Omdat vriendin vandaag moest werken en geen opvang had op het kdv, mocht haar kleine man een hele dag bij ons spelen. Ik had dus een tweeling, oftwel twee kleine boefkes.
Om 8.00 uur stond hij op de stoep. Ik kan je vertellen, twee dreumesjes van ongeveer 20 maanden en een hele regenachtige dag, is gezellig, maar ook vermoeiend.
We hebben met de auto's gespeeld, puzzels gemaakt, lekker fruit gegeten, af en toe even voor de tv gezet ( lang leve de teletubbies ), heel veel rommel gemaakt, ook weer keurig opgeruimd, samen geslapen, ,aan alles gezeten waar je niet aan mag komen ( tv, afstandbediening, telefoon, mobiel en alles wat knopjes heeft )gelijktijdig hun luiers volgeduwd, en koekjes gebakken.
Ze zien er niet zo geweldig uit, maar ze smaken heerlijk. Eigenlijk zijn de mannen nog iets te klein voor deze aktiviteit. Vriendje at het deeg al op en mijn kleine man wist ook niet goed wat hij met die homp aan moest. Maarja, het gaat om de gezelligheid en om de ervaring.
Ik werk op mijn kdv volgens het principe van Reggio Emilia. Hieronder het gedicht de 100 talen van het kind:
Het kind
Bestaat uit honderd
Het kind heeft
honderd talen
honderd handen
honderd gedachten
honderd manieren van denken
van spelen, van spreken.
Honderd, altijd weer honderd
Manieren van luisteren
Verwonderen en liefhebben
Honderd vreugden
Om te zingen
En te begrijpen
Honderd werelden
Om te ontdekken
Honderd werelden
Om te verzinnen
Honderd werelden
Om te dromen.
Het kind heeft honderd talen
(en nog honderd honderd honderd meer)
Maar ze pakken er negenennegentig af.
De school en de samenleving
Scheiden het hoofd van lichaam
Zij zeggen tegen het kind:
Dat hij zonder handen moet denken
Zonder hoofd moet handelen
Moet luisteren en niet praten
Moet begrijpen zonder vreugde
Alleen met Pasen en met kerst
Mag lief hebben en verwonderen.
Ze zeggen tegen het kind:
Ik geef je de al ontdekte wereld
en van de honderd
pakken ze er negenennegentig af.
Ze zeggen tegen het kind:
Dat werk en spel
Realiteit en fantasie
Wetenschap en verbeelding
Hemel en aarde
Verstand en droom
Dingen zijn
Die niet bij elkaar horen.
En dus vertellen ze het kind
Dat de honderd er niet is.
Het kind zegt:
ZEKER DIE IS ER WEL!
(Gedicht van Loris Malaguzzi, een van de oprichters van Reggio Emilia, uit; De honderd talen van kinderen
Ik krijg het gedicht er niet mooi op, maar de essentie zal wel duidelijk zijn.
Bij ons op het kdv is de weg ergens naar toe belangrijker dan het eindresultaat. Dus we zijn lekker Reggio bezig geweest.
Het was een fijne dag. Ook om te zien dat mijn klein manneke goed zijn speelgoed kon delen. Voorheen vond hij dat wat moeilijk. Alles was "mijn". Maar van vriendje kan hij veel hebben. Ook mijn aandacht werd goed verdeeld. Geen jaloerse gedoe, maar ieder zijn portie aandacht.
Nu is moeders moe, maar voldaan en sluit ik de dag af met een heerlijk wijntje en een goed boek.
Welterusten.
Dat klinkt inderdaad als een vermoeiende dag. Wel leuk!
BeantwoordenVerwijderenReggio heeft veel weg van mijn opvoedmanieren. Wist niet dat er een naam voor was. Ga me er eens in verdiepen!
GroetKopka