Een kastje per week? Nee, een hele zolder!

En toen ineens was het me aan! Die zolder van ons. Een doorn in het oog van mij. Zo veel rommel, zoveel onnodige troep, en helemaal geen ruimte.
Er moest opgeruimd worden, en drastisch ook. En laat dat nou net een moeilijk punt zijn voor vriendlief. Want die is een huis opgegroeid waar niets werd weggegooid. Want misschien kun je het nog ooit gebruiken. Daarom puilt het huis van zijn moeder ook enorm uit en leef je letterlijk in een kringloop.

Dat gingen wij thuis dus anders aanpakken. Elk stukje papier, elk hoekje werd onder handen genomen. Alles werd geanalyseerd; moet het naar de Kringloop, moet het weg of heeft het thuis nog een doel. En langzaam, maar gestaag gingen we de goede kant op.
Bankafschriften van 1998; weg ermee. Hopeloos verouderde studieboeken naar de kringloop. Mijn eerste schriftjes van de kleuterschool natuurlijk bewaren.


We kochten wat kasten bij de grote blauw/gele woonwarenwinkel, uiteraard met deuren erin. Alles werd netjes in de kasten gestopt.

Ook kwam er een logeerbed te staan, want zo af en toe komt mijn moeder logeren ( en ook makkelijk voor snurkende medebewoners ).

De zolder verdient nog steeds geen schoonheidsprijs, er moet nog een klein beetje geruimd worden en ook een lik verf zou niet misstaan. De schuine kanten moeten nog afgetimmerd worden. Maar voor nu ben ik al heel tevreden met het resultaat. Het geeft in ieder geval wat lucht in ons huis.