Zomaar een dag van een leidster KDV

Om 9.00 kom ik aan op het dagverblijf waar ik al 15 jaar werk. Een mama spreekt me buiten aan. "Onze C. vroeg of juffrouw W. ( dat ben ik ) nog niet thuis was. " Thuis, ja dat voel ik me daar. Al veel lief en leed gedeeld met mijn collega's. Leuk ook dat dat meisje naar me vraagt. Een heel stil kind, wat echt aan me heeft moeten wennen. Elke week een kleine toenadering van haar en mijn kant.

Nadat ik mijn jas op heb gehangen en een kop koffie heb gehaald, begint mijn werkdag pas echt. Een aantal jongetjes heeft zich verkleed. Sommige met een jurkje aan, een ander met een doktersjas. Vol met verhalen spelen ze met elkaar. Af en toe iets te ruig, maar over het algemeen zijn het dikke vriendjes van elkaar. Andere kinderen maken een puzzel, of kijken de groep gewoon rond. In totaal 13 peutertjes.
F. heeft een zakje walnoten meegenomen voor me. Want haar mama wist dat ik dat zo lekker vindt en ze hebben genoeg. Heerlijk.

Mijn collega begint met fruit schillen en ik roep de knappe mannen bij elkaar. Aarzelend komen ze naar me toe. Want eerst moet je je natuurlijk afvragen of je een man bent. Is dat hetzelfde als een jongen?
Ik vraag of ze niet alleen knap, maar ook sterk zijn. " Ja ", gillen ze in koor. " Maar zijn jullie dan ook stoer? " vraag ik ze weer. En nog hardere  'ja' schreeuwen ze me toe. " Kom op mannen, laten we dan heel snel de groep opruimen, want dat kunnen jullie zo goed." Ze weten niet hoe snel ze aan de gang moeten en binnen een recordtijd hebben we weer een opgeruimde groep.

Ondertussen is mijn collega klaar en gaan we met zijn allen aan tafel. We zingen liedjes over het weer, de dagen van de week en we wensen elkaar smakelijk eten. Met smaak eten ze hun fruit op. Het ligt op 1 bord, zodat samen delen en wachten op je beurt gelijk geleerd wordt. Terwijl de een het grootste woord aan tafel heeft, vraagt het andere kindje nauwelijks aandacht. Ook die betrek je bij het gesprek. Het is gezellig met zijn allen aan tafel.

We hadden de kinderen al beloofd dat we tussen de middag geen boterhammen, maar nasi zouden gaan eten. Maar wat doen we daar allemaal in?
" Stokjesvlees" zegt R.  "Ik lust geen patesaus ", zegt de ander. Groente wordt een beetje lastig, want een aantal kinderen lusten geen groente. En ook hadden we kroepoek beloofd. Uiteindelijk besluiten we dat er champignons, paprika en erwten in de nasi gaan. De champignons en paprika kunnen ze zelf snijden. Een leuk leerproces.

Mijn collega gaat naar de winkel en ik verschoon wat broeken en doe de kinderen naar de wc. Als ik daarmee klaar ben ga ik een boekje voorlezen.

Inmiddels is ook mijn collega terug. We kijken even op buienradar en besluiten eerst naar buiten te gaan. Even uitwaaien, de kinderen de ruimte geven. Soms pak ik mijn gitaar en ga lekker buiten muziek met ze maken. Al snel volgen er kinderen van andere groepen en gezamenlijk zingen we enkele liedjes.

Om 10.45 gaan we naar binnen, want er moet gekookt worden. De kinderen snijden dat het een lieve lust is. Ik ga naar de keuken om het gehakt te bakken en de gesneden groente toe te voegen.
Al snel staat er een grote pan nasi op tafel, met kroepoek en satésaus.
Wat smullen de kinderen. Sommige scheppen twee keer op, anderen vinden het toch niet zo lekker. We dwingen niets, maar laten ze zelf ervaren wat ze lekker of niet lekker vinden. De grootste doerak die thuis niets lust krijgen we aan het eten. Hij, en de rest, verdient er zelfs een diploma mee. Snel maak ik een diploma op de computer. Wat is hij trots dat hij die vanavond aan zijn ouders kan laten zien.

De kleinere kinderen gaan naar bed, de grotere blijven wakker. Ook het naar bed brengen is een fijn moment. Even 1 op 1 kontakt.

Onze voorleesoma komt boekjes voorlezen op de groep. Mijn collega heeft pauze. Ik ruim ondertussen wat werkjes op.
Daarna heb ik een uurtje pauze. Ik zit even achter de computer en ga op de babygroep wat knuffelen met de kleintjes.

Om 15.00 is bijna iedereen weer uit bed. We smeren een boterhammetje, want niet iedereen had goed gegeten tussen de middag.
We hadden al heel lang geen tv gekeken op de groep. Dat proberen we te beperken, want kinderen zitten al te veel achter een schermpje. Maar af en toe is het wel eens fijn als rustmoment. We kijken naar Dora. Niet mijn favoriet, maar ja, de kinderen vinden dat blijkbaar erg leuk.

Het blijft droog, dus toch weer even naar buiten. Lekker tussen de bladeren spelen. De mannen maken een diepe kuil, anderen gaan glijden of zitten even op onze schoot. Soms zijn er wat ruzietjes. Die lossen we samen op.

Als om 17.00 de eerste kinderen worden opgehaald, wordt het langzaamaan stiller op de groep.
D. wordt opgehaald en wil me nog even komen kussen. Ik draai mijn wang naar hem toe, maar nee, het moet echt op de mond. Zijn moeder vindt het wel komisch.

Om 18.00 ben ik klaar met werken en zijn de laatste net opgehaald. De groep is weer stil, opgeruimd en klaar voor een nieuwe dag.

Wat houd ik toch van mijn werk.