zondag 28 november 2010

Kuche, kuche, hatsjoe

Kuche, Kuche, hatsjoe

Kleine man hoest. En dan bedoel ik niet zo'n klein kuchje, nee, meneertje hoest zijn longen uit zijn lijf. Een zware van Nelle roker is er niets bij. En dat, terwijl wij echte anti-rokers zijn.
Althans, dat ben ik nu. In het verleden heb ik menig sigaretje weggerookt. En ook af en toe een heerlijk sigaartje uit Cuba kon me wel bekoren. Die heb ik overigens ook in Cuba gekocht, na een mooie vakantie daar met vriendin N.

Mijn ultieme afkickmethode is: rook zoveel sigaretten in een paar uurtjes tijd, zodat je er een hele week ziek van bent. Het heeft mij goed geholpen. Ben nu al weer bijna 8 jaar van de stinkstokjes af. Niks geen Alan Carr, niks geen accupunctuur, niks geen kauwgom. Gewoon mijn methode volgen. Kost u niets, succes gegarandeerd.

Weet je ook hoeveel dat scheelt op jaarbasis? Ik weet niet wat nu een pakje sigaretten kost, maar toendertijd rookte ik een pakje per dag. Maal 7 en reken maar uit.
Als dat geen consuminderen is....

Maargoed, met kleine man ga ik morgen toch maar eens langs de huisarts. Het hoesten heeft nu wel lang genoeg geduurd.
wordt vervolgd.

woensdag 24 november 2010

kan ik iemand verblijden met....

Kan ik iemand verblijden met....

Het boek "oei, ik groei" ? Toen ik zwanger was van kleine man, kreeg ik van een vriendin dit boek. Enthousiast bladerde ik erin. Kijken of er nog wat te leren viel, na alle opvoedboeken die ik vanuit mijn opleiding heb gelezen. Bovendien werk ik al meer dan 15 jaar met kinderen, dus ik vond me ervaren genoeg.

Viel dat even vies tegen. Ja, andermans kinderen opvoeden gaat me redelijk goed af. Ik kan consequent zijn, af en toe met een grapje de sfeer ombuigen maar vooral veel warmte geven. Daarnaast heb ik cursussen "effectief communiceren met kinderen"gevolgd. Maar met een eigen kind is het toch wel even anders. Dan is consequent zijn soms best moeilijk, probeer je toch eten naar binnen te proppen ondanks alle weigeringen van zijn kant en sla je alle opvoedadviezen in de wind. Gelukkig hebben we een heerlijk manneke, die ook af en toe zijn streken heeft, maar over het algemeen erg gezellig en vrolijk is. We genieten volop van hem.
En wat al die boeken betreft; opvoeden doe je vooral met je hart en je gevoel. Dan zit je altijd goed.

Daarom, als iemand interesse heeft in dit boek, mail me dan even en ik stuur hem naar je op.

zaterdag 20 november 2010

slow living

slow living

Hebben jullie dat nou ook? Dat je een paar dagen vrij bent en meent vanalles te moeten gaan doen? Dat je eigenlijk gewoon een lekker boek wilt lezen, maar daar niet de tijd voor kunt nemen?
Dat je baalt van al die zenders op de tv, waar je maar doorheen zit te zappen, omdat je meent dat je anders iets mist?

Vandaag zend de KRO oude uitzendingen uit, in het kader van hun 85 jarig bestaan. Uitzendingen waar nog geen vaart in zit. Met maar 2 camerastanden en grapjes waar we nu niet meer om kunnen lachen.
De tijd waarin ik nog maar klein was en op zaterdag fris gewassen, met een bakje chips voor de tv zat. Paulus de Boskabouter en jaren later Stuif es In, en de Willem Ruis show. Daar heb ik mooie herinneringen aan.
En nu? 24 uur per dag is er vanalles te zien. De kinderen worden overspoeld met snelle beelden, prikkels en niet altijd even pedagogisch verantwoorde kinderfilmpjes.
Ik hoop dat we kleine man ook die fijne herinneringen kunnen geven. Ook op zaterdag lekker gewassen op de bank. Wat we dan gaan kijken? Ik weet het niet, maar van mij mag die goede oude TV-tijd terug komen.




maandag 15 november 2010

Hij komt, hij komt....

Hij komt, hij komt....

en kleine man keek de andere kant op. Want de spare-ribs bij de slager in de etalage waren toch veel interessanter. En ook van zwarte Piet werd hij niet warm of koud. Plaas ( Sinterklaas ) noemt hij steevast Kabouter Plop. En dat die goede man cadeautjes komt brengen boeit hem ook niet veel.

Afgelopen vrijdag een studiedag vanuit mijn werk gehad. Het onderwerp was "vroegsignalering ". Oftewel het vroegtijdig herkennen van mishandeling in welke vorm dan ook. Een interessante dag waar ik wel wat aan gehad hebt. De dag daarna kocht ik de zaterdagkrant en stond er een groot artikel in over een meisje wat vroeger misbruikt is. Daardoor is het bergafwaarts gegaan en verdient ze nu haar geld als prostituee, mede om haar verslaving te kunnen bekostigen. Dat meisje ken ik. Een klasgenoot van de lagere school, waar ik 6 jaar bij in de klas heb gezeten. Wat moet zij eenzaam zijn geweest. En wat zou er van haar geworden zijn als ze wel de juiste hulp had gekregen op jonge leeftijd. Het liet me niet los dit weekend. Alletwee opgegroeid in een klein dorpje, en toch zo verschillend. Ik hoop oprecht dat ze haar leven op orde krijgt en ze weer mag dromen over een mooie toekomst.

maandag 8 november 2010

Ik ben HEMA-fan

Ik ben HEMA-fan

Ik zal het maar bekennen. Ik ben een echte HEMA-fan. Waar ik voorheen mijn kleding in kledingzaken kocht, zijn veel kledingstukken nu van de HEMA. Maar niet alleen ik, ook kleine man wordt in HEMA kleding gestoken. Grote man blijft tot nu toe bespaart. Hij houdt niet van winkelen. HEMA-kleding blijft mooi na het wassen, vaak vrij basic en makkelijk te combineren.
Maar ook voor knutselspullen, lingerie, sokken, kantoorspullen, rozijntjes en noem maar op ga ik naar deze winkel.
Toch weet ik me redelijk te beheersen. Want nog steeds wil ik niet teveel uitgeven en eerst kijken of ik iets nodig heb voordat ik het koop. Dus loop ik de rijen met tassen, portemonnaies, woonaccesoires enz. maar snel voorbij.

Afgelopen weekend waren grote man en ik 7 jaar bij elkaar. Om dat te vieren zijn we lekker gaan uit eten mijn drietjes. Niet chique, maar naar een restaurantje waar kinderen geen probleem zijn. Echt lekker was het niet. De kok had iets teveel zout gebruikt.
Mijn droom is om nog ooit in een echt sterren-restaurant te mogen eten. Zoiets als de Librije of iets vergelijkbaars. Heerlijk lijkt me dat. Smaken proberen die je nog niet kent, ware kunstwerken op je bord krijgen. Jammer dat de rekening daarna komt. Daar zal ik eerst nog heel veel voor moeten consuminderen.
Kleine man had een mooie verftekening gemaakt voor papa en mama.

De eerste granny's zijn af. Ben nog niet helemaal tevreden, maar het begin is gemaakt. iemand nog tips hoe ik de draadjes weg kan werken?

woensdag 3 november 2010

Over tevreden zijn, de weekboodschappen en een ongenode gast.

Over tevreden zijn, de weekboodschappen en een ongenode gast

Klein manneke ligt in bed, de wasmachine en vaatwasser staan aan en de strijk blijft nog even liggen. Het is weer blog-tijd. Aangezien mijn stem weg is, is dit nu even een medium waar ik mijn verhaal op kwijt kan.

Op hyves stond een berichtje van een kennis van me. Daarin stond dat ze zo ontevreden was over haar leven. Daar schrok ik toch wel even van, want in mijn ogen heeft ze alles om  tevreden over te zijn. Na vele jaren van medische molen ( IVF) uiteindelijk 3 kinderen, een eigen huis en een lieve man ( denk ik ). Waarom dan toch zo ontevreden? Onbewust ga je dan ook eens nadenken over je eigen leven. Is dit het leven zoals je gepland hebt? Of had je het toch anders in gedachten?
Ik ben er wel achter dat je het leven helemaal niet kunt plannen. Dromen, dat wel. Maar plannen? Nee. Als ik mijn leven had gepland waren mijn ouders niet gaan scheiden na 32 jaar huwelijk. Was ik meteen zwanger geworden in plaats van de medische molen en hadden we misschien wel 2 kinderen gehad. Ik zou misschien een baan hebben gehad met iets meer mogelijkheden ( pedagoog ), en in een groter huis hebben gewoond.
En toch ben ik tevreden. Ik heb een lieve vriend, een schat van een kind, een eigen huis en een fijne baan. Ik heb dat wel moeten leren, tevreden zijn. Nog vaak kijk ik naar wat anderen hebben in plaats van wat we zelf hebben.
Soms wil best terug naar de tijd van vroeger. Verre reizen, studententijd, alles kon en alles mocht. Ik heb er intens van genoten. Nu is het tijd voor een andere fase in mijn leven.

De weekboodschappen zijn weer goed gelukt. Ik ben weer onder de € 60,- kunnen blijven. Dit keer weer naar mijn vertrouwde AH. Blijft toch een fijne winkel.

En we hebben een ongenode gast in de tuin. Ons prachtig Brabants tuintje begint langzamerhand een Limburgs heuvellandschapje te worden. We hebben een mol in de tuin!!
Nu is dit wel mijn favoriete boek ( over een mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft ), maar niet in mijn tuin!!!