Ik heb een boos peutertje in huis. En niet een klein beetje boos, maar zo eentje die je het bloed onder de nagels vandaan kan halen. En ik weet het wel hoor. Het is maar een fase. Gaat wel weer over. Maar ondertussen zou ik echt willen dat we ook beneden behang hadden.
En eigenlijk is het ook wel weer heel zielig. We merken dat kleine man erg onzeker is, faalangst misschien? Als iets niet lukt dan wordt hij boos. "En ik doe het NOOIT meer."
Het begint al met het leren fietsen zonder zijwielen. Best leuk, totdat meneertje een keertje viel. En ja, groot worden wordt je met vallen en opstaan. "Ik fiets NOOIT meer zonder zijwielen."
Vandaag wilde hij een mooie verftekening maken op canvasdoek. Mams trok alles uit de kast. Leuke kleuren op het verfbordje gedaan. Een streepje gezet, en meneer heeft al geen zin meer. "Ik kan geen mooie tekening maken." En daar ligt het dan. Kleine man boos boven, verf onaangeroerd op het bordje. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Ik denk dat kleine man echt wel faalangst heeft. En daar herken ik mezelf wel in. Maar wat is wijsheid? Moeten we hem stimuleren om toch door te gaan? Met dwang, dat dan weer wel. Of meegaan in zijn angsten? Ik weet het soms niet.
Elke tip is welkom.
Hem veel dingetjes laten doen die hij zeker kan en hem dan uitvoerig prijzen om zijn zelfvertrouwen wat op te vijzelen? Samen dingen proberen en je eigen faalangst proberen te verstoppen? Hem teasen door iets te laten zien dat hij supertof vindt en daar iemand in vinden die het hem stap voor stap wilt leren zodat hij trots is en het hem aanzet tot andere dingen proberen? Hem dingen waar hij wel goed in is laten zien of uitleggen aan iemand? Zomaar wat gedachten hoor...Laten zien dat jij of iemand anders ook niet alles durft maar het toch probeert?
BeantwoordenVerwijderen