Symbolen

Symbolen

Tijdens ons weg naar ons wondertje stonden de volgende symbolen centraal:
Bij de Boeddha brandde ik elke keer een kaarsje na een IUI poging ( hij is nu een beetje stoffig, ahum, had ik wel eens even mogen poetsen voor de foto.
het Mariabeeldje met wijwater heb ik van mijn vader gekregen na een reis naar Lourdes. Ik ben niet gelovig, mijn vader ook niet praktizerend, maar hij ging met zijn vrouw en schoonouders een weekje naar Lourdes. Schoonouders zijn oude ,lieve mensen die dat graag nog eens mee wilde maken op hun leeftijd ( ver in de 80 ).
Mijn vader kocht voor mij het beeldje en die maand ben ik zwanger geworden. In elke vreemde stad ( buitenland ) brand ik een kaarsje bij Maria. Als dankbaarheid voor mijn klein manneke. Raar he, voor een eigenlijk niet-gelovige.
Het houten beeld kreeg ik van mijn moeder tijdens mijn zwangerschap. Symbool voor mijn klein gezinnetje.

Ik heb al eens geschreven welke weg wij hebben moeten bewandelen ( blog getikt ) om zwanger te mogen worden. Het was geen gemakkelijke weg. Het is als een trein die in gang wordt gezet, en eruit stappen is heel moeilijk. Elke keer wordt je grens verlegd. Je begint met een eerste bezoek aan je huisarts. Dan volgt al snel een bezoek aan het ziekenhuis. Om alles uit te sluiten werd mijn vriend als eerste getest. dat was allemaal ok, dus toen kwam ik aan de beurt. Ik kreeg een laparoscopie ( kijkoperatie ) een HSG ( dan wordt met contrastvloeistof de eileiders door gespoten ) en een hysteroscopie ( met een cameraatje de binnenkant van je baarmoeder bekeken ). Dat was best pijnlijk. Maar ok, je hebt er voor over.
Allerlei nevenonderzoeken werden gedaan. Een samenlevingstest waarbij je binnen een paar uur nadat je gevreeen heb,  je na moet laten kijken of de spermacellen niet afsterven in je baarmoederslijmvlies. Alles was ok, dus toen begon de eerste pogingen met IUI. Voor het eerst ook mezelf moeten injecteren met hormonen ( Menopur en pregnyl ). Hormonen waar je niet altijd even vrolijk van wordt. Vriendlief moest het dan even bezuren. Maar ook dat calculeer je in, en ga je verder. Op de meest vreemde plaatsen heb ik gespoten. In de sauna, in het kantoor van de directie en op menig toilet.
Om me heen werden steeds meer mensen zwanger. Was soms moeilijk, maar ik heb mijn ogen er nooit voor gesloten. Gelukkig kon ik ook blij voor die mensen zijn.
Bij de 4e IUI was ik zwanger. De blijdschap was groot, maar op de een of andere manier kon ik er niet echt van genieten. Na 8 weken ging het mis en kreeg ik een miskraam. Het verdriet was groot. Ik wilde even niet veel mensen zien, maar het samen verwerken. Een dag naar zee deed wonderen. Alsof de golven mijn zorgen meenamen.
Intussen was ik van ziekenhuis veranderd. Ik vond dat ik slecht werd behandeld in de ene ziekenhuis. Niet menselijk genoeg voor mijn gevoel.
Ik ging naar mijn "oude "ziekenhuis. Een ziekenhuis waar ik al een hele geschiedenis heb liggen. Mijn fertliteitsarts was een geschenk. Wat een fijne en gepassioneerde vrouw. Ik kwam in een hele menselijke omgeving terecht.
De volgende IUI's volgden. Waar de IUI's in de ene ziekenhuis zeer pijnlijk waren, ging het hier meestal pijnloos. De keer dat het zeer pijnlijk was, gaf een arts me een lekker kopje koffie om even bij te komen. Dat is pas menselijk.
Bij de 9e IUI was het raak. Dit keer wist ik het zeker. Mijn gevoel was nu wel goed, alhoewel je natuurlijk pas echt kunt genieten als je het hartje ziet kloppen.

Deze week hoorde ik dat mijn nichtje een zoontje heeft gekregen waar het niet goed mee gaat. Details weet ik niet, dat zijn ze nog aan het onderzoeken. Waarschijnlijk iets met een ontbrekend gen. Een hoop zorgen voor een nieuw gezinnetje. Voor hen ook een kaarsje bij de Boeddha. Hopelijk mag het helpen.

De anatomie van de mens

De anatomie van de mens

Klein gesprekje tussen kleine man en mij onder de douche;
"mama pimo ? "
"nee mama heeft geen piemeltje, alleen papa en jij hebben een piemeltje."

Hij kijkt nog eens ernstig omhoog en wijst richting mijn "pimo".
"mooi, mama ".

Kijk, daar kun je wat mee.

Shop untill you drop

Shop untill you drop

Afgelopen zaterdag met vriendinnetje naar de stad geweest. Vriendinnetje uit de Randstad en ik uit Brabant, dus een stad gepakt die halverwege ligt. Dit keer was Tilburg aan de beurt.
Lang getwijfeld of ik met de auto zou gaan, of toch de trein zou nemen. Maar aangezien ik geen snelweg-favoriet ben, toch maar weer voor de trein gekozen. En eigenlijk bevalt me dat wel goed. Mensen kijken, even wegdromen of een mooi tijdschrift lezen.
Nu ik een beetje aan het consuminderen ben, ik wil me nog geen echte consuminderaar noemen, daarvoor heb ik nog teveel te leren, is shoppen niet meer wat het geweest is. Vroeger keek ik niet echt naar de prijs. Ik kocht wat ik leuk vond, of waarvan vriendinnen zeiden dat het leuk was.
Wat is het dan prijzig zeg, als je er goed over nadenkt. Bij Sandwich een mooie broek en tuniek gezien. Broek was 90 euro en de tuniek 70 euro. Die heb ik maar laten hangen.
Uiteindelijk heb ik het volgende gekocht:

Een skinny jeans, een blouse en een paar laarzen.

Ben er erg content mee. Vooral van de skinny jeans. Dacht niet dat me dat stond met maatje 42, maar met iets langs eroverheen staat het echt goed ( al zeg ik het zelf ).

En wat hebben we verder gedaan? Lekkere tapas gegeten, flink bijgekletst en een lekker bakje koffie gedronken. Het was een fijne, toch wel beetje consuminderdag.

NEIL DIAMOND - September Morn

Na een drukke middag op het kinderdagverblijf, reed ik alleen door het mooie Brabantse land terug naar huis.
Ik genoot van de laatste zonnestralen, de bossen en heide, en van dit nummer van Neil Diamond.

Zucht, zo mooi.

Effe snel

Effe snel

Even snel een blogje. Klein manneke is naar een vriendin toe, want mama moet vanmiddag "centjes verdienen". Het is zo schaars gesteld met invalkrachten, dat ze me belden of ik een extra middag kon werken.
Natuurlijk wilde ik dat wel doen. Maar vanochtend belden ze of ik dan ook de ochtend extra wilde werken. Daar heb ik toch vriendelijk voor bedankt. Ik had nog zoveel te doen. Samen boodschappen halen, samen stofzuigen en samen in de douche. Ik heb nu even een momentje alleen in huis, en dat komt niet veel meer voor. Zometeen een wasje ophangen en dan aan de slag op het kinderdagverblijf.

Gisteren heerlijk genoten van het lekkere weer. 's Ochtends eerst met kleine man en een vriendin met haar dochtertje naar de kinderboerderij. De kindjes spelen en rondkijken en wij lekker bijkletsen met een kop koffie.
's Avonds met twee vriendinnen ( die ene had ik dus al 's ochtends gezien ) ook lekker theeleuten. Zo verwonderlijk, onze vriendschap. We hebben elkaar leren kennen tijdens de zwangerschapsgym. Voor de ene vriendin en ik ons eerste kindje, de andere was in verwachting van nummer 4 en 5. Het klikte goed, zo goed dat we al snel wat afspraken hadden staan na onze bevallingen. Geen van drieen komen we uit de stad waar we nu wonen, dus nieuwe mensen leren kennen was mooi meegenomen.
Al snel gingen de gesprekken van koetjes en kalfjes naar de diepere en intiemere betekenis van het leven. Dingen die je normaal gesproken niet zo makkelijk deelt met anderen. Misschien omdat we met zijn drieen een belangrijke levensfase in ons leven meemaken; moeder worden.
Ik ben blij dat ik deze meiden heb ontmoet.

Ik ben getikt

Ik ben getikt.

Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Wel dat ik lief, leuk, knap, spontaan gewoon een aardig meid ben. Maar getikt? Er gaat een wereld voor me open in blogland.
Ik zal  openhartig moeten worden, dus hier komt het:

Vier dingen die standaard in mijn handtas voorkomen:
Natuurlijk mijn ladyphone. Wie kan tegenwoordig nog zonder?
Mijn agenda, onmisbaar, sinds ik een kleine man heb. Ik vergeet nogal eens wat anders.
Drie!! portemonnaies. Eentje van mezelf, eentje van de gezamelijke portemonnaie en een mapje voor mijn paspoort en rijbewijs.
Sleutels van ons heerlijk huisje.

Vier dingen uit mijn bureaula:
Ik heb eigenlijk geen bureaula. Het meeste wat ik nodig heb ligt op de tafel. Het zullen wel papieren zijn die ik nop op moet bergen.

Vier dingen uit mijn slaapkamer:
Oeps, dat wordt wel intiemer zeg. Foto's van mijn grote en kleine man. Lieve kaartjes die we elkaar schrijven. Een heerlijk bed waar ik helaas niet meer in uit kan slapen. Om zes uur is de kleine man al wakker en wil dan keten met papa en mama :-)
Twee afbeeldingen die ik in Thailand heb gekocht, muziekinstrumenten die ik in Cuba heb gekocht, een verfschilderijtje van mijn kleine man. En mijn boeken. Ik lees ontzettend graag, maar heb beneden geen plaats voor mijn boeken. Daarom een klein boekenkastje op mijn slaapkamer en een gedeelte in kratten.

Vier dingen die ik op het moment erg leuk vindt:
Blogs lezen van mensen die me inspireren. Zelf bloggen natuurlijk, alhoewel ik nog veel te leren heb. Met mijn klein manneke aktiviteiten ondernemen, of gewoon kijken naar wat hem allemaal bzighoudt. Naar de sauna, maar dat komt er helaas niet zoveel meer van.
Er zijn zoveel leuke dingen die ik zou willen doen, maar door tijdgebrek komt het er vaak niet van.
O'ja, gezellig kletsen met vriendinnen onder het genot van een wijntje.

Vier dingen die je nog niet over me weet:
Er zijn zoveel dingen die je nog niet over me weet. Sommige houd ik graag voor me, andere wil ik best delen.
Wat veel mensen wel van me weten, maar ik nog niet verteld heb in onze blog, is dat kleine man er niet zomaar is gekomen. Daar gingen jaren van ziekenhuisbezoeken, onderzoeken etc. aan vooraf. Uiteindelijk is kleine man er gekomen dankzij IUI. Hoewel we al op de wachtlijst stonden voor IVF, vond de arts dat we voor de vakantie nog een keer een IUI moesten doen en dit keer zonder hormonen te spuiten. Dat werd IUI nummer 9, en die was echt raak. We waren dolgelukkig natuurlijk. een heerlijke, maar spannende tijd brak aan. Eerder had ik al een miskraam gehad bij de 4e IUI.
Ik liep echt op een roze wolk, totdat ik ongeveer 30 weken zwanger was. Ik kreeg enorme jeuk aan mijn handen en voeten. Een oplettende lotgenote bij de Freya wees me op het bestaan van zwangerschapscholestase. Een gevaarlijke kwaal voor het ongeboren kind. Om de dag moest ik naar het ziekenhuis en werd ik aan het CTG gelegd en bloedgeprikt. Met 37 weken, de dag na Kerst, ben ik ingeleid en pas een dag later beviel ik van een prachtige zoon. Wat was dat een intense ervaring. Wat kun je als vrouw sterk zijn om zo'n bevalling te dragen. Ik vond het heerlijk ( klinkt misschien raar ). In diepe stilte ben ik bevallen. Keerde helemaal in mezelf en deed het op pure eigenkracht.
Kleine man blijft enigst kind. Weer een keer de molen in zien we niet zitten. Bovendien zijn we niet meer zo jong. We zijn intens dankbaar dat we een wondertje hebben gekregen en genieten elke minuut.

Tot zover mijn tik. Ik heb nog niet zoveel volgers, dus iemand aanwijzen vind ik moeilijk. Degene die zich aangesproken voelt mag reageren.

Fijne dag.

De belastingdienst....is soms best leuk.

De belastingdienst....is soms best leuk.

Voor het eerst van mijn leven, kreeg ik eens geld terug van de belastingdienst. En niet zo'n klein bietje, maar best heul veul. Althans, in mijn ogen is het veul. Ik ben natuurlijk minder gaan werken, we maken meer kosten, dus dat zal wel de reden zijn.
Maar nu komt het......dat geld brand!!! in mijn zakken. Ik voel me rijk, heb dollartekens in  mijn ogen, zie allemaal mooie dingen!!! ( Zoveul is het nou eigenlijk ook niet, maar als je niet veel hebt, is elke euro er eentje ).
En toch kan ik me aardig inhouden. Heb nog niets gekocht, terwijl de verleiding groot is. Gisteren bijvoorbeeld; we gingen naar de magazijnverkoop van Goossens-meubelen voor een tv-kast. Als koopjesjunkies liepen we massaal achter elkaar in de rij om net dat ene meubelstuk voor veul minder geld te kunnen bemachtigen. En ik overdrijf niet. In de rij staan ze buiten te wachten om naar binnen te mogen.
Ze hadden geen tv-meubel die bij ons pastte, maar wel een hele mooie salontafel. Afgeprijsd van ongeveer  900 euro naar 300 euro. Een koopje. Je moest hem wel meteen meenemen. Dat ging niet met kleine man ook achterin, bovendien was de tafel veel te groot voor onze stationwagen. Bezorgkosten waren 100 euro!!!! Ja daaaggg, echt niet. We hebben hem dus laten staan ( goed he ).

Ik leer het nog wel, dat consuminderen.

zooi

Zooi

Het is een zooitje in huis. We hebben veel te veel spullen voor een klein huisje. Van de week weer speelgoed bijgekregen van de buren voor de kleine man. Erg lief, en ik waardeer het ook echt wel. Bovendien zat er een speelgoedtractor bij ( die hij al 3 heeft, maar deze ziet er echt uit ) en dat was een schot in de roos. Als onze kleine man geen agrarische opleiding gaat doen, weet ik het ook niet meer. Hij is helemaal gek van tractors en tranienien ( =  graafmachine ).
Maargoed, we kregen er dus weer een doos bij, en we hebben al zoveel speelgoed. Allemaal gekregen van lieve mensen die al uit de kleine kinders zijn. En ik kan geen Nee zeggen, dus het stapelt zich op.

Bovendien loop ik achter met mijn poetswerk, dus frustratie alom.

Maar..................kleine man en ik hebben niet stilgezeten vanmorgen. Boven en beneden gestofzuigt, de badkamer is bijna gedaan, de was zit in de machine, bedden afgehaald en weer opgedekt, de vloer gedweild, samen ontbeten en gelunched, manneke al weer op bed gelegd en ik zit nog in mijn pyama even uit te rusten. hehe, voelt goed, een schoon huis. Nu nog uitzoeken wat naar de kringloop kan en komt er weer wat orde in de tent.

Gisteren de weekboodschappen bij de Lidl gedaan. Ik was € 49 euro kwijt voor de hele week. Niet slecht toch?

lekker sjokken

Lekker sjokken.

Wat doe je op een zondagmiddag als het lekker weer is, en je wilt naar buiten toe? Lekker sjokken in de bossen.
Samen met een bevriend stel, met ook een klein menneke, togen we naar de Groote Peel. Een heel mooi natuurgebied.
We zouden 3 kilometer gaan wandelen. Dat is ook goed te doen voor twee mannekes van 20 maanden oud. Maar allez, dat schiet niet op zeg. Dan vonden ze weer een takje, dan een steentje, dan wilden ze weer niet lopen, dan weer wel, dan moesten we over een bruggetje en moesten ze gedragen worden en wilden ze weer niet, dan kregen ze een koekje, dan liep er eentje terug in plaats van vooruit.........

Maar waarom moest het snel gaan? Omdat moeders aan de koffie met vlaai wilde? Of omdat het al laat begon te worden? Waarom leven we zo jachtig en genieten we niet gewoon van het moment? Want lol hadden ze, die twee mennekes.
En papa en mama eigenlijk ook wel. Lekker sjokken in de natuur. Zouden we veel meer moeten doen.


O'ja, de bramen waren nog niet rijp. Moeten we toch een keer terug.

Wat wil ik nou?

Wat wil ik nou?

Dat is dus de vraag. Wat wil ik nou? Groener leven, consuminderen, of beiden? Ik weet het niet en ben er ook nog niet uit.
In ieder geval wel wat consuminderen. Sinds we kleine man hebben gekregen ben ik minder gaan werken. We maken kosten voor de kinderopvang, meer boodschappen, kleding, schoenen etc. Dus we moeten het zowiezo zuiniger aandoen. Het is nu niet meer en, en, en, maar en/of.
Ik wil eigenlijk ook wel groener leven. We hebben maar 1 aarde, dus laten we daar zuinig op zijn.
Daarom poets ik met Ecover bijv. Maar dat is hartstikke duur. Bij de ALDI of de LIDL ben ik goedkoper uit voor mijn was en poetsmiddelen. Bovendien kwamen die ook goed uit de verschillende test.
Ook zou ik meer biologisch willen eten. Maar ook daar hangt een prijskaartje aan. Ik kan mijn euro echt maar 1 keer uitgeven.
Toch probeer ik op mijn manier groen te leven. Geen plastic tasjes vragen, maar zelf een tas meenemen. Niet teveel meer uitgeven aan impulsaankopen. De droger gebruik ik al een jaar niet meer, maar alles hangt lekker aan de draad te drogen. Spaarlampen gebruiken, niet teveel water verspillen, korter douchen. Kleine groene veranderingen die makkelijk te realiseren zijn. Het zal ook wel een groei-en leerproces zijn. Fijn dat we elkaar kunnen inspireren middels een blog.
Wat ik wel aan mijn kleine man wil meegeven is dat de aandacht die we aan elkaar kunnen geven 100 keer meer waard is dan de nieuwste Nintendo. Hij zal later heus wel iets daarvan krijgen, maar niet en, en, en.
Ik wil hem de waarde van het geld leren, want dat heb ik zelf niet zo meegekregen. Ik kom uit een zakengezin, geld genoeg. Er werd echt niet gekeken wat er in de aanbieding was, we kochten wat we lekker vonden.
Kleren kochten we bij de buren, die een kledingzaak hadden met merkkleding. Ik heb dus echt moeten leren ( en leer nog steeds ) om met geld om te gaan. Het kan soms echt branden in mijn zak. Gelukkig ben ik met een hele verstandige vriend gaan samenwonen, dus die leert het mij wel.
Tot op heden nog weinig onzinnigs gekocht, dus we gaan de goede kant op.