Freek Vonk Live

Al heel lang hing er aan het keukenbord een envelop met F.V.L erop. Wat zou dat toch zijn? Het lijkt wel geheimtaal. Kleine man vroeg er wel eens om, maar ik deed net of mijn neus bloedde.
Maar vorige week hebben we toch maar verteld wat die mysterieuze envelop was. Die letters staan voor Freek Vonk Live in de Heineken Music Hall. Dat gezichtje toen we hem vertelde dat we Freek in het echt gingen zien. Dat gezichtje was goud waard. Maar we moesten nog een week wachten, en dat was best lang.

Afgelopen zaterdag was het dan zover. Eindelijk ging hij naar zijn grote held. Maar wat duurt wachten lang zeg als het nog geen 19.00 uur is.
Gelukkig werd het wachten beloond met een geweldige show. Wat kan hij enthousiast vertellen over de natuur. En als je dan ook nog een dikke knuffel tijdens de show krijgt van ons manneke waarin hij je bedankt dat we speciaal hier naar toe zijn gegaan, is dat een topavond.

Maar hij wil toch maar geen bioloog worden. Want bloedzuigers op je lijf vind hij maar niks. En eigenlijk is hij ook best bang van slangen :-)

De hel die Wii heet

Sinds Sinterklaas is kleine man de trotse eigenaar van een Wii. Lang heb ik het tegen kunnen houden. Al dat ge-game vind ik voor een kind maar niks. Teveel prikkels, geen interactie met elkaar en erg solistisch waren mijn gedachten. Maarja, hij was echt de enige in zijn vriendengroepje die nog geen spelcomputer/ eigen tablet of zelfs een Iphone ! had ( we praten hier over kinderen van 6 jaar! ) Dus toen we op Marktplaats een leuke aanbieding zagen, was ik om. Een Wii compleet met de felbegeerde Skylanders, wat Mario-spellen en voor papa en mama een Balancebord. En dat alles voor een heel zacht prijsje.

Sinterklaasavond was geweldig. De hele familie was er. Kleine man genoot van het gezelschap. En toen ook nog zijn kado uitgepakt werd, was het feest compleet. Een groter plezier konden we hem niet doen. 

Maar sindsdien is er elke dag strijd. Strijd over hoelang hij op de Wii mag, boos dat hij afgesloten moet worden, boos dat je om 7.00 's ochtends nog echt niet achter dat ding mag. Redenen waar ik eigenlijk vantevoren al bang voor was.

Nu heeft hij ook de pech dat hij een moeder heeft die bewust om wil gaan met schermtijd. Ik weet dat kinderen van vriendinnen veeeeel langer achter een schermpje zitten.

Dus deze week gaat hij niet aan, en hebben we gisteren heerlijk een bordspel samen gedaan, met de lego gebouwd, met de Kapla een bouwwerk gemaakt. Met papa met de strijkkralen aan de gang gegaan en gewoon genoten van elkaars gezelschap.

( en ja, mama gaat ook kritisch nadenken over haar schermtijd! )

Hoe doen andere ouders dat? ervaren jullie ook de strijd tussen schermtijd en speeltijd?