een klein, ziek menneke

Gisteren werd ik op mijn werk gebeld. Klein menneke was ziek en of hij opgehaald kon worden. Hij was bijna in slaap gevallen in de constructiehoek.
Wat baal ik dan dat ik werkende moeder ben, die niet binnen 5 minuten op school kan staan. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik vind mijn werk leuk, het geld kunnen we goed gebruiken, en echt niet omdat we luxe leven, maar om een normaal leven te leiden.
Omdat ook op het KDV veel kinderen ziek waren, konden we wat groepen schuiven en een welwillende collega wilde wel langer werken zodat ik naar huis kon gaan. Een unicum, want vaak is het een heel gedoe om naar huis te kunnen gaan.
Al met al duurde het nog zo'n 45 minuten voordat ik op school stond. Zijn klas was buiten aan het spelen en klein mennek lag helemaal alleen binnen op een matrasje. Lief bedoeld van de juf, maar mijn hart brak. Nog maar twee weken op school en dan zo zielig alleen in de klas je helemaal ellendig te voelen.
Ziek was hij. Hoge koorts en niks te missen. Zijn mondje die normaal niet stil staat, ging vandaag niet open. Afwisselend slapen en een beetje wakker worden wisselde elkaar af.
Nu is al wel weer wat opgeknapt. Nog steeds 39,6 koorts, maar zijn praatjes zijn weer terug.
Morgen nog een dagje samen thuis. We zetten ons gehaast leven lekker stil en genieten van de momenten thuis. Samen boekjes lezen, filmpje kijken en heerlijk cocoonen op de bank. Relax.