Trots

Vandaag was het DE dag. Onze kleine man moest naar het consultatiebureau. Of, zoals hij het zei " commisarisbureau".  Voor de laatste keer, want kleine man wordt groot. Al bijna een kleuter.
We hadden hem thuis al wat voorbereid. Al wat geoefend met de ogentest, en ook heel voorzichtig verteld dat hij een prikje zou krijgen. Want ja, dat hoort er bij.
Dat hij er niet echt veel zin in had mag duidelijk zijn.
Allereerst wegen en meten. Nu al 108 cm lang en 16 kilo schoon aan de haak. Dat gaat me een hele lange knul worden.
En daarna de gebruikelijke testjes. De CB-miepke maakte een brug van 3 blokjes. "Kan jij dat ook? " Meneer was helemaal niet tevreden met het bouwwerk voor zijn neus. Hij maakte met meerdere blokjes een dubbele brug. Stiekem moest ik wel lachen. Nu al eigenwijs en je vooral niet laden leiden door een ander. Lekker creatief bezig zijn.
Daarna nog een vormenstoof en een ogentest.
Maar toen kwam de prik. En je moet weten dat ik helemaal niet zo'n held ben. Maar dat terzijde.
Volgens de CB-miep mogen kleine babietjes huilen, maar grote jongens niet meer. Zonder een kik onderging hij de prik. Ik zag aan zijn gezichtje dat hij zich ontzettend aan het inhouden was. Ik had met hem te doen. Van mij mag je huilen als je dat nodig vindt. De beloningssticker hoefde hij niet! Geef hem eens ongelijk. Eerst een akelige prik en dan slijmen met een stickertje?
We zijn daarna lekker een ijsje gaan eten.
En wij? Wij sluiten een periode af. We kwamen daar als onzekere ouders die alles goed wilde doen. En nu zijn we bij tijd en wijle ook nog wel eens onzeker, maar genieten we vooral van ons heerlijk manneke die ons bijna 4 jaar geleden papa en mama maakte, na jaren van medische molen, verdriet en hoop.
Lieve kleine man, papa en mama zijn trots op jou. Hopelijk mag je opgroeien tot een lieve, zorgzame en zelfverzekerde man. Wij zullen je op die weg gaan begeleiden.

Foto's

Dit is hem dan. Hij is eindelijk af. Op wat schoonheidsfoutjes na ben ik erg tevreden. En kleine man ook. Hij keek me erg trots aan en verteld tegen iedereen dat mama de broek af heeft.

Ik heb mezelf verwend met een nieuwe machine. Paste erg goed binnen mijn budget. Zitten alle steken op die ik graag wil hebben, een hele goede uitleg gekregen, en flinke korting. De zaak was eigenlijk gesloten, maar om meer tijd te kunnen geven, deden ze hem speciaal voor me open. De goede man nam alle tijd voor me. Probeerde niet een hele dure machine aan te smeren, maar luisterde goed naar mijn wensen.  En omdat ik elke week met de machine naar de les moet sjouwen, deed hij er een harde kap gratis bij. Dat is nou service.

En dit wordt een trui voor mezelf. Wordt vervolgd.

Hij is af!!

Hij is af.

Foto's volgen nog, want de broek zit in de was. Op wat kleine foutjes na is het een heel mooi broekje geworden.
Een nieuw projekt ligt al op me te wachten. Een lekkere trui voor mezelf.

En vanmiddag ga ik me waarschijnlijk verwennen met een nieuwe naaimachine. Om half twee heb ik een afspraak bij een naaimachinehandel. Ben erg benieuwd.

Vandaag zagen wij.......

Vandaag zagen we hele mooie pompoenen. Hele grote, hele kleine. Met een lampje en zonder een lampje, een pompoenenspin, allerlei vormen en kleuren.

Maar ook hele mooie klokken en een mammoetskelet. Kleine man keek zijn ogen uit.
Een heel mooi museum in ons mooie Brabant, Klok en peelmuseum in Asten. Een aanrader.

Genieten

Soms is genieten zo eenvoudig. Een mooie zondagmiddag, zonnetje, beetje fris, maar de kleuren zo mooi.

Een mooie boswandeling door de Groote Peel. Er was feest in het bos, speciaal voor de kinderen. En na afloop een broodje bakken boven een vuurtje, gestookt met turf uit het veen.

Skon broekske.

Kijk eens hoe mooi mijn zelfgemaakt broekske gaat worden. Ben best trots, al mag ik dat zeggen.

En die lockmachine, zalig. Ik had alleen geen lockgaren in dezelfde kleur als het broekje. Dus heb ik maar donkerbruin gepakt. Ach ja, dat zie je toch niet.
Nu nog een rits erin zetten. Dat heb ik nog niet zo goed onder de knie. En twee taillebanden.
Als deze klaar is, ligt er al stof voor mezelf te wachten voor een truitje. Ik heb alleen nog geen leuk patroon gevonden. Eigenlijk wil ik een heel simpel truitje met vleermuismouwen. Maar die heb ik nog niet kunnen vinden.
Fijne zondag.

Nieuw Masjientje

Ik ratel al een tijdje op mijn moeders oude Bernina. Een fijn machientje hoor, daar niet van. Hij naait door dik en dun, heeft me nog niet in de steek gelaten. Maar hij maakt zo'n herrie. Alsof er ik weet niet hoeveel tractors door ons doorgaans rustige straat heen rijden. Een beetje overdreven, maar je snapt wel wat ik bedoel.

Dus ik op pad op internet en in real life naar een nieuw machientje. Degene die ik op het oog heb/had was volgens de verkoopster niet krachtig genoeg voor bijv. jeansstof of meerdere lagen ribstof.

Zij raadde mij een Janome aan. Ik heb er even op genaaid, en hij liep als een tierelier. Maakte geen herrie, gleed soepeltjes over het stof. Maarja, daar hing ook een prijskaartje aan van € 699,-.

Dus je snapt het al, ik ratel voorlopig nog even flink op mijn Bernina, en ga hard sparen voor een Janome.
En als je dan ergens in Brabant veel lawaai uit een huis hoort komen, dan ben ik dat!

We maakten vandaag......een lekkere taart

men neme:
250 gram boter
100 gram bloemsuiker ( in Nederland volgens mij niet verkrijgen. Ik laat het mijn Belgische collega altijd meenemen )
goedkope koekjes
koffie
hagelslag.

De bloemsuiker en de boter meng je in een kom tot een gladde massa.
Daarna dompel je de koekjes een voor een in de koffie. Wel meteen eruit halen. De koekjes mogen niet te nat zijn. Anders gaan ze kapot en dat willen we niet.De eerste laag dompel je ze half onder. Dan maak je een mooie rechthoek ervan.
Daarna besmeer je de eerste laag met het bloemsuiker mengsel.
Daarna weer een laag met ondergedompelde koekjes enz.
leuk om samen met je kinderen te doen.
Als laatste nog een laag bloemsuikermengsel en om het af te maken bestrooi je het met hagelslag.

Nu moet hij een nacht de koelkast in om op te stijven. Echt een hele lekkere makkelijk taart. Met dank aan mijn Belgische collega's.

BOOS

Ik heb een boos peutertje in huis. En niet een klein beetje boos, maar zo eentje die je het bloed onder de nagels vandaan kan halen. En ik weet het wel hoor. Het is maar een fase. Gaat wel weer over. Maar ondertussen zou ik echt willen dat we ook beneden behang hadden.

En eigenlijk is het ook wel weer heel zielig. We merken dat kleine man erg onzeker is, faalangst misschien? Als iets niet lukt dan wordt hij boos. "En ik doe het NOOIT meer."
Het begint al met het leren fietsen zonder zijwielen. Best leuk, totdat meneertje een keertje viel. En ja, groot worden wordt je met vallen en opstaan. "Ik fiets NOOIT meer zonder zijwielen."

Vandaag wilde hij een mooie verftekening maken op canvasdoek. Mams trok alles uit de kast. Leuke kleuren op het verfbordje gedaan. Een streepje gezet, en meneer heeft al geen zin meer. "Ik kan geen mooie tekening maken." En daar ligt het dan. Kleine man boos boven, verf onaangeroerd op het bordje. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Ik denk dat kleine man echt wel faalangst heeft. En daar herken ik mezelf wel in. Maar wat is wijsheid? Moeten we hem stimuleren om toch door te gaan? Met dwang, dat dan weer wel. Of meegaan in zijn angsten? Ik weet het soms niet.

Elke tip is welkom.

Een heerlijke dag

Dit weekend hadden we niets gepland staan. Grote man moest nog wat klussen. We hadden een nieuwe ketel laten plaatsen, energiezuiniger, en ook maar meteen de mechanische ventilatie vernieuwd.

Dat gaf mij de tijd om aan mijn broekje voor kleine man te gaan beginnen. Ik kocht voor €6,00 stof op een kleine stoffenmarkt. Ik had geen lockgaren in dezelfde kleur als de stof, dus maar gewoon met bruin afgelockt. Ach ja, ik voel me al zo rijk met mijn tweedehandse lockmachine.
Kleine man vergezelde me aan tafel met zijn klei. Alles lag vol, maar dat mocht de pret niet drukken.

Toen grote man eindelijk klaar was met zijn klusjes zijn we gaan genieten van het bos. Wat is het nu mooi met al die prachtige herfstkleuren.

Lekker vies worden hoort daar bij natuurlijk. Niets leukers dan in het zwarte zand naar beneden te glijden. Het broekje is trouwens de eerste broek die ik voor kleine man maakte.
En er wordt best gemopperd hoor na een paar kilometer. 'Papa, tillen". Maar uiteindelijk heeft hij toch ruim 3 kilometer gelopen. En als je flink wandelt, smaakt 's avonds de boerenkoolstamp extra lekker.

Op een mooie herfstdag

Op een mooie herfstdag gingen kleine man en ik op ontdekking uit in het bos.

In eigen stad op ontdekking uit. We hebben genoten van de mooie herfstkleuren, de geuren van een natgeregend bos, de eerste paddenstoelen, onderweg bijenkasten gezien, ons mooi park, eendjes voeren, picknicken op een bankje, de schilletjes bij de geiten en plezier met een tak. Genieten!!!