Over geld enzo

Gisteravond keek ik naar een uitzending van "een dubbeltje op zijn kant".  Daar kwam een gezin in beeld die voor € 55.000,- aan schuld hadden. Maar dat niet alleen. Ze hadden een gezamenlijk inkomen van € 1700,- maar een uitgavepatroon van € 3200,- . Om alles te kunnen betalen waren de rekeningen van de kinderen al opgemaakt en nog kregen ze het niet rond. De geboden oplossing namen ze niet aan. Met verbazing heb ik gekeken.

Ik snap dat niet. Ja, of eigenlijk ook weer wel. Vroeger kocht ik ook meer dan dat ik me kon veroorloven. Niet eens schuldbewust, maar ook uit onwetendheid. Want als je van huis uit niet heb meegekregen hoe je moet besparen, en je er ineens  alleen voor komt te staan, is dat verrekte moeilijk. Mijn creditkaart was mijn beste vriend aan het einde van de maand. Het ene gat dichten met het andere, en af en toe aankloppen bij paps of mams, die me dan wel wat geld gaven.

Nu woon ik al weer een hele tijd samen met een zuinige man. Hij heeft weer te veel geleerd om zuinig te zijn. Zijn ouders hebben nooit kunnen genieten van geld. Heel behoudend daarin. Ook dat is niet helemaal zoals het hoort. Je mag best wel genieten van je geld, maar je hoeft het ook niet op te brassen.

Inmiddels heb ik een aardige som geld kunnen sparen, en zelfs al heel wat dure aankopen kunnen doen, zonder lening of iets dergelijks. Gewoon sparen om iets te kunnen kopen. Of juist niet kopen omdat je het niet nodig hebt.

Boodschappen doe ik nu niet meer elke dag. Eenmaal per week ga ik naar de C. 100 en kijk wat er in de aanbieding is. Daar stem ik mijn weekmenu op af. Soms een keertje extra naar de winkel omdat je bijvoorbeeld mosselen wil eten.
Uit eten doen we niet zo heel vaak. Maar als we gaan genieten we er enorm van.
Elk jaar gaan we op vakantie, soms twee keer. Maar gewoon met de tent en niet naar de dure campings. Daar koken we zelf en af en toe eten we buiten de deur.
Ik ga nu naar een thuiskapster in de straat en die knipt voor € 12,00 best prima.
We hebben alletwee een smartphone, een hele mooie, maar wel met een prepaidkaart. We bellen gemiddeld voor €10,00 per twee maanden. Internet alleen via de Wifi.
Kleding voor kleine man koop ik in de goedkopere zaken zoals de H.EMA, H.&M, C.&A of Z.eeman. Hij ziet er altijd leuk uit, maar draagt geen merkkleding. Schoenen probeer ik in de uitverkoop te kopen voor hem.
Mijn eigen kleding koop ik meestal wel van een merkje ( D.IDI , E.sprit ) afgewisseld met de H.EMA.
Ik heb geen droger, dus dat besparen we op de jaarrekening.
We hebben geen bad, maar nemen gewoon een douche. Ook dat scheelt in de kosten.
Ik heb een zuinigere auto kunnen kopen, waar ik gemiddeld 1 op 19 mee rijd.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Zo hoop ik om niet in hetzelfde schuitje te komen zitten als de mensen bij een Dubbeltje op zijn kant. Want dat lijkt me echt verschrikkelijk.