Op de valreep, recept 10.

Eigenlijk wilde ik dit tasje al eerder afhebben. Maar ik had mijn boek uitgeleend, en zonder boek wist ik niet hoe ik het tasje in elkaar moest zetten. Maar hij is af hoor. Eindelijk.
Het tasje is een echt recycle tasje. Het zijn de lakentjes van het ledikantje van mijn zoontje. Normaal zou ik dat weggegeven hebben, maar nu toch maar zelf gebruikt.
Vandaar dat het geen spectaculair stofje is.

Voor recept 27, schoudertas met verzonken rits zoek ik nog steeds een mooi stofje. Morgen ben ik heel de dag alleen en kan ik lekker struinen. En dan maar hopen dat ik de beschrijving snap :-)

En ook de granny's gaan redelijk goed. Ik ben begonnen met een grote granny, wat uiteindelijk een kussenhoes moet worden. De andere granny's ben ik nu aan elkaar aan het maken. Wat een karwei!

De Jengel-factor.

Ik keek net naar Radar. Interessant om te lezen hoe kindermarketing werkt.
Dat er echt veel verdient wordt aan ongezonde produkten voor kinderen, waarbij de illusie wordt gewekt dat het gezonde produkten zijn. Denk aan drankjes met toegevoegde vitamine C, cereals waarbij de suggestie wordt gewekt dat er veel vezels inzitten, maar voor een groot deel uit suiker bestaat. En het staat altijd zo uitgestald dat het voor het grijpen ligt. Maar ook allerlei produkten met de bekende figuren erop. Macaroni van Phineas en Ferb, Dorapasta, Prinsessentoetjes, Plopkoeken, Fred en Ed chocopasta enz.

Ik ben gelukkig gezegend met een manneke dat nog nooit op de grond heeft gelegen in de supermarkt, omdat hij iets niet kreeg. Het jengelen herken ik ook niet zo. Niet dat hij altijd alleen maar lief is hoor. Bij tijd en wijlen ook een grote boef. Maar bij het boodschappen doen hebben we weinig problemen. Waarschijnlijk omdat we daarin heel duidelijk zijn. Wij bepalen voor een groot deel wat er in de wagen beland. Soms mag hij iets zelf uitzoeken. De ene keer een snoepje, de andere keer een stuk fruit. Maar we leggen hem ook wel uit wat het verschil is tussen een toetje met Cars erop, en een toetje zonder Cars erop ( de prijs).
Die zogenaamde Danoontjetoetjes, vaak van het eigen merk, mag hij alleen tijdens een vakantie. Doordeweeks eten we of geen toetje of gewoon yoghurt.

Meestal heb ik wel een klein snoepje in huis voor hem. Geen grote repen chocolade, maar een klein yoghurtgummetje of rozijnen.

Fruit hebben we altijd in overvloed. Daar mag zoveel van gegeten worden als hij wilt.

Chips eten we alleen in het weekend, en dan niet een elk weekend. Meestal maken we er iets gezelligs van met een filmpje erbij.


Hebben jullie last van de jengel-factor?

Een spannende dag

Zoals jullie wel lezen op het journaal en de diverse kranten gaat het erg slecht in kinderopvangland. Door vele ontslagen, maar ook door de versobering van de vergoeding nemen steeds meer ouders minder uren af, of stoppen zelfs met de kinderopvang.
Dat heeft ook gevolgen voor onze organisatie. Zo hebben we begin dit jaar te horen gekregen dat er een grote reorganisatie gepland staat. Afgelopen vrijdag was het dan zover. Tussen 19.00 uur en 21.00 uur zou je gebeld kunnen worden als je ontslagen zou worden. Omdat we niets van aantallen wisten, alleen dat het een afspiegelingsregeling was, was het behoorlijk spannend. Dat voelde ik ook wel aan mijn lijf. Mijn rug deed vreselijk zeer en een knallende koppijn.
Gelukkig mag ik blijven en veel van mijn collega's op onze lokatie ook. Een pak van mijn hart, want vind maar eens iets anders in deze tijd.
Helaas moeten we ook twee collega's missen. Hopelijk vinden zij snel ander werk.

Een kastje per week? Nee, een hele zolder!

En toen ineens was het me aan! Die zolder van ons. Een doorn in het oog van mij. Zo veel rommel, zoveel onnodige troep, en helemaal geen ruimte.
Er moest opgeruimd worden, en drastisch ook. En laat dat nou net een moeilijk punt zijn voor vriendlief. Want die is een huis opgegroeid waar niets werd weggegooid. Want misschien kun je het nog ooit gebruiken. Daarom puilt het huis van zijn moeder ook enorm uit en leef je letterlijk in een kringloop.

Dat gingen wij thuis dus anders aanpakken. Elk stukje papier, elk hoekje werd onder handen genomen. Alles werd geanalyseerd; moet het naar de Kringloop, moet het weg of heeft het thuis nog een doel. En langzaam, maar gestaag gingen we de goede kant op.
Bankafschriften van 1998; weg ermee. Hopeloos verouderde studieboeken naar de kringloop. Mijn eerste schriftjes van de kleuterschool natuurlijk bewaren.


We kochten wat kasten bij de grote blauw/gele woonwarenwinkel, uiteraard met deuren erin. Alles werd netjes in de kasten gestopt.

Ook kwam er een logeerbed te staan, want zo af en toe komt mijn moeder logeren ( en ook makkelijk voor snurkende medebewoners ).

De zolder verdient nog steeds geen schoonheidsprijs, er moet nog een klein beetje geruimd worden en ook een lik verf zou niet misstaan. De schuine kanten moeten nog afgetimmerd worden. Maar voor nu ben ik al heel tevreden met het resultaat. Het geeft in ieder geval wat lucht in ons huis.

Opvoeden enzo

Kleine man en ik hebben deze week carnavalsvakantie. Niet dat we er wat aan gedaan hebben. We hebben ons nog net ertoe kunnen bewegen om de optocht te gaan kijken, maar na een half uur koukleumen zijn we toch maar weer naar huis gegaan.

Maar deze vakantie gaf ons wel de gelegenheid om weer eens bewust bezig te zijn met "opvoeden ".  Mede namens het boek wat ik aan het lezen ben; how2talk2kids.


Het boek geeft je aantal inzichten hoe je in alle rust, met respect voor elkaar, soms met een dosis humor kunt communiceren met je kind.
Wat een eye-opener voor mij is, is hoe vaak je het woordje "Niet" of "nee" zegt op een dag. "Niet rennen, niet schreeuwen, niet van me weglopen. " En hoe makkelijk het is om dat op een positieve manier te benoemen.
Wat bij ons ook helpt is om met humor iets voor elkaar te krijgen. 's Ochtends is soms het aankleden een heel langdurig traject. Meneer heeft geen zin, kan het niet en mams geduld raakt ook op. Nu spelen we circus en kleine man kan een heel knap kunstje. Hij kan zichzelf aankleden. En trots dat hij is.

Ook het benoemen van wat je ziet geeft een kind zoveel meer zelfvertrouwen en respect. "Ik zie dat je daar verdrietig van wordt, of "ben je zo boos dat er iets van je is afgepakt? " Door het te benoemen geeft het een kind ook de ruimte om zijn verhaal te doen zonder dat daar meteen een waardeoordeel aan vast zit.

Ik merk dat het mij veel rust geeft en kleine man ook. We hebben samen een heerlijke vakantie. We genieten van de kleine dingen, samen koekjes bakken, samen een spelletje doen, maar ook alleen spelen met de trein terwijl mama kan poetsen.

Gisteren is hij naar zijn grote liefde geweest. Een meisje waarmee hij op het KDV heeft gezeten. Nu zien ze elkaar niet meer en de afstand is te groot om vaker af te spreken. Het was dikke pret met die twee. Zo leuk om te zien hoe echte vriendjes met elkaar spelen. Heel wat anders met zijn vriendje van school wat regelmatig botst.

En nu gaan we gezellig met zijn drieën een filmpje kijken. Bioscoopje noemen we dat, en krijgt hij lekkere chips. Fijne avond.

Vandaag gingen we.......

Samen koekjes bakken. Dierenkoekjes deze keer.
's Middags keken we met zijn drietjes de optocht in ons dorpje. Maar wat was het koud zeg!
En daarna maakte we een hele lange treinbaan in de woonkamer.
Kleine man heeft vakantie, en ik dus ook. Carnaval vieren we niet ( meer ), dus moeten we onze tijd op een andere manier invullen. Morgen zijn we met zijn tweetjes thuis. Ik heb nog een projektje liggen, recept 10 uit Zo Geknipt. Daar ga ik morgen maar eens aan beginnen.

Recept 24, een Menina

Speciaal voor het vriendinnetje van mijn zoontje maakte ik deze tas. Het is mijn eerste zelfgemaakte tas.
Zoonlief koos het stof uit bij de I.KEA.

Met eigen label. Stoer he.

Het patroon komt uit Zo Geknipt van Sanne & Riet.

How2talk2kids, zo geknipt, consuminderen.

Al een tijdje volg ik de blog van MamaNatuurlijk. Een erg inspirerende blog over het opvoeden van kinderen, leven met de seizoenen enz.
Wat mij zo aanspreekt aan haar manier van opvoeden is het respect naar elkaar toe, het bevorderen van de zelfstandigheid van haar kind, maar vooral het serieus nemen van de gevoelens van een ander.
We zijn al snel geneigd om de gevoelens van een kind te bagatelliseren, met oplossingen aan te komen of gewoon niet de tijd te nemen om echt te luisteren. En zeker in deze hectische maatschappij is het zo belangrijk om echt de tijd te nemen om werkelijk naar elkaar te luisteren.

N.a.v. van haar blog ga je ook eens nadenken over hoe wij het als ouders doen. Ik denk dat we het zeker niet slecht doen. We nemen zeker de tijd om te luisteren, proberen om ons zoontje respect bij te brengen voor zichzelf en de ander. Maar wat niet onze sterkste kant is, is om om te gaan met het benoemen van gevoelens. Mijn vriend en ik zijn daar zeker niet mee opgevoed. Bij ons was vaak het motto "alles komt goed". En meestal is dat ook wel zo, maar er is niets mis mee om bepaalde gevoelens te erkennen.
Bij vriendlief was het al helemaal not done om over gevoelens te praten. Dat werd meteen van tafel geveegd. Wat vader zei was waar, geen discussie mogelijk.

Vandaar dat ik het boek "How2talk2kids" bij de bieb heb gehaald. Op sommige punten zeker een eye-opener. Ook het boek "luisteren naar kinderen," van Thomas Gordon ligt weer op me te wachten. Ik ben benieuwd of ik het gelezene ook in de praktijk kan toepassen.

Verder ben ik een tasje aan het maken uit het boek "Zo Geknipt". Speciaal voor het vriendinnetje van mijn zoontje. Want hij mist haar zo. Ze gaan naar verschillende scholen nu in verschillende plaatsen ver uit elkaar. eerst zaten ze samen op het KDV en hadden ze dikke pret. In de carnavalsvakantie gaan we een dagje naar haar toe en krijgt ze een zelfgemaakt tasje kado. Ik hoop dat ze er blij mee is. Zoonlief heeft het stofje uit mogen kiezen bij de IKEA.

Verder heb ik een challenge bij de verdubbeldame. Ik ga minimaal 2 maanden geen kleding kopen voor mezelf ( en het liefst nog langer ). Zelf maken mag wel, maar dan het liefst van stof wat je al in je kast hebt liggen. Er doen al een aantal mensen mee. Wie volgt ons?

Fijne dag.