd.
De granny square moet nog maar even wachten. Daar ga ik volgende week wel mee beginnen.
Verder heeft mijn collega nog een leuk idee om een fotobord te maken. Ik weet niet precies hoe het heet, maar het is iets met stof en linten en knoopjes erop. Het ziet er leuk uit, en je kunt het helemaal maken in de kleuren die je zelf mooi vindt. Ik heb op de wc nog een lelijk prikbord hangen, die ik op ga pimpen.
Meiske
donderdag 12 augustus 2010
Haken is hip
Haken is hip
Men neme:
Men neme:
Dan nog een patroontje via internet, haaknaald nummer 10 en een beetje fantasie. Mijn eerste creabeacreatie gaat beginnen. Een gehaakte tas.
Ik hou me niet precies aan het patroontje. Ben een beetje op de gok aan het haken. Ik moet nog wel een mooi handvat verzinnen of kopen en wat kraaltjes hier en daar. De binnenkant wil ik bekleden met stof van een hele speciale broek van mij. Toen ik zwanger was van kleine manneke, na jaren van dokteren, droeg ik die broek tijdens een concert van de Toppers ik weet het, het is bijna te erg, maar gezellig was het wel. Bij de eerste echo van ons manneke droeg ik ook die broek en daar was een kloppend hartje op te zien. Ons eigen Toppertje. Sindsdien is die broek tijdens de zwangerschap onafscheidelijk van me geweest. Ook toen ik hem niet meer pastte, ging hij mee in mijn handtas.
Nu krijgt die broek een nieuwe bestemming. Want weggooien kan ik hem echt niet.
Maar nu eerst maar eens zorgen dat ik de buitenkant gehaakt krijg. Mensen nog ideeen om de tas te pimpen?
Meiske
dinsdag 10 augustus 2010
granny square blanket, deel 1
Granny square blanket.
Morgen ga ik beginnen. Nee, niet met lijnen, alhoewel dat ook wel nodig zou zijn. Nee, ik ga met mijn eerste blokje van een granny square blanket haken. Ik heb via een blog instructies gelezen over hoe te beginnen. Vandaag wat garen gehaald bij de Wibra. Niet het beste garen, maar om te beginnen goed genoeg. Het worden frisse kleuren, zodat de deken op kleine man zijn kamer kan liggen. Als het lukt zal ik eens wat foto's maken. Eerst maar eens gaan beginnen.
Morgen ga ik beginnen. Nee, niet met lijnen, alhoewel dat ook wel nodig zou zijn. Nee, ik ga met mijn eerste blokje van een granny square blanket haken. Ik heb via een blog instructies gelezen over hoe te beginnen. Vandaag wat garen gehaald bij de Wibra. Niet het beste garen, maar om te beginnen goed genoeg. Het worden frisse kleuren, zodat de deken op kleine man zijn kamer kan liggen. Als het lukt zal ik eens wat foto's maken. Eerst maar eens gaan beginnen.
zondag 8 augustus 2010
Doelen stellen
Doelen stellen
Ik wil dus gaan consuminderen. Klinkt bijna grappig uit mijn mond. Want voorheen was ik toch echt wel een merkenfreak. Mexx, Esprit, Inwear, en ga zo het rijtje maar af. En nu? Hema, Zeeman en Action.
Maargoed, af en toe sluipt er hier toch nog wel een Espritje binnen. Al is het alleen maar omdat de broeken daarvan zo lekker zitten ( en alles via internet te bestellen is ).
Voor klein manneke kan ik wel goed slagen bij Hema en Zeeman. Ik vind het belangrijk dat hij lekker kan spelen en niet bang hoeft te zijn voor vieze kleren. Niet dat hij daar zich al wat van aantrekt. Klein menneke verft, speelt en moddert er op los.
Maargoed, ik wil dus gaan minderen. En daarvoor heb ik me een aantal doel gesteld:
1. Minder kleren kopen. Alleen wat ik echt nodig heb.
2. Geen tijdschriften kopen ( dus ook geen Flow en Happinez ).
3. Vaker de fiets pakken ( ik heb nog wel een nieuwe gekocht afgelopen jaar ).
4. Als ik iets nieuws aan wil schaffen, eerst kijken of ik het echt nodig heb.
Waarschijnlijk gaat het lijstje nog wel langer worden, maar dit lijkt me een prima begin.
Meiske
Ik wil dus gaan consuminderen. Klinkt bijna grappig uit mijn mond. Want voorheen was ik toch echt wel een merkenfreak. Mexx, Esprit, Inwear, en ga zo het rijtje maar af. En nu? Hema, Zeeman en Action.
Maargoed, af en toe sluipt er hier toch nog wel een Espritje binnen. Al is het alleen maar omdat de broeken daarvan zo lekker zitten ( en alles via internet te bestellen is ).
Voor klein manneke kan ik wel goed slagen bij Hema en Zeeman. Ik vind het belangrijk dat hij lekker kan spelen en niet bang hoeft te zijn voor vieze kleren. Niet dat hij daar zich al wat van aantrekt. Klein menneke verft, speelt en moddert er op los.
Maargoed, ik wil dus gaan minderen. En daarvoor heb ik me een aantal doel gesteld:
1. Minder kleren kopen. Alleen wat ik echt nodig heb.
2. Geen tijdschriften kopen ( dus ook geen Flow en Happinez ).
3. Vaker de fiets pakken ( ik heb nog wel een nieuwe gekocht afgelopen jaar ).
4. Als ik iets nieuws aan wil schaffen, eerst kijken of ik het echt nodig heb.
Waarschijnlijk gaat het lijstje nog wel langer worden, maar dit lijkt me een prima begin.
Meiske
zaterdag 7 augustus 2010
Mijn eerste blog.
Mijn eerste blog
Tja, en dan zet je je eerste stappen in de blogwereld. Voor wie eigenlijk? Voor mezelf? Natuurlijk, allereerst voor mezelf. Voor mijn grote man? Neuh, voor hem hoeft het niet zo. Voor ons klein menneke? Ik denk dat dat wel leuk is, voor later. Misschien voor die paar bloggers die ik elke dag volg, ook al doe ik dat vrij anoniem.
Het is voor mij een zoektocht naar een andere manier van denken over het leven. Niet dat mijn leven zo slecht was. Integendeel. Ik heb een lieve vent, een schattig ( en soms eigenwijs en recalcitrant ) menneke en een leuk huis. Maar de laatste tijd bekruipt me toch af en toe een onbevredigend gevoel. Ik kom namelijk uit een nest waarin er geld in overvloed was. We hoefden niet op een dubbeltje te kijken en konden kopen wat we wilden.
Nu ik zelf een gezinnetje heb, hebben we iets minder breed dan ik vroeger had. We moeten echt wel nadenken over wat we aanschaffen. Sparen voor grote uitgaven, en niet klakkeloos alles maar kopen.
Wil ik nog steeds leven zoals vroeger? Soms wel. Spullen aanschaffen kan best bevredigend zijn.......voor even. Totdat je weer iets nieuws wilt kopen en zo gaat het cirkeltje maar rond.
Eigenlijk wil ik dat helemaal niet meer. Ik wil leren tevreden te zijn met wat ik heb. Ook genieten van de kleine dingen. Een mooie wandeling, een goed ( geleend uit de bieb ) boek, genieten van mijn mennekes, maar bovenal mezelf accepteren zoals ik ben, en niet omdat ik een mooie Desiguel rok heb ( oh, en die vind ik mooi , maar ik kan er geen 70 euro aan uitgeven ).
Daarom deze blog. Om te leren genieten. En om tips en ideeen van anderen te krijgen.
Meiske.
Tja, en dan zet je je eerste stappen in de blogwereld. Voor wie eigenlijk? Voor mezelf? Natuurlijk, allereerst voor mezelf. Voor mijn grote man? Neuh, voor hem hoeft het niet zo. Voor ons klein menneke? Ik denk dat dat wel leuk is, voor later. Misschien voor die paar bloggers die ik elke dag volg, ook al doe ik dat vrij anoniem.
Het is voor mij een zoektocht naar een andere manier van denken over het leven. Niet dat mijn leven zo slecht was. Integendeel. Ik heb een lieve vent, een schattig ( en soms eigenwijs en recalcitrant ) menneke en een leuk huis. Maar de laatste tijd bekruipt me toch af en toe een onbevredigend gevoel. Ik kom namelijk uit een nest waarin er geld in overvloed was. We hoefden niet op een dubbeltje te kijken en konden kopen wat we wilden.
Nu ik zelf een gezinnetje heb, hebben we iets minder breed dan ik vroeger had. We moeten echt wel nadenken over wat we aanschaffen. Sparen voor grote uitgaven, en niet klakkeloos alles maar kopen.
Wil ik nog steeds leven zoals vroeger? Soms wel. Spullen aanschaffen kan best bevredigend zijn.......voor even. Totdat je weer iets nieuws wilt kopen en zo gaat het cirkeltje maar rond.
Eigenlijk wil ik dat helemaal niet meer. Ik wil leren tevreden te zijn met wat ik heb. Ook genieten van de kleine dingen. Een mooie wandeling, een goed ( geleend uit de bieb ) boek, genieten van mijn mennekes, maar bovenal mezelf accepteren zoals ik ben, en niet omdat ik een mooie Desiguel rok heb ( oh, en die vind ik mooi , maar ik kan er geen 70 euro aan uitgeven ).
Daarom deze blog. Om te leren genieten. En om tips en ideeen van anderen te krijgen.
Meiske.
Abonneren op:
Posts (Atom)