zondag 29 augustus 2010

Over groen zijn, zeiknat worden, ikea en een driftbui.

Over groen zijn, zeiknat worden, ikea en een driftbui.

Vol goede moed ging ik gisteren op de fiets naar de bieb. Twee groene daden in 1 keer. Grote vent moest wel lachen, want hij had a. buienradar gezien en b. weet hij dat ik niet zo'n fietser ben. De bieb is toch een heel eind weg. Nu hebben we wel een bieb dichter bij huis, maar dat is zo'n kleintje waar ze niet alles hebben. Voor de nieuwste boeken moet je toch echt naar de centrale bieb.
Afijn, daar vertrok ik op mijn vrij nieuwe Gazelle Orange met 7 versnellingen. Het was heerlijk. De wind in mijn haren, geen CO2-uitstoot, jammer dat ik die van anderen dan wel inadem, gelijk wat aan mijn conditie gedaan en ik bespaar benzine en parkeergeld. Ik voelde me goed. Ik genoot van ons mooie Brabantse stadje.
Maar al snel viel er een druppeltje. de lucht werd donker en daar kwam de rest. ZEIKNAT kwam ik aan. Ik had nog wel een regencape meegenomen, dus mijn jas bleef droog, maar mijn broek helaas niet.
Bij de bieb een boek van Loes den Hollander uitgekozen, nog wat boeken met budgettips en een boek over "hoe schoon is jouw huis".
Daarna foto's opgehaald bij de HEMA, en toen weer naar huis. Ondertussen scheen het zonnetje. Ben trots op mezelf. Nu heb ik spierpijn van jewelste!!!

's Middags naar de IKEA. Ik wil al zo lang een nieuw servies. Die van ons is nog van grote man, erg jaren 80. Eerst moest kleine man nog een boterham eten na zijn slaapje. Hij werd sjacherijnig wakker en bleef daarin hangen.
Hij wilde wel/niet/wel/niet/wel/niet eten. Na lang gemopper was ik er klaar mee, hebben we hem zonder eten in de auto gezet en zijn richting IKEA gereden. Kleine man bleef mopperen, daarna huilen en tenslotte een driftbui. Hij wilde eten!!! Nu hebben we als regel ingevoerd dat we aan tafel eten en niet te pas en onpas rondlopen met eten en drinken. Vrij normaal lijkt me. Bij de IKEA kon hij aan tafel zitten en kreeg hij zijn boterham. Toch had ik het wel met hem te doen. Een driftbui is voor beiden niet leuk. Toegeven zou dan zo makkelijk zijn. Maar dan wordt het van kwaad tot erger. Gelukkig was dit de eerste keer en hopelijk ook de laatste.
Bij de IKEA geen servies gekocht. We houden gewoon het oude en hebben wel mooie onderzetters gekocht, zodat we de tafel mooi aan kunnen kleden als er eters komen.
Ik ben trots op mezelf. Dat consuminderen gaat me best lukken denk ik. Voor kleine man een maan-lamp gekocht, bekertjes en een bordje. Voor onszelf een wandplank voor in de slaapkamer. Ook de slaapkamermeubels zijn een beetje jaren 80. Wit MDF!!! Maar nieuwe kopen is zo'n grote kostenpost. Dat zit er nu echt niet in. Dan maar een wandplank van 8,95 voor boven het bed, waar we foto's en leuke snuisterijen op kunnen zetten. Ziet de slaapkamer er weer wat gezelliger uit.
Kleine man verwend met Zweedse ballen, ijs en appelmoes, en wijzelf ook. Intussen was kleine man gewoon weer gezellig.
Een vruchtbaar consuminderdagje.
Nu lekker aan de poets op zondagochtend. kan ik lekker doorwerken terwijl de mannen zichzelf vermaken.

donderdag 26 augustus 2010

Twee boefkes

Twee boefkes.

Omdat vriendin vandaag moest werken en geen opvang had op het kdv, mocht haar kleine man een hele dag bij ons spelen. Ik had  dus een tweeling, oftwel twee kleine boefkes.
Om 8.00 uur stond hij op de stoep. Ik kan je vertellen, twee dreumesjes van ongeveer 20 maanden en een hele regenachtige dag, is gezellig, maar ook vermoeiend.
We hebben met de auto's gespeeld, puzzels gemaakt, lekker fruit gegeten, af en toe even voor de tv gezet ( lang leve de teletubbies ), heel veel rommel gemaakt, ook weer keurig opgeruimd, samen geslapen, ,aan alles gezeten waar je niet aan mag komen ( tv, afstandbediening, telefoon, mobiel en alles wat knopjes heeft )gelijktijdig hun luiers volgeduwd, en koekjes gebakken.

Ze zien er niet zo geweldig uit, maar ze smaken heerlijk. Eigenlijk zijn de mannen nog iets te klein voor deze aktiviteit. Vriendje at het deeg al op en mijn kleine man wist ook niet goed wat hij met die homp aan moest. Maarja, het gaat om de gezelligheid en om de ervaring.
Ik werk op mijn kdv volgens het principe van Reggio Emilia. Hieronder het gedicht de 100 talen van het kind:


Het kind


Bestaat uit honderd

Het kind heeft

honderd talen

honderd handen

honderd gedachten

honderd manieren van denken

van spelen, van spreken.

Honderd, altijd weer honderd

Manieren van luisteren

Verwonderen en liefhebben

Honderd vreugden

Om te zingen

En te begrijpen

Honderd werelden

Om te ontdekken

Honderd werelden

Om te verzinnen

Honderd werelden

Om te dromen.

Het kind heeft honderd talen

(en nog honderd honderd honderd meer)

Maar ze pakken er negenennegentig af.

De school en de samenleving

Scheiden het hoofd van lichaam

Zij zeggen tegen het kind:

Dat hij zonder handen moet denken

Zonder hoofd moet handelen

Moet luisteren en niet praten

Moet begrijpen zonder vreugde

Alleen met Pasen en met kerst

Mag lief hebben en verwonderen.

Ze zeggen tegen het kind:

Ik geef je de al ontdekte wereld

en van de honderd

pakken ze er negenennegentig af.

Ze zeggen tegen het kind:

Dat werk en spel

Realiteit en fantasie

Wetenschap en verbeelding

Hemel en aarde

Verstand en droom

Dingen zijn

Die niet bij elkaar horen.



En dus vertellen ze het kind

Dat de honderd er niet is.

Het kind zegt:

ZEKER DIE IS ER WEL!

(Gedicht van Loris Malaguzzi, een van de oprichters van Reggio Emilia, uit; De honderd talen van kinderen
 
Ik krijg het gedicht er niet mooi op, maar de essentie zal wel duidelijk zijn.
 
Bij ons op het kdv is de weg ergens naar toe belangrijker dan het eindresultaat. Dus we zijn lekker Reggio bezig geweest.
Het was een fijne dag. Ook om te zien dat mijn klein manneke goed zijn speelgoed kon delen. Voorheen vond hij dat wat moeilijk. Alles was "mijn". Maar van vriendje kan hij veel hebben. Ook mijn aandacht werd goed verdeeld. Geen jaloerse gedoe, maar ieder zijn portie aandacht.
Nu is moeders moe, maar voldaan en sluit ik de dag af met een heerlijk wijntje en een goed boek.
Welterusten.

maandag 23 augustus 2010

Een raar weekend.

Een raar weekend

We hebben een raar weekend achter de rug. Op zaterdag hadden we een lekkere BBQ bij mijn vader en zijn vrouw. Het was een bijzondere BBQ omdat Poolse vrienden, die ik al jaren niet meer heb gezien, daar een weekje op vakantie waren. Het was leuk om haar weer te zien. De laatste keer dat we elkaar zagen waren we nog tieners/ begin twintig. Nu zijn we allebei volwassen, ik een kind, zij een leuke vriend. Bovendien komt ze eigenlijk uit een arme gedeelte van Polen, maar dankzij de steun van Nederlandse gezinnen, hebben zowel zij als haar broer en zus goed kunnen studeren. Zij heeft filosofie en fysiotherapie gestudeerd, haar broer Japans en Engels en haar zus kinderpsychologie.
Van de week zijn ze al bij ons op bezoek geweest en hebben ze  ons mooi Brabants stadje bewonderd, onze kleine man en gewoon wat lekker bijgekletst over hoe het haar de afgelopen dagen is vergaan. ook wat foto's gekeken van haar broer en zus en hun kinderen.

Tijdens de BBQ werd mijn vader en zijn vrouw gebeld dat het huis van de broer van zijn vrouw in lichterlaaie stond. De mensen zelf zijn op vakantie en komen morgen thuis en hebben helemaal niets meer. Dat kun je je toch niet voorstellen? Dat je alles kwijt bent. Al je dierbare herinneringen, je kleding, je meubels etc. Alleen nog hebben wat je op dat moment aan had, of in hun geval, wat er nog in de koffer zit.
Het laat me niet goed los. Het is vaak een ver van mijn bed show, maar nu komt het wel erg dichtbij.

Zondag op de koffie geweest bij mijn moeder en haar man en 's middags naar mijn schoonvader. Mijn schoonvader is ernstig ziek en woont al een poosje in een revalidatiecentrum. Schoonmoeder woont nog gewoon thuis. Schoonvader geniet altijd wel als kleine man mee komt. Voor mij is het vaak een beproeving, want houdt een ondernemend peutertje maar eens een hele tijd op de kamer. Dat lukt dus niet, dus meestal loop ik met hem wat rondjes over de gang en benoemen we alles wat we zien.
Met schoonvader zelf is moeilijk te praten op dit moment. Hij geeft hele rare antwoorden op onze vragen. Nu lijkt het iets de goede kant op te gaan, dus daar houden we ons maar aan vast.
Kortom, een echt familieweekend.

zondag 22 augustus 2010

De moestuin

De moestuin

Ik zou zo graag een moestuin willen beginnen. Maar dan moet ik er eerst bij vertellen dat ik
a. een ongelofelijke fobie heb voor alles wat kruipt, glibberig en gluiperig is,
b. ik de groene vingers van mijn moeder niet heb geërfd,
c. vaak pijn in mijn rug heb, dus tuinieren is niet echt mijn ding,
d. we een kat hebben die de tuin als kattenbak beschouwd.
Ingrediënten die niet echt bevorderlijk zijn.
Nu hebben we op het kinderdagverblijf waar ik pedagogisch medewerker ben, een enorme tuin tot onze beschikking. Een tuin waar regelmatig gespeeld wordt, maar, die naar mijn idee, niet uitdagend genoeg is.
En we hebben een manager die wel in is voor experimenten. En ik heb collega's die zo'n wormpje voor mij aan de kant willen leggen.
Dus ik ben enkele maanden geleden begonnen, samen met de kinderen ( peuters ) om een klein moestuintje aan te leggen.
We hadden snijbiet, spinazie, tuinbonen, tomaat, wat kruiden, pompoen en courgette gezaaid.
Als eerste kwam de spinazie naar boven. Samen met de kinderen geplukt en er heerlijk van gegeten.
De snijbiet deed het ook goed. De tuinbonen gingen ook snel. Maar de courgette, tomaat en pompoen hebben het niet overleefd. Waarschijnlijk opgegeten door de vogels.
In juli had ik 3 weken vakantie en heeft geen een collega naar de tuin omgekeken. Het was een grote chaos. Overal onkruid. ik kon niet meer achterhalen wat nou groente was of onkruid. Doodzonde dat er zo weinig interesse voor is. terwijl het toch zo belangrijk is dat kinderen leren waar hun voedsel vandaan komt.
Nu wil ik dus opnieuw beginnen. Weten mensen wat je nu kunt zaaien en niet erg moeilijk is?
Alle tips zijn welkom.

woensdag 18 augustus 2010

NEE

NEE!!!

* Krijgt mama een kusje? NEE
* Gaan we naaar opa en oma? NEE
* Ga je slapen? NEE
* Wil je een koekje? JA ( dat dan weer wel )
* Krijg ik een handje als we gaan wandelen? NEE
* Eet je je korstjes op? NEE
* Ga je mee opruimen? NEE
* Zet je beker maar op tafel. NEE
* Ga je mee naar het kinderdagverblijf? NEE
* Zullen we de teletubbies opzetten? Tja, daar is hij gek op, dus JA

Ik ben nog geen twee, maar zeg nu al de hele dag NEE.
Maar wat houd ik van mijn manneke.
Mijn klein manneke op weg naar zelfstandigheid.

zondag 15 augustus 2010

Gezellig weekend

Een gezellig weekend.

Afgelopen zaterdag werden we uitgenodigd door een vriendin van me om lekker bij haar te komen eten. Maar daarvoor moet ik eerst even terug naar het begin.
Toen ik bevallen was van ons klein menneke, vroeg het consternatieburo of ik zin had in een cursus "als je pas bevallen bent". Ik dacht nog, waarom bellen ze mij? Kwam ik zo onzeker over tijdens de kraamtijd? Ja, ik kwam heel onzeker over, omdat de borstvoeding maar niet wilde lukken, maar daarover een andere keer. Ik werk tenslotte al jaren met kinderen, dus enige ervaring met opvoeden heb ik wel. Maargoed, ik besloot toch maar naar de eerste bijeenkomst te gaan. Zoveel mensen kende ik nog niet in mijn woonplaats, dus was dit misschien een mooie gelegenheid om wat kontakten te leggen.
Daar ontmoette ik dus die vriendin. We bleken heel dicht bij elkaar te wonen ( de hoek om ), en al snel volgde een eerste koffieleut afspraak. Het klikte zo goed, dat er snel meerdere koffie en thee middagen volgden.
Onze zoontjes kunnen het ook erg goed met elkaar vinden.

Aangezien die vriendin niet uit Nederland komt, wel met een Nederlander is getrouwd, zou ze ons eens bekend maken met hun eetcultuur. Het was heerlijk. Grote vent en ik hebben heerlijk gegeten, klein manneke en vriendje smulden van een Olvaritpotje ( die van mij lust echt geen rijst. Het blijft toch een Hollands manneke ), en de nodige wijn werd achterover geslagen.
Dit gaan we vaker doen. Lekker bij elkaar eten. Is net zo gezellig, en goedkoper dan naar een restaurant gaan.

Meiske

vrijdag 13 augustus 2010

gehaakte tas, deel 2

Hoooked, deel 2

Mijn tas is bijna af. Het haakt wel lekker snel, dat zpagetti-spul. Maar de tas wordt zo megazwaar, dat ik hem toch maar uit ga trekken. Ik moet  een andere steek zien te vinden die niet zo compact is, zodat de tas wat luchtiger wordt.
Wordt dus vervolgd.

De granny square moet nog maar even wachten. Daar ga ik volgende week wel mee beginnen.
Verder heeft mijn collega nog een leuk idee om een fotobord te maken. Ik weet niet precies hoe het heet, maar het is iets met stof en linten en  knoopjes erop. Het ziet er leuk uit, en je kunt het helemaal maken in de kleuren die je zelf mooi vindt. Ik heb op de wc nog een lelijk prikbord hangen, die ik op ga pimpen.

Meiske

donderdag 12 augustus 2010

Haken is hip

Haken is hip

Men neme:

Dan nog een patroontje via internet, haaknaald nummer 10 en een beetje fantasie. Mijn eerste creabeacreatie gaat beginnen. Een gehaakte tas.


Ik hou me niet precies aan het patroontje. Ben een beetje op de gok aan het haken. Ik moet nog wel een mooi handvat verzinnen of kopen en wat kraaltjes hier en daar. De binnenkant wil ik bekleden met stof van een hele speciale broek van mij. Toen ik zwanger was van kleine manneke, na jaren van dokteren, droeg ik die broek tijdens een concert van de Toppers ik weet het, het is bijna te erg, maar gezellig was het wel.  Bij de eerste echo van ons manneke droeg ik ook die broek en daar was een kloppend hartje op te zien. Ons eigen Toppertje. Sindsdien is die broek tijdens de zwangerschap onafscheidelijk van me geweest. Ook toen ik hem niet meer pastte, ging hij mee in mijn handtas.
Nu krijgt die broek een nieuwe bestemming. Want weggooien kan ik hem echt niet.
Maar nu eerst maar eens zorgen dat ik de buitenkant gehaakt krijg. Mensen nog ideeen om de tas te pimpen?

Meiske


dinsdag 10 augustus 2010

granny square blanket, deel 1

Granny square blanket.

Morgen ga ik beginnen. Nee, niet met lijnen, alhoewel dat ook wel nodig zou zijn. Nee, ik ga met mijn eerste blokje van een granny square blanket haken. Ik heb via een blog instructies gelezen over hoe te beginnen. Vandaag wat garen gehaald bij de Wibra. Niet het beste garen, maar om te beginnen goed genoeg. Het worden frisse kleuren, zodat de deken op kleine man zijn kamer kan liggen. Als het lukt zal ik eens wat foto's maken. Eerst maar eens gaan beginnen.

zondag 8 augustus 2010

Doelen stellen

Doelen stellen

Ik wil dus gaan consuminderen. Klinkt bijna grappig uit mijn mond. Want voorheen was ik toch echt wel een merkenfreak. Mexx, Esprit, Inwear, en ga zo het rijtje maar af. En nu? Hema, Zeeman en Action.
Maargoed, af en toe sluipt er hier toch nog wel een Espritje binnen. Al is het alleen maar omdat de broeken daarvan zo lekker zitten ( en alles via internet te bestellen is ).
Voor klein manneke kan ik wel goed slagen bij Hema en Zeeman. Ik vind het belangrijk dat hij lekker kan spelen en niet bang hoeft te zijn voor vieze kleren. Niet dat hij daar zich al wat van aantrekt. Klein menneke verft, speelt en moddert er op los.

Maargoed, ik wil dus gaan minderen. En daarvoor heb ik me een aantal doel gesteld:
1. Minder kleren kopen. Alleen wat ik echt nodig heb.
2. Geen tijdschriften kopen ( dus ook geen Flow en Happinez ).
3. Vaker de fiets pakken ( ik heb nog wel een nieuwe gekocht afgelopen jaar ).
4. Als ik iets nieuws aan wil schaffen, eerst kijken of ik het echt nodig heb.

Waarschijnlijk gaat het lijstje nog wel langer worden, maar dit lijkt me een prima begin.
Meiske

zaterdag 7 augustus 2010

Mijn eerste blog.

Mijn eerste blog

Tja, en dan zet je je eerste stappen in de blogwereld. Voor wie eigenlijk? Voor mezelf? Natuurlijk, allereerst voor mezelf. Voor mijn grote man? Neuh, voor hem hoeft het niet zo. Voor ons klein menneke? Ik denk dat dat wel leuk is, voor later. Misschien voor die paar bloggers die ik elke dag volg, ook al doe ik dat vrij anoniem.
Het is voor mij een zoektocht naar een andere manier van denken over het leven. Niet dat mijn leven zo slecht was. Integendeel. Ik heb een lieve vent, een schattig ( en soms eigenwijs en recalcitrant ) menneke en een leuk huis. Maar de laatste tijd bekruipt me toch af en toe een onbevredigend gevoel. Ik kom namelijk uit een nest waarin er geld in overvloed was. We hoefden niet op een dubbeltje te kijken en konden kopen wat we wilden.
Nu ik zelf een gezinnetje heb, hebben we iets minder breed dan ik vroeger had. We moeten echt wel nadenken over wat we aanschaffen. Sparen voor grote uitgaven, en niet klakkeloos alles maar kopen.
Wil ik nog steeds leven zoals vroeger? Soms wel. Spullen aanschaffen kan best bevredigend zijn.......voor even. Totdat je weer iets nieuws wilt kopen en zo gaat het cirkeltje maar rond.
Eigenlijk wil ik dat helemaal niet meer. Ik wil leren tevreden te zijn met wat ik heb. Ook genieten van de kleine dingen. Een mooie wandeling, een goed ( geleend uit de bieb ) boek, genieten van mijn mennekes, maar bovenal mezelf accepteren zoals ik ben, en niet omdat ik een mooie Desiguel rok heb ( oh, en die vind ik mooi , maar ik kan er geen 70 euro aan uitgeven ).
Daarom deze blog. Om te leren genieten. En om tips en ideeen van anderen te krijgen.

Meiske.